Header Painting by Agapi Hatzi

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 20, 2007

Εσείς είστε πολλοί!!


Η σκέψη μου προχωρούσε ανέκαθεν με ατάκες. Με φρασούλες. Νόμιζα, πως ήταν ιδιαιτερότητα αυτό, αλλά μάλλον τελικά είναι κοινός τόπος. Το διαβάζω σε διάφορα σχόλια, όπου ο ένας υποστηρίζει πως «κλέβει, αντιγράφει, οικειοποιείται» την ατάκα του άλλου. Εσωτερικά μεταφρασμένη βέβαια. Ό,τι καταλάβει ο καθείς.

Προσωπικώς δεν με γοητεύουν οι φράσεις που συμπυκνώνουν τα ήδη γνωστά μου νοήματα. Με τρελαίνουν εκείνες οι άλλες, οι ξένες. Οι άγνωστες. Γι’ αυτό ποτέ δεν τις χρησιμοποιώ. Όχι άμεσα τουλάχιστον. Πρέπει πρώτα να τις καταλάβω, να τις επεξεργαστώ, να τις επαληθεύσω. Κι όταν γίνουν πράγματι δικές μου, τότε μπορώ πλέον και να τις εκφράσω με τον δικό μου τρόπο.
-------------------------------------------------------------

Θυμάμαι λοιπόν, πόσο μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει πιτσιρίκα μία τέτοια μικρή φρασούλα. Εκείνη που έλεγε, πως ο παρατηρητής αλλάζει αυτομάτως τη συμπεριφορά του παρατηρούμενου.

Αποκάλυψη! Το να μην έχεις στην ουσία αυτόνομο «εαυτό». Δεν μπορεί ο παρατηρητής να ελέγξει τη συμπεριφορά σου, όχι. Εκτός αν είναι «μάγος». Την αλλοιώνει όμως κι αυτό είναι αρκετό.

Πώς ισχυρίζεσαι, καρδιά μου, πως με γνωρίζεις, όταν το βλέμμα σου με επηρεάζει με τρόπο, που ούτε κι εγώ η ίδια αντιλαμβάνομαι;

Δεν με γνωρίζεις, όχι. Γνωρίζεις μονάχα τις αντιδράσεις μου, καθόσον με παρακολουθείς εσύ.
Καλό θα ήταν να μην πιστεύεις τόσο πολύ ούτε τα μάτια σου, ούτε τις τόσο σοφιστικέ εγκεφαλικές σου ζυμώσεις. Είμαι αλλιώς εδώ, αλλιώς εκεί, αλλιώς και παραπέρα.
Και δεν είμαι καν υπεύθυνη εγώ γι’ αυτό.

Με λίγα λόγια: δεν είμαι πολλαπλή προσωπικότης· εσείς είστε πολλοί!!
...

12 σχόλια:

  1. zero, δεν τό 'πιασα...
    Και μια επεξήγηση: παίζω με τα πρόσωπα συχνά. Εδώ χρησιμοποίησα το α' ενικού, αλλά δεν εννοώ μόνο εμένα. Ο κάθε άνθρωπος που συναναστρεφόμαστε, πιάνει την ουρά μας, την προβοσκίδα μας κλπ... Τα κλασσικά... Μόνο που -πέρα απ' το αποσπασματικό του πράγματος- ήθελα να πω, πως ανάλογα και με το πώς μας πιάνει ή ακόμα κι απλά κοιτάζει την ουρά ή την προβοσκίδα μας, ανάλογα τις κινούμε κιόλας. Ήρεμα, επιθετικά, ναζιάρικα, αδιάφορα.... Αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πλακιτσα εκανα βρε...
    γραφοντας κατι ασχετο για να σε πειραξω.
    Να τωρα ...αυτη η προβοσκιδα μου κανει συνειρμους.
    Ακους εκει προβοσκιδα...
    χαχαχαχαχα
    Να κινησω την προβοσκιδα μου επιθετικα κι'εσυ να μου κανεις την αδιαφορη ....χαχαχαχαχα
    Με τσακισες ...βραδιατικα.
    Πολυ καλο το ποστ και ναζιαρικο.
    Αποψη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συναισθησεις ονομαζεις το μπλογκ σου εσυ... παραισθησεις εχω εγω.
    χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι... αλλά υπάρχουν οι διάφορες στιγμές...πλευρές μάλλον θα έλεγα.. και τότε αυτό που λες -και συμφωνώ- οδηγείται σε πολλάπλασιασμό...
    (πολλαπλές εκφάνσεις προσωπικότητας Χ πολλοί παρατηρητές Χ πολλαπλές εκφάνσεις παρατηρητών...)
    Οπόταν τώρα που οδηγήσαμε τον φιλοσοφικό συνειρμό σε μαθηματική πράξη... επιβεβαιβεώνεσαι με το παραπάνω....

    Η κραυγή μου απόψε είναι άγρια και παθιασμένη.. πρόσχωμεν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τι παράξενα πράγματα για να δανειστώ έναν τίτλο απο τον ρίτσο-όλα.και τα των συμπεριφορών μας και τα των αόρατων κλωστών που τις "κατευθύνουν".και τα των μεταφράσεών μας απο τους άλλους και η δική μετάφραση για τους άλλους και τον καθένα ξεχωριστά.μέχρι που ώρες ώρες νιώθω ένα άφταιγο να αιωρείται και πάνω στο δικό μου και πάνω στο κεφάλι των άλλων.τουλάχιστον όταν οι προθέσεις είναι καλές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Synas, είδα ένα σχόλιο σου ενδιαφέρον στο ιστολόγιο του αγαπημένου μου φίλου (εννοώ διαδικτυακού φίλου) Γεράσιμου και είπα να έρθω από τη γειτονιά σου. Και δεν έχασα. Προβληματίστηκα πάνω στις διαφορετικές προσωπικότητες που αναδύουμε προς τους τρίτους. Να πάρε εμένα για παράδειγμα. Μπορεί να συνομιλούν 4-5 για το άτομο μου και να μην καταλάβουν ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Ο ένας θα πει ότι είμαι υπερβολικά κλειστή (είμαι πράγματι κλειστή γι αυτούς που είναι υπερβολικά διαχυτικοί), ο άλλος θα πει ότι έχω χιούμορ (για τους φίλους μου έχω), ο άλλος θα πει ότι είμαι μούργα (μερικές φορές είμαι..) κλπ.
    Θα ξαναπεράσω από τη γειτονιά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλημερα Synas..
    ισως να εχεις δικιο σε αυτο που λες..ειναι θεμα action-reaction πολλες φορες..σου κοιταει με εναν τροπο, κανεις και εσυ το αναλογο μετα και παει λεγοντας..
    αλλα μετα απο λιγο, οταν φυγει δηλαδη ολο το ομορφο wrapping on the outside, η πραγματικη ουσια φαινεται και ειναι λιγοι αυτοι που μπορουνε να το κρυξουνε ή που μπορουνε να το 'παιξουνε' καπως..
    αλλα οπως και μια ζωγραφια ή ενα εργο τεχνης, ολοι εχουμε την δικη μας αποψη στο τι βλεπουμε..ωραιο και αυτο.
    ωραιο θεμα και πολυ απλα και κατανοητα γραμμενο..
    καλως σε βρηκα..απο το μεγαρο μαξιμο ηρθα..

    καλες γιορτες να εχεις..
    παντα με εμπνευση..
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έχω αναφέρει ξανά σε σχόλιο εδώ πως ο Σαρτρ έχει πει το περίφημο "ο άλλος είναι η κόλαση" η οποία εμφανίζεται σε ένα θεατρικό του όπου παρομοιάζει την κόλαση σαν ένα δωμάτιο με άλλους ανθρώπους όπου δεν έχεις τη δυνατότητα ούτε να κοιμηθείς, ούτε να απομονωθείς, αλλά είσαι καταδικασμένος να είσαι διαρκώς και εσαεί εκτεθιμένος στο βλέμμα του άλλου...

    Εσύ εδώ πολύ σωστά συμπληρώνεις πως σε μια τέτοια κατάσταση δεν θα είσαι ΠΟΤΕ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. zero, ώπα! Ποιος ήρθε; (ξέρεις… ο κουφός, που ό,τι και να του λες, απαντάει: «Ποιος ήρθε;»)

    ωσηε, κυκλοφορεί ένα μυστήριο πάθος τελευταίως!

    ερμία, «άφταιγο»… τι ωραία λέξη! Και… συμβαίνει…

    meropi, καλώς να ορίσεις… Κάπως έτσι είμαστε όλοι.

    tzotza, καλώς ήλθες. Ο Max είναι απ’ τους αγαπημένους μου… γλύκας… Όμως δεν υποκρινόμαστε… έτσι μας βγαίνει…

    vromios, μήπως τελικά δεν πρέπει να πολυεκτιθέμεθα; Απ’ την άλλη όμως… έτσι ανακαλύπτεις πλευρές σου… Τεσπα… Μάλλον πρέπει να παίζεις, χωρίς να εγκαταλείπεις κενή την εστία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μα καλα... την κουφη μου κανεις τωρα?
    Τι να πω...
    Αχ! αυτη η προβοσκιδα μου ...ολο με μπλεκει σε περιπετειες.
    Καλο το κολπο με την κουφη.
    Κουφο θα ελεγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή