Η πτυχή

Δεν αποχαιρετώ τους ανθρώπους.

Tους αφήνω να πάνε το ταξίδι τους.

Ενδιάμεσα ζω.
Η επιστροφή τους όμως είναι πάντα σε διπλωμένο χρόνο.
Από στιγμή σε στιγμή· δεν μεσολαβεί η απουσία.
Και τους αγαπώ όσο και πριν, όσο και πάντα.
Δεν τους νοσταλγώ. Είναι εκεί και το ξέρω.
Μέσα στην πτυχή του χρόνου…

...