Header Painting by Agapi Hatzi

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 24, 2008

Indian Summer (γλυκιά; επανάληψη)


Ναι, καλέ μου…

Κάθε στροφή του χρόνου
Σού ‘κρυβε άλλη μια πτυχή
Απ’ τη βεντάλια, που ταλάντευες
Στο άλλοτε σίγουρο χέρι σου
Κι έκανες αέρα στα όνειρά σου.

Τώρα πια ασφυκτιάς
Μέσα στο πνιγηρό απομεσήμερο.
Ζωσμένος όλα σου τα όχι
Κι όλα εκείνα σου τα μουδιασμένα ναι
Κραδαίνεις την κλειστή βεντάλια σα μαχαίρι.

Και απειλείς τη ζωή με τη ζωή σου…
...

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 09, 2008

Τεστάκι
















Το αρσενικό με το θηλυκό στοιχείο είναι σαν το σκύλο με τη γάτα.
Ο σκύλος είναι το αρσενικό, το θηλυκό η γάτα.

Τι χαρακτηριστικά έχει ο σκύλος;
Τι χαρακτηριστικά έχει η γάτα;

Μπορείτε να ρωτήσετε κάποιον ποιο απ’ τα δύο προτιμά και θα καταλάβετε προς τα πού κλίνει. Τι είναι ο ίδιος περισσότερο δηλαδή. Γιατί οι άνθρωποι -σε αντίθεση με τα ζώα- δεν είμαστε ακριβώς ό,τι φαινόμαστε με την πρώτη ματιά…

Ο σκύλος αγαπάει το αφεντικό του.
Η γάτα πάλι αγαπάει κυρίως το σπίτι… Για την ακρίβεια συνηθίζει, βολεύεται σε κάποιο σπίτι…
Η ψυχή της όμως παραμένει πάντα αλανιάρα.

Ο σκύλος θα κάτσει να σε περιμένει μέχρι να πεθάνει.
Η γάτα σού τρίβεται μόνο όταν γουστάρει κι όσο της κάνεις τα χατίρια.

Ο σκύλος γαβγίζει άνευ λόγου και αιτίας. Θα σε δαγκώσει αν τον απειλήσεις ή αν έχει σαλτάρει… σαν το ντόμπερμαν, που ο εγκέφαλός του μεγαλώνει πέρα από τα όρια του κρανίου του.
Ή -το κυριότερο- αν το αφεντικό του τον έχει εκπαιδεύσει να το κάνει.
Η γάτα δεν εκπαιδεύεται, ούτε υπακούει. Άμα θυμώσει πολύ -για δικούς της προσωπικούς και συχνότατα ανεξιχνίαστους λόγους- θα σου βγάλει τα μάτια αθόρυβα. Το πολύ-πολύ ν’ ακούσεις την ώρα της τύφλωσης ένα «Κχχχχχχ…»

Ο σκύλος είναι φωνακλάς και καταλαβαίνεις ανά πάσα στιγμή τι σκατά θέλει. Εκτός αν είναι ηλίθιος και δεν ξέρει ούτε αυτός τι θέλει -πράγμα όχι και τόσο σπάνιο.
Για τη γάτα πάλι το μόνο που ξέρεις είναι πότε θέλει φαΐ και χάδια… τα υπόλοιπα παραμένουν κρυφά μέσα στην κεφαλή της, με αποτέλεσμα να αποπνέει έναν αέρα μυστηρίου.

Τέλος, η γάτα είναι παιχνιδιάρα -ξέρει όμως να διασκεδάζει μόνη τον εαυτό της, σε αντίθεση με το σκύλο που σου πρήζει τα… συκώτια.

Γενικώς, ο σκύλος είναι πιο… της παρέας. Η γάτα είναι μοναχική, αναρχική… ανεξάρτητη μεμονωμένη με τάση όμως προς την οκνηρία, την καλοπέραση και το πάχος… άμα της κάτσει…
Ως προς αυτό βέβαια όλα τα όντα ίδια δεν είμαστε;

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 08, 2008

Allou Fun Park
















Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει και ό,τι μπαίνει βγαίνει. Αρχή απαράβατη και η ζωή μας τελικά ένα rollercoaster ή το πήδημα του πετεινού, αν θέλετε. Σου φουσκώνει τα στήθια και σε καταγκρεμνίζει στην άβυσσο, σε γαμάει, το φχαριστιέσαι, και φεύγει. Κάποιοι παλεύουν να απεξαρτηθούν απ’ τις αισθήσεις, κάποιοι πολεμάν ακόμα κι αυτό το ίδιο το συναίσθημα, μα όλα είναι εκεί και σε παραμονεύουν, Πανεπιστημίου και Ακαδημίας γωνία -έστω-, περίπτωση δεν υπάρχει, θα την ξαναφάς την πετριά… Και λέω εγώ και δεν με πιστεύουν: δεν υπάρχει λόγος να ζεις, μην την ψάχνεις, μην ψάχνεις δηλαδή για λόγο, η ζωή μας είναι απλώς ένα Allou Fun Park… Μα εντελώς αλλού όμως…

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 05, 2008

Σα νά ‘ταν πάντα παρελθόν…


Είναι κάποιες στιγμές που σε στοιχειώνουν αυθωρεί.
Σα νά ‘ταν πάντα παρελθόν, στριφώνουν τη μνήμη σου με ίνες θαρρείς ονείρου.
Στο background συνοδεύονται από κάποια φευγάτη μελωδία και οι εικόνες μισοκρύβονται a priori στο ημίφως.
Είναι σαν τα παιδικά πάρτυ της ζωής μας, όταν τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα μάς έκαναν ν’ αναρριγούμε…
Σαν τα τσιγάρα τα απαγορευμένα, που μας έφερναν εκείνην τη γλυκιά, πρωτόγνωρη ζαλάδα…
Σαν ένα φιλί μακρόσυρτο στο στόμα, χωμένοι κάτω από το τραπέζι με τα κεφτεδάκια…
καθώς οι γύρω χόρευαν μπλουζ και κρέμονταν -μαζί και η ζωή τους- από την όποια τυχαία αγκαλιά.

Υπάρχουν στιγμές τόσο μαγικές, τόσο απίθανο να είναι αληθινές, που στ’ αλήθεια μοιάζουν εξ αρχής…
σα νά ‘ταν πάντα παρελθόν.

...