Header Painting by Agapi Hatzi

Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006

Ανεκπλήρωτος έρωτας

Πήρα χθες ένα ταξί και ο ταξιτζής σιγοτραγουδούσε κάτι, που έπαιζε στο ράδιο. Τον ρώτησα, αν τα νοιώθει τα τραγούδια, αν τον αγγίζουν τα λόγια τους… Μου είπε, πως ναι, ειδικά όταν μιλούν για έρωτα και πόνο. Γιατί πριν τα 20 του χρόνια, λέει, είχε ερωτευτεί μια κοπέλα πολύ. Ο έρωτας αυτός για κάποιο λόγο έμεινε ανεκπλήρωτος κι εκείνος -γύρω στα 50 πια- παραμένει ερωτευμένος μ’ αυτήν τη γυναίκα. Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, αλλά η γυναίκα αυτή του έχει κλέψει την καρδιά για πάντα. Δεν ήταν καν όμορφη, λέει, ήταν που γέλαγε με τ’ αστεία του, δάκρυζε με τον πόνο του, τον ένοιωθε, τον καταλάβαινε. Την έχει ξαναδεί 2-3 φορές μέσα σ’ αυτά τα χρόνια. Τον ρώτησα, πώς έχει γίνει, αν έχει αλλάξει πολύ.
«Ούτε που κοίταξα» μου απάντησε «για μένα είναι πάντα αυτή, η ίδια»…

12 σχόλια:

  1. Σαν την ιστορία του Γ. και της Φ.
    Αν σε κάποιον μπορεί να κρατήσει αιώνια ένας έρωτας, τότε αυτός ο κάποιος είναι ένας άντρας. Θυμάσαι που το συζητούσαμε τις προάλλες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι το σύνδρομο "εκείνης που ξέφυγε" από το οποίο πάσχει ο ταξιτζής....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες προκαλούν τα πιο έντονα συναισθήματα...
    Αν...εκπληρώνονταν,αργά ή γρήγορα θα εξατμίζονταν.
    Αυτοί όμως δεν πραγματώθηκαν ποτέ,γι' αυτό και θα παραμένουν τέλειοι μέσα στο ανολοκλήρωτό τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχή και κατάρα πραγματική τέτοιος έρωτας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «Εντός του είχε συνεχίσει να ζει απαιτητικά ένα διά παντός εικοσάχρονο κορίτσι»...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι που ζουν με το παρελθόν. Το παρόν ποτέ δεν θα είναι ικανό να κλέψει την παράσταση γιατί πάντα το παρελθόν είναι υπερεκτιμημένο.
    Δεν θα άντεχα να ήμουν έτσι! Μα με τίποτα!!
    Νομίζω θα είχα πέσει σε κατάθλιψη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. συμφωνώ με όλα τα πιο πάνω. (εκτός απ'την ιστορία του Γ και της Φ που προφανώς δεν γνωρίζω :))

    αυτό που λέει η debby το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό. εγώ ανήκω κάπως στην συνομοταξία των παρελθοντολογοκαταθλιπτικών :) όχι ολότελα ευτυχώς :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ή μήπως δεν είναι έρωτας αυτό το πράγμα; Μάλλον δεν είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. 3 parties a day, ναι, οι άντρες δείχνουν ν' αγαπούν πιο βαθιά... όταν αγαπήσουν...
    Σχετικά με το 2ο σχόλιό σου, λες να είναι εμμονή; Μα κι ο έρωτας, μια εμμονή δεν είναι;

    an-lu, δεν ξέφυγε... κάτι δεν την άφηνε... μάλλον ήταν δεσμευμένη ή κάτι τέτοιο... ήθελε κι εκείνη...

    teiresias, αυτό το είπε κι ο ίδιος ο ταξιτζής. Ότι του αρέσει έτσι όπως είναι τα πράγματα, είναι ένας γλυκός πόνος, είπε...

    yannis h, όπως τα λες...

    mariosp, αυτή η φράση είναι από ένα παλιό σου post, που δημοσιεύτηκε και στο blog του Νίκου Δήμου. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι, ας πάνε να απολαύσουν τις Τρεις Εποχές...

    debby & mary, μήπως το ελέγχεις; Όπως είσαι, είσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγώ πάλι θυμήθηκα μια από τις τελευταίες σκηνές από την ταινία "Μοιραίο Πάθος"(Damage),με τον Jeremy Irons και την Juliette Binoche.Εκεί που την βλέπει τυχαία,μετά από πολλά χρόνια,σε μια αίθουσα αεροδρομίου."Από μακριά,δε θα την ξεχώριζα - θα πει(ή κάπως έτσι).Εξωτερικά, ήταν μια γυναίκα σαν όλες τις άλλες".
    Αυτή η σκηνή μου έχει καρφωθεί στο μυαλό χρόνια τώρα.Δεν είναι ότι σταμάτησε να την αγαπάει και να την θέλει -ήταν η μοιραία γυναίκα της ζωής του,έτσι κι αλλιώς(όποιος έχει δει την ταινία,ξέρει).Αλλά,τελικά,μήπως βλέπουμε αυτό που θέλουμε;Μήπως η πραγματικότητα είναι μια κι εμείς,ανάλογα με το πώς είμαστε,νομίζουμε αυτό που έχουμε ανάγκη την κάθε στιγμή;
    Αυτά και άλλα πολλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. το προηγούμενο σχόλιο δεν το έγραψε κάποιος ανώνυμος αλλά εγώ,synas.Τι συνέβη και φαίνεται άλλο όνομα;Περίεργο!

    Gitsaki.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. εγώ την γυναίκα του λυπάμαι...αφού πάντα θα αγαπάει αυτή την άλλη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή