Header Painting by Agapi Hatzi

Κυριακή, Δεκεμβρίου 09, 2007

Μία ιδιομορφία


Πάντα διακόπτω την αναμονή μου.
Διαγράφω το τέλος μονάχη.

Η θλίψη μου γεννιέται και πεθαίνει με την επίγνωση.

Όταν το τέλος έρχεται per se, μου είναι σχεδόν αδιάφορο.
Είναι ήδη παρελθόν.

10 σχόλια:

  1. Για ολους αυτους τους λογους...
    μερικες φορες η Αγνοια ειναι βαλσαμο.
    Αλλες, παλι ...ειναι μαρτυριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το "τυπικό" τέλος είναι πάντα θλιβερό, όσο κι αν ξέραμε ότι θά 'ρθει, όσο κι αν το είχαμε δώσει προ πολλού μέσα μας ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν θα μπορούσες να είσαι πιο επίκαιρη για το πως νιώθω...

    ακριβώς...

    μα ακριβώς έτσι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα συμφωνήσω μαζί σου και όχι με την 3pad. Το τυπικό είναι τυπικό. Άπαξ και το έχεις διαγνώσει μέσα σου εκεί μπορείς να στενοχωρηθείς και να προχωρήσεις. Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μωρε, συντονισμός....
    το τυπικό τέλος είναι πένθος. η φάση τής αποδοχής είναι το πιο επιπονο σημείο τής απώλειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι και δική μου...ιδιομορφία!
    Στιγμές .με.."βγάζεις"..τελείως
    ..απ' τα ρούχα μου -))
    Τι να πώ...σήμερα...
    ..το σκεπτόμουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συγχωρήστε με... Κάνει θλίψη απόψε... Ίσως αύριο... Ίσως μετά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. zero, δεν μ' αρέσει η άγνοια... ό,τι κι αν λένε για τους μακάριους...

    keadas, καλώς ήλθες. Σ' ευχαριστώ πολύ.

    3 pad, θλιβερό, αλλά όχι αβάσταχτο... μοιάζει με θλίψη παλιά...

    nav, φάση συνειδητοποίησης;

    pussy, ο κάθε ένας είναι διαφορετικός... Δεν υπάρχουν στάνταρ.

    dawk, ναι... Συχνά συμπίπτει κιόλας... Άμα σου πέσει κεραμίδα στο κεφάλι, πονάς επί τόπου...

    ωσηε, :)

    σπίθα, δεν φαντάζομαι να εννοείς τίποτα πρόστυχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή