Header Painting by Agapi Hatzi

Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!











Καλημέρα!
Σήμερα θα ήθελα να σας κάνω ερωτήσεις πάλι!

Αναρωτιέστε λοιπόν ποτέ, αν καταλαβαίνει κάποιος την πραγματική σας ταυτότητα;
Κι αν ναι, ενοχλείστε μ’ αυτήν τη σκέψη;
Φοβάστε την «αποκάλυψη»;

Συνάδει η διαδικτυακή σας περσόνα με την αληθινή σας προσωπικότητα;
Γράφετε στο blog σας πράγματα, που δεν θα τολμούσατε να τα πείτε επώνυμα;
Σχολιάζετε με άλλο θάρρος πίσω από το nick σας;

Ερωτήματα… Δεν είχα και τίποτ’ άλλο να γράψω σήμερα…
Πολύ θα ήθελα όμως να μου απαντήσετε.

Ας απαντήσω εγώ όμως πρώτη, μπας και πάρετε θάρρος!

Εμένα λοιπόν μου αρέσει να γράφω ανώνυμα.
Γι’ αυτό το λόγο, δεν έχω πει σχεδόν σε κανένα γνωστό για την ύπαρξη του blog.

Δεν θα με πείραζε κάποιος να με καταλάβαινε, αλλά έχω την αίσθηση, πως θα έγραφα λιγότερο αυθόρμητα, αν με διάβαζαν συστηματικά γνωστοί.

Επίσης, σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είχα προβλήματα. Αν αναφερόμουν π.χ. σε κάποιον προσωπικά και συνειδητοποιούσε, πως μιλάω γι’ αυτόν.

Αυτό το πρόβλημα μ’ έχει απασχολήσει πολύ και στο παρελθόν, όσον αφορά στη συγγραφή βιβλίων. Θα θίξεις ανθρώπους και σχέσεις, δεν υπάρχει περίπτωση. Θέλει θάρρος, νομίζω, για να γράψεις ένα ειλικρινές βιβλίο. Ο Woody Allen, θυμάμαι σε μία ταινία του, έθιγε αυτό το θέμα με το γνωστό χιούμορ του πάντα βέβαια. Είχε σκοτωθεί με τους πάντες, λόγω αυτών που έγραφε στα βιβλία του.

Όσο για τα σχόλια, νομίζω, πως όχι, δεν θα έλεγα τίποτα διαφορετικό επωνύμως.
Λέω απλά και καθαρά τη γνώμη μου.
Ούτε βρίζω, ούτε πλακώνομαι, για να πρέπει να κρυφτώ, οπότε…
Αλλά, αν ένοιωθα θυμό με κάτι, θα τον εξέφραζα, είτε έτσι, είτε αλλιώς.
Κανένα πρόβλημα.

Αυτά.

Εύχομαι σε όλους εσάς, τους γνωστούς-αγνώστους, καλή εβδομάδα!
Ελπίζω κάποτε να σας γνωρίσω κι από κοντά!

Υ.Γ.
Κάποιος μπαίνει στο blog εκατό φορές την ημέρα και για ώρες από Γερμανία.
Μήπως θα μπορούσε να μου πει, ποιος είναι;
Γιατί υποψιάζομαι, πως θα είναι κάποιος γνωστός, που με κατάλαβε…

7 σχόλια:

  1. Καλή εβδομάδα!
    Καθώς γράφω υπό καθεστώς ημι-επωνυμίας, δεν έχω ανάγκη να βγάζω άλλη προσωπικότητα παό αυτή που είμαι, εκτός από μια συνειδητά τονισμένη αλλεγρία!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα!
    Ούτε εγώ θα ήθελα να ξέρουν οι γνωστοί μου για το blog, νομίζω ότι θα ντρεπόμουνα πολύ να διαβάζουν αυτά που γράφω... Ίσως αυτός είναι κι ένας λόγος που δεν γράφω εντελώς αυθόρμητα, τα φιλτράρω πρώτα. Δεν ξέρω όμως γιατί νιώθω έτσι για τους γνωστούς και τους φίλους, γιατί δεν θα ήθελα να με διαβάσουν, γιατί φοβάμαι μήπως με κοροιδέψουν..
    Δεν κράταγα ποτέ ημερολόγιο, ό,τι γράφω τις περισσότερες φορές μετά από καιρό το σκίζω, δεν ξέρω πώς μου ήρθε να ανοίξω blog.
    Όσον αφορά την αποκάλυψη...τη φοβάμαι μόνο για κάποιους...που φοβάμαι (είχα αναφερθεί σε παλιότερο ποστ σου γι'αυτό) και τρέμω μην έχω πάλι ιστορίες...
    Τέλος, όσον αφορά τα σχόλια, νομίζω ακριβώς τα ίδια θα έγραφα και επώνυμα, λέω τη γνώμη μου πολύ προσεκτικά (πιστεύω), οπότε δε θα άλλαζε κάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχω ένα όνομα, γράφω ότι σκέφτομαι, μια χαρά είναι.
    Γιατί να υποκριθώ πως είμαι κάτι άλλο από ότι είμαι στη πραγματικότητα;
    Τo blog είναι ένα κομμάτι στη ζωή μου. Για την ακρίβεια έγινε, έτσι, ξαφνικά όπως όλα στη ζωή μου. Ούτε και το κρατώ κρυφό...
    Θα το ξαναπώ μια χαρά είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χμμμ.... Γράφω εδώ όπως μιλάω κι εκεί έξω. Βαριέμαι να λέω ψέμματα, μια που μετά θα χρειάζεται να θυμάμαι τι είπα για να μην αποκαλυφτώ, και αυτό θα με σχιζοφρένιαζε τελικά... Ασε που χρονικά πια δεν έχω το περιθώριο για φιοριτούρες...

    Ομως ντρέπομαι να με διαβάζουν γνωστοί από πριν. Γιατί μπορεί να πω κάτι που να το πάρουν στραβά ή να το θεωρήσουν πιο τολμηρό από την Αφροδίτη που ξέρουν, κι αυτό να επηρρεάσει το πώς με βλέπουν τελικά. θα μου πεις, μα αυτά που γράφεις, δεν έχουν δικαίωμα να τα ξέρουν, αφού είναι δικά σου κομάτια? Δεν ξέρω, δύσκολο.... αλλιώς μιλάω γκομενικά, αλλιώς φιλικά, αλλιώς οικογενειακά, καταλαβαίνετε νομίζω...

    Πάντως όταν οι φίλοι απ'έξω με διαβάζουν και μου στέλνουν η-μαιηλς για δημοσίευση, χαίρομαι πάρα μα πάρα πολύ.. Κι όταν οι από μέσα μέσω η-μαιηλς με πλησιάζουν/ τους πλησιάζω και τσουλάει η "γνωριμία" χωρίς αγκάθια, πάλι χαίρομαι πολύ. Κι ειδικά όταν λύνονται παρεξηγήσεις, εκεί χαίρομαι πολύ-πολύ-πολύ...

    Συνανάι, ίσα που βάζω τις χρυσές πλατφόρμες μου και την ροζ γκλίττερ καμπάνα μου, να σου ρίξω μια γυροβολιά ως... χορεύουσα βασίλισσα, να γιορτάσουμε τις περσόνες μας εδώ μέσα!!!
    ;)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kαι εγώ ντρεπομαι να διαβάζουν άνθρωποι που ξέρω to blog μου και δεν το έχω πει, με μια εξαίρεση.Γιατι θα ειναι σαν να μαθαίνουν οσοι ξέρω τα πιο εσωτερικά μου συναισθήματα και δεν το θέλω , νίωθω πιο ευάλωτη και γι αυτό ανώνυμα εκτός αν εγώ το θέλω.Αν ήταν γενικού ενδιαφέροντος δεν θα με πείραζε αλλά μιλάμε για σκέψεις και κυρίως συναισθήματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα σε όλους!
    Φαίνεται, οι γυναίκες έχουμε μία ελαφριά συστολή, όσον αφορά στην έκφραση των συναισθημάτων μας. Μην και δεν θεωρούμαστε πια "κυρίες"; Δεν αποκλείεται...
    Σα να βρήκα θέμα για το επόμενο post! Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολλή δουλειά δεν μου επιτέπει να σχολιάζω σε όλα τα μπλογκ.
    Δεν πειράζει ποτέ δεν είναι αργά!
    Είναι ένα ζήτημα το οποίο είχα θέσει και 'γω παλιότερα σχετικά με την επώνυμη ή οχι παρουσία ανθρώπων στο διαδίκτυο.
    Οι απόψεις μάλλον μοιράζονται.
    Εγώ προσωπικά γράφω επώνυμα γιατί δεν έχω να πω κάτι διαφορετικό από αυτό που γράφω και επειδή είμαι πολύ κακός στα ψέμματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή