Header Painting by Agapi Hatzi

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006

Τ...



















Τώρα… Τίποτα… Τέλος…

14 σχόλια:

  1. T ρομακτική ακεφιά βλέπω....

    Καλό μήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αρχισες να γράφεις πάλι καθημερινά.Δεν πήγαν τα πράγματα με την αποτοξίνωση όπως τα φανταζόσουν;Ευχομαι να πάνε όλα κάλα μέσα απο την καρδιά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαίρομαι που άρχισες να γράφεις συχνότερα και δεν τήρησες την υπόσχεση της 17ΝΟΕ

    σήμερα βλέπω λύπη

    "ήλιος εφ'ημέρη νέος" είπε ο Ηράκλειτος

    ο νέος ήλιος που θα ανατείλει αύριο ας σε αλλάξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αύριο είναι μια καινούρια μέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κύριε Δήμου, περιττό να σας πω, ότι μου φτιάξατε ήδη τη μέρα με την επίσκεψή σας!

    ladybug & an-lu, δεν έχω πάει ΑΚΟΜΑ να αγοράσω πλυντήριο και όπως δείχνει η εικόνα κάθομαι γυμνή και κλαίω... "Τώρα... δεν έχω Τίποτα να φορέσω... Τέλος το πλυντηριάκι μου..."

    pixie, κάνω άλλη αποτοξίνωση τώρα, πιο σκληρή...

    3 parties a day, για να δούμε, φιλενάδα... για να δούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα σου απαντήσω με ποίημα του Νίκου - ξέρεις ποιου:


    Τα βράδια/θ αρχίσει να σε βασανίζει η στέρηση.

    Ο πρώτος καιρός,λένε οι φυλακισμένοι κι οι ναυα-
    γοί,/
    ο πρώτος καιρός είναι ο πιο δύσκολος.
    Η ηχώ του κόσμου που ξαφνικά γίνεται ψίθυρος/
    το φως του ήλιου,που σιγά σιγά κρυώνει.
    Τα δάχτυλα,σαν των τυφλών,που ψαχουλεύουν
    το/ κενό.

    Συνηθίζει κανείς,συνηθίζει/στους ανθρώπους και την ερημιά των ανθρώπων,στις αισθήσεις και τη νέκρωση των αισθήσεων./Συνηθίζει κανείς,συνηθίζει,/στο στόμα που σχηματίζει λέξεις/και δεν ακούγεται,στο χέρι που προσφέρει/χωρίς να δίνει,στο μάτι που πάγωσε/σαν καθρέφτης
    στην εξορία,τη μοναξιά,τη στέρηση.

    Συνηθίζει.

    ΝΔ,
    "Απουσίες"
    Ποιήματα 1950-1990
    Νεφέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. rednet69 ή georgia m. ή gitsaki (μα κακοποιός είσαι;;), ωραίο το ποίημα και σ' ευχαριστώ πολύ για την αναφορά του. Όμως εγώ δεν συνηθίζω σε τίποτα. Προσαρμόζομαι ίσως, αλλά δεν συνηθίζω. Η ψυχή μου πάντα κλοτσάει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κακοποιός ποτέ - γελωτοποιός ενίοτε.
    :)
    Κι η δική μου κλωτσούσε αλλά με τη λογική κάποτε κουράζεται να κλωτσάει.Και είναι σα να συνηθίζει.Στην πραγματικότητα δε συνηθίζει ποτέ - δίκιο έχεις κατά μια έννοια.Απλώς παραιτείται.Αλλά ας μην το γενικεύω.Οk!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μέσα στο λαβύρινθο των μπλόγκς βρήκα και κάποιον άλλο που προσπαθεί να αποτοξινωθεί στους Α.Ε. και δεν μπορεί να συνηθίσει το το 'τέλος-τώρα-τίποτα'. Βίοι παράλληλοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγώ λέω Τρέλα... Τραγούδια... Τριαντάφυλλα...

    Κι όλα αυτά που ανέφερες να τα αφήσουμε στο Τότε...

    Un abrazo,
    Ξένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ούτε εγώ synas τα κατάφερα να αποτοξινωθώ-ξανα...κύλησα.
    Τ-ειρεσίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. gitsaki, παραίτηση... ακόμα χειρότερα!

    dawkinson, δύσκολο... πολύ δύσκολο...

    xenia, αγκαλίτσα... ωραία τα λες...

    teiresias, είμαστε... εντελώς αναξιόπιστοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή