Αδιέξοδη αγάπη

Ακολουθούσε καχύποπτα το βλέμμα του.
Τον κατασκόπευε.
Στα λόγια του αναζητούσε μαζοχιστικά την απάτη και το ψέμα.
Ποια να σκεφτόταν άραγε,
όταν ξαναμμένος αναζητούσε τον έρωτά της;
Και τις νύχτες...
Ποιαν ονειρεύεται κι αγκομαχάει;
Αφουγκραζόταν έντρομη το παραμιλητό του.

Στο πίσω μέρος του μυαλού της τριγυρνούσε η εικόνα της αιώνιας Άλλης.

Φυλακή! Να μπεις φυλακή να μην φοβάμαι…
Αλλά κι εκεί θα του 'μενε η φαντασία. Θα του 'μενε η σκέψη.
Και αλίμονο, οι αναμνήσεις…

Δεν υπάρχει δρόμος… είναι αδιέξοδη τέτοια αγάπη…
Ανασαίνει μονάχα, όταν έχει πια φύγει...