Βοήθεια!

Εδώ, με την κολλητή μου…











Έχω να κάνω τις 1.000 δουλειές και βαριέμαι φρικτά.

Το κακό είναι, πως ενώ συνήθως έχω το εσωτερικό άλλοθι πως δεν υπάρχει λόγος να κάνω αυτό ή εκείνο, γιατί είναι μάταιο, χωρίς αντίκρυσμα ή απλώς ανούσιο, τώρα τίποτα από αυτά δεν ισχύει.

Αν δεν κάνω αυτά που πρέπει, θα μείνω από χρήματα, το υπό κατασκευήν σπίτι μου θα μείνει υπό κατασκευήν, η μάνα μου θα μείνει στον τόπο, εγώ θα μείνω ανάπηρη (απ’ το πολύ καθισιό)… Γενικώς, όλα θα μείνουν…

Το ερώτημα είναι, πώς ξαναπαίρνει κανείς μπρος μετά από μια μακρά περίοδο αδράνειας; Γιατί, ναι μεν έκανα τα απολύτως αναγκαία -κι αυτά που μ' αρέσουν βεβαίως!-, αλλά στην ουσία είχα φορτώσει τα περισσότερα στον κόκορα -αχ και να μ' άκουγε ο άντρας μου, ότι τον αποκαλώ κόκορα!- και τώρα χρειάζονται τα πάντα τη φροντίδα, το χρόνο μου και πολύ-πολύ τρέξιμο.

Έχετε να μου προτείνετε κανέναν τρόπο άμεσης «παλινόρθωσης»;