Header Painting by Agapi Hatzi

Παρασκευή, Ιουνίου 30, 2006

Εφηβεία















Σήμερα έχει απορροφήσει τη σκέψη μου
το κείμενο της Γκραβούρας
στο blog του Νίκου Δήμου .
Για τα παιδικά χρόνια και τις αναμνήσεις.

Στα όνειρά μου, τα παιδικά μου χρόνια είναι πάντα λουσμένα στο φως.
Με το που κάνουν να μπουν στην εφηβεία, όλα σκοτεινιάζουν και γίνονται… μαυρόασπρα.

Είχα δύσκολη εφηβεία. Πολύ δύσκολη. Όλων είναι δύσκολη -έτσι δε λένε;
Εμένα πάντως μ’ έχει σημαδέψει.
Και τα σημάδια της φτάνουν ως το σήμερα, τεράστια και οδυνηρά.

Ήταν ένας γκόμενος, μια λατρεία, ένας έρωτας μεγάλος,
που στην πρώτη δυσκολία εξαφανίστηκε και
μ’ άφησε να κλαίω μονάχη μου για μήνες.
Μία έκτρωση…

Πικρόχολα σχόλια για το σώμα μου, που με κυνηγούν ακόμη.
Έλλειψη επικοινωνίας,
ανταγωνισμός στην τάξη,
αποβολές για τον ίδιο πάντα λόγο: το κάπνισμα.

Κατηφόρα. Μια ερωτική απογοήτευση και διαλύθηκα.
Δεν μ’ ένοιαζε τίποτα.
Όλα ήταν μια τσαντίλα, όλα μου φταίγανε, όλοι ήταν ηλίθιοι και κακοί.
Άρχισα και να πίνω. Αλλιώς δεν θα μιλούσα σε κανέναν.

Θέλει πολλή αγάπη ένα παιδί στην εφηβεία.
Ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταρρεύσει. Κι είναι δύσκολο να ξανασηκωθεί.

Αχ, Γκραβούρα, τι μού ‘κανες…
Τι μου θύμισες…Τι πληγές μου έξυσες…
Για παιδιά λες εσύ, παιδί ήμουν κι εγώ. Μόνο που δεν τό 'ξερα τότε...

Υ.Γ. Δεν ψάχνω για παρηγοριά, μεγάλωσα, απλά σκέψεις σας για την εφηβεία.
Κι εμπειρίες σας.

15 σχόλια:

  1. Τελικά, υπάρχει κανείς που να έχει καλές αναμνήσεις από την εφηβεία του;- Αυθεντικά καλές αναμνήσεις, όχι την εξωραϊσμένη από νοσταλγία εκδοχή τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το μόνο που θυμάμαι απο εκείνη την εποχή, ήταν οι (πλατωνικοί κιόλας) έρωτες μου που νόμιζα πως κρατούν για πάντα.
    Μου λείπει αυτή η αίσθηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω πως σε γενικές γραμμές,ναι,κάθε εφηβεία είναι δύσκολη.
    Αλλάζει ο βαθμός της δυσκολίας,και η διαμόρφωση του ύψους του,έχει αίτια πολυπαραγοντικά.
    Πώς να συνθέσεις μέσα στην άγρια αντίθεση,ένα σώμα που δεν ήταν το δικό σου μέχρι χτες,και τώρα σου ανήκει,κι επαναστατεί,λόγια που δεν λέχτηκαν τη σωστή στιγμή από τον σωστό άνθρωπο,μάτια που θολώνουν χωρίς να φταίει ο καπνός,πως να συνθέσεις λάθος γραμμές που χαράχτηκαν σε λάθος ψυχές?

    Είναι πολλά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η δική μου εφηβεία ήταν μες τα νεύρα. Ούτε θέλω να τη θυμάμαι. Είναι τρομερό πράγμα τι μπορούν να κάνουν οι ορμονικές αλλαγές. Δεν μπορούσα να κάτσω σε καρέκλα πάνω από 1 λεπτό. Νεύρα, νεύρα. Το έχω πάρει απόφαση. Ο έφηβος πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σχεδόν άρρωστος.

    Όταν αργότερα ηρέμησα άρχισα να νοιώθω πως είναι να είσαι άνθρωπος. Κανονικός κι όχι νευρόσπαστο. Να νοιώθεις εσωτερική ηρεμία. Να μπορείς να κάτσεις ήσυχα. Να μην πονάνε οι κλειδώσεις μου. Να μην... τα γνωστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η δική μου εφηβεία πέρασε μέσα από πολλά διαβάσματα,πνευματικά ταξίδια και...γυμναστική.
    Τώρα που ακούω τους νέους να μιλούν για εφηβεία και να την ταυτίζουν με εξωστρεφείς εκδηλώσεις και μόνον,μελαγχολώ.
    Γιατί η εφηβεία δεν πρέπει να σημαδεύεται μόνο από διαταραχή ορμονών και αλλαγές στο σώμα αλλά και από πνευματική αναζήτηση...
    Αυτό το δεύτερο σκέλος νιώθω πως κάπου έχει χαθεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΄Ενας πόλεμος εσωτερικός και εξωτερικός η εφηβεία Synas μου. Και αφήνει πληγές. Ευτυχώς, λίγες για μένα, που ο χρόνος τις γιάτρεψε. Και γίναν εμπειρίες. Ακουμπάω πάνω τους με γλύκα τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δε νομίζω ότι θα μπορούσες να κανεις πολλά πράγματα διαφορετικά - έπρεπε από κάπου να δραπετεύει ο ατμός, αλλιώς η χύτρα θα έσκαζε!

    Δεν μπορούσα εύκολα να σου γράψω. Μεγάλη ιστορία.

    Ομως θέλω απλώς να σου πω ότι δεν είσαι ο μόνος άνθρωπος που πέρασε απο αυτές τις συμπληγάδες. Εχουμε ζουληχτεί (και μάλλον παραμορφωθεί, εκεί που δεν τσακίστηκαν τα κόκκαλά μας δλδ) όλοι μας - μα κοίτα, είμαστε μετά κάτι που μπορεί να πάρει σχήματα, και να καλουπωθεί γύρω από έναν άλλον άνθρωπο...

    Αν δεν ήταν οι συμπληγάδες μας στη μέση, δε θα είμασταν παρά ένα ξυλάγγουρο...

    Keep a good mental note for the future (δεν ξέρω αν υπάρχουν παιδιά, να σου συνέχιζα "για να ξέρεις πώς να τους μιλήσεις και να τ'αγγίξεις...")

    ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ααααα, ποτέ δεν έχω απαντήσει σε τόσους πολλούς ταυτόχρονα, αλλά έλειπα.

    @dodos
    Είχα συμμαθητές & συμμαθήτριες, που ήταν μες στην τρελή χαρά. Νομίζω, ακόμη είναι. Υπάρχουν και τυχεροί άνθρωποι…

    @debby
    Αχ, έρωτα. έρωτα…

    @apousia
    Εμένα θολώνανε τα μάτια μου ΚΑΙ απ’ τον καπνό! Ντουμάνι!

    @glenn
    Έχουν και τ’ αγόρια τα προβλήματά τους, ε;

    @kyriaz
    Ό,τι έχω διαβάσει και δεν έχω διαβάσει, απ’ την εφηβεία μου είναι…

    @gravoura
    Να μια τυχερή!

    @ Aphrodite
    Γιατί δεν μπορούσες να μου γράψεις; Έλα κι είμαι περίεργη…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η εφηβεία: Πολύ άσχημη εποχή ― στη δική μου ζωή τουλάχιστον. Το μυαλό να γλιστρά συνεχώς στις γυναίκες, εσωτερικές φουρτούνες να θολώνουν τον νου. Αγχωμένη μαθητεία στους τρόπους του θηλυκού. Εξωτερικά, επιτηδευμένη αδιαφορία. Στιγμές τώρα πια, σκέφτομαι πως πρέπει να βρω τρόπο να επιστρέψω εκεί. Να επιστρέψω μέσα μου... Και να ξαναζήσω σε εκείνα τα σκηνικά, ενόσω θα είμαι για πρώτη φορά επιτέλους εγώ, κι όχι ένα ζόμπι που περπατά ξεκούδουνο και απλώνει αμφίσημα τα χέρια προς το θηλυκό. (Μην με παρανοήσετε: η όποια «επιτυχία» τότε στις γυναίκες δεν αναιρεί την έσω μιζέρια... Πάλεψα πολύ και επί πολύ καιρό για να γίνω ―όσο έγινα― άνθρωπος).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. δύσκολη δύσκολη η εφηβεία.. εμένα το πιο δύσκολο ήταν (λόγω διαφοράς ηλικίας στο σχολείο) να βλέπω τους άλλους να αλλάζουν και να τους κτυπάνε οι ορμόνες κι εγώ να μην.. κι όταν άρχισα να αλλάζω εγώ ήταν ήδη κάτι παρωχημένο και μου φαίνεται πως δεν την έκανα τελικά την επανάσταση..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητή synas καλημέρα,είμαι καινούργιος στα blogs και στο μονο που γράφω είναι στου ΝΔ,σήμερα είπα να μπω και στο δικό σου,αιτία ο κεφτές ,κάθε μέρα η αγωνία μου είναι να δω αν η synas πήρε τον κεφτέ,λοιπόν μπήκα στο blog σου και έμεινα με το στόμα ανοικτό,είσαι 'ενας πολύ ωραίος άνθρωπος,με εντυπωσίασες,στον Don μου αρέσεις γιατί έχεις και χιούμορ΄,κάποιος είπε ότι η πηγή του χιούμορ είναι η θλιψη είναι αλήθεια;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αχ και με εμένα δύσκολα τα πράγματα ήταν syna μου.Συγκρούσεις με τους γονείς μου διαρκώς και μια προσπάθεια να αναπτύξω την αυτονομία μου.Αλλά έχω να θυμάμαι και εφηβικούς έρωτες και αυτές είναι οι πιο γλυκιές, αν και ξεθοριασμένες τωρα πια αναμνήσεις μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Καψοκαλάιβα, με μπέρδεψες. Εννοείς, πως θα ήθελες να ξαναγίνεις έφηβος, κρατώντας τη σημερινή σου σκέψη; Γιατί, αν εννοείς αυτό, πρόκειται περί του ύστατου παναθρώπινου ονείρου. Και του Φάουστ.

    @mary, πήγες σχολείο απ’ τα 2;;

    @kolassas, να ‘σαι καλά & καλώς ήλθες! Έχω μια λανθάνουσα κατάθλιψη απ’ την εφηβεία, αλλά θλίψη; Όχι, δεν θα το ‘λεγα.

    @pixie, την ανέπτυξες τελικά την αυτονομία σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. χεχε!! κι αυτό καλό synas!!! ναι ναι!! ήμουνα το μόνο παιδάκι που την ώρα του διαλείμματος πήγαινε ή μαμά του στο σχολείο να το βυζάξει! (πάντως στην εφηβέία θυμάμαι στα δελτία προόδου πως είχα 13 μήνες διαφορά από τον μέσο όρο της τάξης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ναι ναι syna μου τα κατάφερα!Thanks cutie!

    ΑπάντησηΔιαγραφή