Header Painting by Agapi Hatzi

Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007

Προσεγγίσεις

Λέω να περιαυτολογήσω σήμερα. Εγώ λοιπόν (με στόμφο: ΕΓΩ) έχω πάντα δίκιο. Κι έχουμε αλληλοδιαλεχτεί εδώ και χρόνια με μία φίλη, που επίσης έχει πάντα δίκιο. Μερικές φορές βέβαια διαφωνούμε, αλλά αυτό δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο.
Έχουμε κι οι δύο δίκιο.

(Ήταν κάποτε δύο και διαφωνούσαν.
Έρχεται ένας τρίτος και τον ρωτάνε ποιος έχει δίκιο.
Ο 3ος λοιπόν ακούει τα επιχειρήματα του 1ου και λέει «Δίκιο έχεις». Ακούει τα επιχειρήματα του 2ου και λέει «Κι εσύ δίκιο έχεις».
Ένας, που άκουγε την κουβέντα, πετάγεται και λέει
«Μα πώς είναι δυνατόν να έχουν κι οι δυο δίκιο;»
Κι εκείνος του απαντά: «Κι εσύ δίκιο έχεις»!)


Anyway, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και με τη φίλη μου. Έχουμε κι οι δύο δίκιο, ακόμα κι όταν διαφωνούμε. Βλέπουμε απλά το θέμα από άλλη οπτική γωνία. Αυτό δεν έχει καμία, μα καμία σημασία ως προς την ορθότητα των απόψεών μας.

Αλλού θέλω να καταλήξω όμως: το ότι έχουμε πάντα δίκιο μπορεί να ακούγεται φαιδρό, αλλά δυστυχώς –και τονίζω το δυστυχώς, γιατί συχνότατα έχουμε κι οι δύο μία τάση προς τον αρνητισμό- δυστυχώς λοιπόν επαληθεύεται διαρκώς. Πες το ευφυΐα, πες το διαίσθηση, πες το εμπειρία, πες το κωλοφαρδία, πες το γνώση διάφορων καταστάσεων και ειδικά ανθρώπινης ψυχολογίας, πέφτουμε τις περισσότερες φορές μέσα στις κρίσεις και στις προβλέψεις μας.

Ενίοτε, δε, καταλαβαίνουμε καλύτερα τους άλλους απ’ ό,τι οι ίδιοι τον εαυτό τους.
Εδώ υπεισέρχεται η μεγάλη μας διαφορά με τη φίλη μου. Στην στάση μας. Εκείνη κρατάει μια συναισθηματική απόσταση και τις (κατά βάση αληθείς) κρίσεις της για πάρτη της.
Εγώ απ’ την άλλη πέφτω με τα μούτρα στους ανθρώπους που μου κινούν το ενδιαφέρον και τους ξεφουρνίζω ό,τι έχω και δεν έχω σκεφτεί γι’ αυτούς.

Αυτή η διαφορά στη στάση μας οφείλεται στην εντελώς διαφορετική ψυχοσύνθεσή μας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα από τα βιώματά μας. Αυτό τώρα δεν θα κάτσω να το αναλύσω, πάντως είναι ενδιαφέρον, πώς δύο άνθρωποι χειρίζονται τόσο διαφορετικά την ίδια ουσιαστικά γνώση.

Εκ πρώτης –είμαι σίγουρη- όλοι θα θεωρήσετε, πως η στάση της φίλης μου είναι σωστότερη. Εγώ πάλι δεν κρίνω τα πράγματα ως σωστά και λάθος. Γιατί, εάν τα έκρινα έτσι, προφανώς θα είχα αλλάξει. Απλά οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας κι ο καθένας πορεύεται μ’ αυτήν του τη διαφορετικότητα. Έτσι κι αλλιώς όλες οι προσεγγίσεις έχουν και τα θετικά τους και τα αρνητικά τους, ανάλογα με την περίπτωση.

Πάντως το μόνο στάνταρ αποτέλεσμα αυτής της διαφοράς είναι κυρίως η εξής:
η φίλη μου αποφεύγει επιμελώς να πληγώσει και να πληγωθεί, εγώ αγνοώ συνειδητά αυτήν την προοπτική και βέβαια συχνά και πληγώνω και πληγώνομαι.

Όμως ξέρετε κάτι; Δεν μετανοιώνω στιγμή.
Έχω δει ανθρώπους να μεταμορφώνονται μέσα από τον (πάντα με τρυφερότητα, όπως κι αν δείχνει εξωτερικά) πόνο, που τους προκαλώ.
Όσο για μένα; ΕΙΜΑΙ οι πληγές μου και νοιώθω όμορφα, όταν τις αγγίζω…
Κι αυτός ο πόνος, που στην αρχή είναι αφόρητος και με το χρόνο απαλαίνει, είναι η πηγή της εξέλιξης, της έμπνευσης και εν τέλει της όποιας ηδονής νοιώθω σ’ αυτήν την ζωή.

Λέτε τελικά να είμαι σαδομαζό-;
(για το ψωνάρα δεν το συζητώ...)

9 σχόλια:

  1. Ποια να είναι άραγε αυτή η... φίλη; :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επίσης: Αν και αποφεύγει να πληγώσει, δεν καταφέρνει και να μην πληγωθεί. Έτερον εκάτερον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μούμπλε....όλοι είμαστε σ-μ σε τέτοια θέματα, λίγο-πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν αισθάνομαι οικειότητα με τον άλλον τα ξεφουρνίζω όλα όσα σκέφτομαι.
    Και τελικά καταλήγει αυτά που σκέφτομαι για αυτούς (και λέω) να είναι πολύ αθώα σε σχέση με αυτά που σκέφτονται εκείνοι για μένα (και δεν μου λένε!)!

    Αν δεν αισθάνομαι οικείοτητα δεν λέω τίποτα. Μόνο παρατηρώ. Οσο και να με ενδιαφέρει σαν άτομο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το να λες σε κάποιον την γνώμη σου στα ίσια, μπορεί να τον πληγώσει εκείνη τη στιγμή, αλλά σε βάθος χρόνου αυτή η συμπεριφορά χτίζει σχέσεις που αντέχουν. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είμαι λιγάκι και εγώ σαν και εσένα.Δεν μπορώ να κρύψω τα συναισθήματα μου και λέω τι σκέφτομαι για κάποιον αλλά τελικά αυτό μου έχει κάνει καλό.Ναι πληγώνεσαι (αλλά αν είσαι μακρια και παρατηρείς δεν δοκιμάζεις,δεν ζείς,δεν τσαλακώνεσαι).Ναι πληγώνεις καμιά φορα χωρίς να το θέλεις αλλά έχεις καλή πρόθεση και πολλές φορές οσο και αν προσπαθείς να μην πληγώσεις κάποιος θα πληγωθεί έτσι και αλλιώς (γιατι δεν αντέχει την οπτική σου).Ναι ολα αυτά αλλά στο τέλος συμβαίνει το εξής θετικό.Αναπτύσσεις λίγες αλλά καλές βαθιά ειλικρινείς σχέσεις.Και έρχονται σε εσένα γιατι ξέρουν οτι θα είσαι ειλικρινης και δεν θα τους χαιδεύεις τα αυτιά.Αξίζει τον κόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η μαγκιά είναι να λες την αλήθεια στον άλλον χωρίς να τον κάνεις ρόμπα.
    Από πότε έγινε το να πληγώνεις τους άλλους αρετή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. 3 pad, δεν την ξέρεις... και όλοι πληγωνόμαστε... γιατί στην ουσία δεν μας πληγώνουν οι άλλοι, μας πληγώνουν οι ίδιες μας οι αδυναμίες...

    an-lu, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο...

    debby, δεν μιλάω τόσο για κοινωνικές επαφές, όσο για πιο στενές σχέσεις...

    chris, ναι... όσο γίνεται με χάρη όμως...

    pixie, άλλοι έρχονται, άλλοι φεύγουν... όπως τη δει ο καθείς...

    3 pad, κανείς δεν θέλει να πληγώνει τον άλλον, όμως πολλές φορές συμβαίνει εκ των πραγμάτων. Εσύ μιλάς για αγένεια, εγώ μιλάω για βουτιά μέσα στον άλλον. Που βεβαίως-βεβαίως πολύ συχνά τον τρομάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. 3 paries αν το κάνεις εσκεμμένα δεν είναι αρετή.Πάντως υπάρχει τρόπος για να πείς κάτι χωρίς να πληγώσεις τον άλλο και εγώ δεν πιστεύω οτι η αλήθεια πρέπει να λέγετε με τρόπο απότομο και άκομψο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή