Header Painting by Agapi Hatzi

Σάββατο, Δεκεμβρίου 22, 2007

This is my life




















Κάποτε ένοιωθα τις σκέψεις να με κατακλύζουν, χιλιάδες ταυτοχρόνως, να τρέχουν με ταχύτητα εξωφρενική· αδυνατούσα να τις παρακολουθήσω. Ένιωθα πως δεν ελέγχομαι, πως τρελαινόμουν. Ένταση, αλαλούμ. Κυνηγούσα εμπειρίες και κάθε μου λαχτάρα την έκανα περιπέτεια και δράμα.

Κάποτε άκουγα τα προβλήματα σαν ραδιοφωνικούς σταθμούς που εξέπεμπαν σε μια συχνότητα, την ίδια. Κάποιο έβγαινε δυνατότερα και κάλυπτε για λίγο τ' άλλα. Ένα κάθε φορά. Θύμωνα και πάλευα μαζί του, μέχρι που κάποιο άλλο ανέβαζε ισχύ. Και όλο πάλευα… Ηττήθηκα τότε από πολλά, νίκησα και πολλά. Έκανα πολλά και έμαθα πολλά.

Κάποτε είδα τη ζωή, εμένα, τους άλλους, σαν έναν ατέρμονο λαβύρινθο και χάθηκα. Όπου κι αν έστρεφα το λογισμό, έπεφτα σε αδιέξοδο ή έκανα κύκλους και ξαναγύριζα στο ίδιο πάντοτε σημείο. Κάτι μου διέφευγε, είχα κολλήσει. Έπρεπε να κάνω κάτι το διαφορετικό.

Κάποτε έβαλα στόχους, έκανα λίστες με «πρέπει» κι ακολούθησα πιστά τις λογικές μου αποφάσεις. Άρχισα να ελέγχω ό,τι μπορούσα, έγινα παραγωγική. Συμβιβασμοί και εξωστρέφεια. Ζούσα στον κόσμο· με αποδέχτηκε, τον αποδέχτηκα… Έβαλα τη ζωή μου σε μια τάξη, μα όχι και τον εαυτό μου.

Κάποτε ανακάλυψα, πως η λογική είχε επισκιάσει τις βαθύτερες λαχτάρες. Είχε ένα σύστημα παράξενο: άλλες τις έκανε φύλλο και φτερό, τις εξευτέλιζε· κι άλλες τις παράχωνε σε μπαούλα αραχνιασμένα κι υποκρινότανε πως ούτε καν υπάρχουν. Αυτές όμως επαναστάτησαν. Απαίτησαν την προσοχή μου, να βγουν στο φως και ν’ ανασάνουν. Ακόμα περιμένουν…

Τώρα επικρατεί μια νηνεμία. Αποκομμένη από τα πράγματα, περιφέρομαι στα σκοτεινά, πολύπλοκα δρομάκια του μυαλού μου -σαν σε παιχνίδι ηλεκτρονικό- κι εξερευνώ το χώρο· λύνω γρίφους αρχέτυπους, ψάχνω πολύτιμα αντικείμενα κι ενδείξεις για την επόμενη αποστολή μου.
Για κάποιον νέο προορισμό…

Μ’ αρέσει εδώ, είναι ήσυχα· έχει παγώσει ο χρόνος. Δεν με κυνηγούν πια σκελετοί και φαντάσματα, ούτε οι εχθροί να με σκοτώσουν. Όμως κάποτε πρέπει να βρω πάλι την πόρτα…
Να συνεχίσω…

24 σχόλια:

  1. Δεν υπάρχουν πόρτες, εκεί..
    Ανοιχτά παντού, διάπλατα όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χμμ...
    Παρα πολυ καλο ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εκεί στα σκοτεινά θ' ανακαλύψεις ή θα εφεύρεις το νέο φως, το δικό σου κι όχι των άλλων. Προς το παρόν βολέψου σ' αυτό και δυνάμωσε. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. σπίθα, όλα ανοιχτά είναι, ναι... Μερικές φορές όμως δεν βλέπεις...

    Σ' ευχαριστώ, zero μου...

    dora, φοβάμαι μην παραβολευτώ... και αποκοιμηθώ... Ο ύπνος σε δυναμώνει βέβαια, αλλά είναι και λίγο θάνατος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ''Κάποτε ανακάλυψα, πως η λογική μου είχε επισκιάσει τις βαθύτερες λαχτάρες μου. Είχε ένα σύστημα περίεργο: άλλες τις έκανε φύλλο και φτερό, τις εξευτέλιζε κι άλλες τις παράχωνε σε αραχνιασμένα μπαούλα κι υποκρινόταν πως δεν υπήρχαν. Αυτές όμως επαναστάτησαν. Απαίτησαν την προσοχή μου. Απαίτησαν να βγουν στο φως και ν’ ανασάνουν.''
    ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΟΝ ΜΠΛΟΓΚΟΚΟΣΜΟ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙΣ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ ΠΟΛΛΑ ΚΟΙΝΑ.... ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΠΑΘΗΣΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΟΣΤ....

    Και μετά μιλάς για χρόνο που παγώνει... χα! θυμάσαι το όνομα του μπλογκ μου;;;

    Κι είπα απόψε να κάτσω φρόνιμος. Αφήνω γεια γι' απόψε. Σε 10 πρώτα θα είμαι με το χοντρό μου μπουφάν στην παραλία να παρατηρώ μήπως φανει η λευκή γοργόνα...

    Γεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ε, και ..δεν χάνεις και τίποτα σπουδαίο.
    Περίμενε, Θάρθει το ωραίο και καλό.
    Το απο μέσα σου. Αυτό ξέρει το πότε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολυ ωραιο ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα!Αν σου έλεγα οτι σ αγαπώ θα το πίστευες?Αν σου έλεγα οτι πονάω με τη θλίψη σου θα με πίστευες?Οτι γελάω με τη χαρά σου και πεθαίνω μαζί σου τις στιγμές που δεν υπάρχεις,θα το πίστευες?Πως βουρκώνω όλες τις στιγμές που ανασαίνω το όνομα σου και πως είναι αδιάκοπη αυτή η αναπνοή θα το πίστευες?Πως να πιστέψεις κάτι τέτοιο από έναν ξένο,όμως πόσο θέλεις να το ακούσεις από έναν γνωστό σου!!Πόσο θέλουμε όλοι να λιώσουμε,να πλανηθούμε από στοργή κι ας πεθάνουμε αρκεί να πεθάνουμε όσο διαρκεί κι όχι να νεκρώσουμε όταν θα φύγει!Τότε δεν έιναι όλα ξεκάθαρα?Που είναι ο λαβύρινθος κι οι σκοτεινές γωνιές του?"Που είναι Άδη το κεντρί σου,που είναι Θάνατε η δύναμη σου??"Αν το μυαλό έχει τόπους σκοτεινούς,δείξτου το δρόμο της καρδιάς,άνοιξε τα παράθυρα να μπει φως καθαρό,λευκό που δεν τυφλώνει,φως άκτιστο!Έλεγξε το κόσμο για να ζήσεις μέσα του κι άστη τη καρδιά σου να ζει χωρίς το κόσμο,τι λένε οι λαχτάρες σου??Θέλουν γη?Δώστους γη!!Όσο χρειάζεται να μη στερέψει από ουρανό η καρδιά,από ουρανό απο ουρανό να μη στερέψεις ποτέ που είναι πελώριος χωρίς γωνιές και κόκκαλα.Αγάπη αγάπη αγάπη για το κόσμο αλλά έξω απ το κόσμο,,για τη ζωή,για σένα,για μένα,αγάπη για κάποιον δίπλα σε σένα,να σου κρατάει το χέρι,δε πλάστηκε ο άνθρωπος να μείνει μόνος στις ρίμες και σε σκοτεινά σοκάκια του μυαλού,αλλά να ενώνει σάρκες και αίμα μέχρι να γίνει ένα με τον άλλον που διάλεξε η ζωή ή ακόμα και η τύχη,δεν ήρθε αυτό?Ξανά το ίδιο,μέχρι ο θάνατος να μας χωρίσει,όλους εμάς που ζούμε εδώ,στη κοιλάδα του κλαυθμώνως!Κι αν κι αυτό δε σ αναπαύει και λησμόνησε η σκέψη απ τους λωτούς της νηνεμίας,τη ζωή,βρες τότε σημείο σταθερό αλλά φωτεινό,όχι από σάρκα αλλά στον ουρανό,αυτόν τον πελώριο αγκαλιαστή της μυστικής μας οδύνης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κούφια όλα θα ήτανε τα λόγια αν δε σου άφηνα και τέτοιες μέρες την ευχή μου να είναι γλυκά καλά κι ευλογημένα τα φετεινά Χριστούγεννα για σένα,στη δίνω μέσα απ τη ψυχή μου!Καλό ξημέρωμα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. μ άρερσαν όλα ποστ σχόλια..
    έλα όμως που εγώ ξέρω,μάλλον είμαι σίγουρη πως εσύ θα τα καταφέρεις κι εδώ
    Τις ευχές μου για καλές γιορτές synάκι μας και πολλά πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. εγώ δεν μασάω. σε πιάνω να βλέπεις κατάφατσα την πόρτα ορθάνοικτη μπροστά σου. οι βαθύτερες λαχτάρες είναι εκεί. ασ’τα παιγνίδια του μυαλού και άφησε τις να βγουν λιγάκι πιο έξω στο φως :)

    καλημέρα synas :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Όμως κάποτε πρέπει να βρω πάλι την πόρτα…
    Να συνεχίσω…"

    Η μαγική λέξη εδώ είναι το "κάποτε"!
    Δεν υπάρχει καθόλου βιασύνη. Απόλαυσε τη στιγμή.
    Οι πόρτες και οι συνέχειες δεν τελειώνουνε ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ρε τι γινεται στον κοσμο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το πιο ωραίο είναι να κάνουμε αυτό που θέλουμε, αυτό που θέλει δηλαδή η ψυχή μας.
    Όλα τα πρέπει μετά είναι περιττά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μέσα εκεί που είσαι στήν ζεστή θαλπορή του νού σου βτές εικόνες, βρές μονοπάτια που θα οδηγούν σε αυτές, φτιάξε χάρτες, να μήν χαθείς και βγές, βρές τόν δρόμο, και ξεκίνα τό ταξίδι.
    Ευχομαι χρόνια πολλά καλά χριστούγεννα, και τα όνειρά σου ευχές μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. καλές γιορτές synas...
    Με πόρτες διάπλατα ανοιχτές
    στην ευτυχία σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Να σου αφήσω..τις ευχές μου.. χρόνια σου πολλά!!! καλά χριστούγεννα κοντά σε όσους αγαπάς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ωσηε, λευκή είναι η δικιά σου; Όχι ασημένια; Φάνηκε;

    σπίθα, ξέρει; Σίγουρα; Γιατί είμαι και λίγο αναβλητική…

    zero, είδες; :)

    anisixos, σ’ ευχαριστώ. Καλώς όρισες.

    feidias, τι σχόλιο!! Ναι, πολύ θα ήθελα να τα άκουγα αυτά από κάποιον γνωστό μου, αλλά χάρηκα πολύ και που τα διάβασα τόσο όμορφα διατυπωμένα από σένα. Καλώς ήλθες και χαρούμενα Χριστούγεννα.

    alkyoni, να ‘σαι κι εσύ καλά και να περνάς υπέροχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. mary, το μυαλό το έβαλα σαν φορέα των πάντων, αλλά μάλλον παίζω και νοητικά παιχνιδάκια…

    κούκος, ε… να προλάβω και τίποτα ακόμα πριν την εμμηνόπαυση! Καλώς ήλθες!

    πανόπτης, ακριβώς. Μόνο μερικές φορές λειτουργούν σαν μπούσουλας, όταν τα έχεις τελείως χαμένα. Καλώς όρισες.

    alexis b, μακάρι να είμαστε όλοι καλά. Να είναι μία καλή χρονιά για όλους. Όσο γίνεται…

    kyriaz, άντε… Μεγάλη πόρτα θα διαβούμε εφέτος… (χμμμ… λίγο επικίνδυνο ακούγεται αυτό!) :)

    roadartist, σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ. Χρόνια πολλά και σ’ εσένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ξέρει..και να το πιστεύεις-)
    Καλά χριστούγεννα!!
    Εύχομαι νάσαι καλά και με υγεία !
    Σε φιλώ -))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Κάποτε ανακάλυψα, πως η λογική είχε επισκιάσει τις βαθύτερες λαχτάρες. Είχε ένα σύστημα παράξενο: άλλες τις έκανε φύλλο και φτερό, τις εξευτέλιζε· κι άλλες τις παράχωνε σε μπαούλα αραχνιασμένα κι υποκρινότανε πως ούτε καν υπάρχουν...
    ego tha elega pws i logiki moy skwtwnei tin fantasia moy,ti katastrefi,tin filakizei,tis vazei oia....den pigenai alla...tis to apagppreysa kai twra eimai kala...taksideyw stoys kosmoys moy k i fantasia moy einai aperanti...poy k poy hreisimopoiw ti logiki moy alla mono otan prokeitai g ayton ton kosmo!!

    na eisai kala!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Χάρηκα τόσο το post, όσο και τα σχόλια (Γενικώς ένα καλό post δεν μπορεί παρά να προκαλέσει ανάλογα σχόλια...)

    ...Λοιπόν... Όποτε το αποφασίσεις πως ήρθε η ώρα ν' ανοίξεις την πόρτα... "καλό δρόμο"!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. seagull, νά 'σαι καλά κι ελπίζω να είσαι και γουρλού/-ής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή