Header Painting by Agapi Hatzi

Κυριακή, Φεβρουαρίου 10, 2008

Γαμώτο…

Τα Σάββατα δεν βγαίνω, δεν έβγαινα ποτέ.
Ακόμα και παλιά που κάθε μέρα τριγυρνούσα,
τα Σάββατα έμενα μέσα.

Χθες ήταν Σάββατο· το κομπιούτερ ήταν κατειλημμένο
κι έτσι ξάπλωσα στο κρεβάτι και χάζευα το «Στην υγειά μας».
Αφιέρωμα στον Μαχαιρίτσα και τους φίλους του
κι εγώ που αποφεύγω τα ελληνικά, χάθηκα μες σε τραγούδια, που πάντα αναρωτιέμαι από πού διάολο τα ξέρω…

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν συνθέσει τελικώς πολλά…
Κι από παλιά… Μια ωραία παρέα ήταν, 20 χρόνια μαζί,
άνθρωποι όλοι ταλαντούχοι, και κάπου τους ζήλεψα.
Χωρίς φρουφρού κι αρώματα
και δίχως δόντια να γυαλίζουν στο σκοτάδι,
με έχωσαν μες στα παπλώματα
και με ταξίδεψαν μέσα στον εαυτό μου.

Μέσα στις αντιφάσεις μου.
Μέσα σε σκέψεις και συναισθήματα αντικρουόμενα.
Μέσα σε ζωές υπαρκτές, ανύπαρκτες και εν δυνάμει.
Μέσα σε ανικανοποίητες επιθυμίες και κρυφές ενοχές.

Έκλαψα για όσα αδυνατώ να δώσω και για όσα αρνούμαι να πάρω.
Για τα ανώφελα πείσματα και τις πεταμένες στιγμές.
Για τα αδιέξοδα, τις επιλογές και τις αποφάσεις.
Για τους αγαπημένους που χάθηκαν και γι’ αυτούς που θα χαθούν.

Δεν έκλαψα με αναφιλητά, αυτά είναι πια σπάνια
και φυλαγμένα για τις ώρες εκείνες που δίχως αυτά, γίνονται επικίνδυνες.
Ήταν το κλάμα το βουβό, το παράπονο, το γαμώτο.

Που τίποτα δεν μπορεί να είναι αρκετό,
που τίποτα δεν κάνει τον κύκλο του χωρίς να σε πληγώσει
–και να το πληγώσεις-,
που όλα τελειώνουν άδοξα
και στην καλύτερη περίπτωση με ένα τεράστιο χασμουρητό.

Γαμώτο… ένα τεράστιο γαμώτο ήταν και πάλι αυτό το Σάββατο…




26 σχόλια:

  1. Και εγώ την ίδια εκπομπή έβλεπα αλλά σκεφτόμουν τελείως διαφορετικά πράγματα.

    Σκεφτόμουν γιατί δεν έμαθα ποτέ καλά μουσική, γιατί η παρέα μου βγάζει σπυριά όταν ακούει τέτοια τραγούδια και δεν έχω παρέα να μπορώ να παίζω αυτό το λίγο που ξέρω (εγώ αυτά τα ελληνικά τα ακούω και με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση), σκεφτόμουν ότι πέρασαν πολλά χρόνια από την πρώτη φορά που έπαιξα ένα τέτοιο τραγούδι στην κιθάρα και ότι τότε ήθελα να αφήσω όσο πιο γρήγορα εκείνη που κρατούσα και να πάω σπίτι μου, ενώ χθες δεν ήθελα να την αφήσω με τίποτα και ας μην τα έπαιζα εγώ και όταν τελικά έφυγα ήμουν και εγώ πολύ στεναχωρημένος που χθες δεν γινόταν να κοιμηθούμε μαζί.

    Ναι, ένα τεράστιο γαμώτο ήταν αυτό το Σάββατο.

    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άγγελε, έτσι όπως το διατύπωσες, θα νομίζουν πως ήθελες να κοιμηθούμε μαζί. ΛΟΛ!

    Κι εγώ τους ζήλεψα -το έγραψα. Και γιατί ασχολούνται μ' αυτό που γουστάρουν και γιατί το κάνουν καλά και γιατί ζουν τις στιγμές τους -καλές και κακές- με χιούμορ, δημιουργικά και μαζί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έπεσα κι εγώ πάνω στον Καζούλη κι έμεινα για κανα-δυο τραγούδια. Πάνω που οι μνήμες από τις δεκαετίες του '80 και αρχών '90 άρχισαν να φουντώνουν μέσα μου την έκλεισα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να φροντίζεις να τα σταματάς πριν αρχίσουν τα χασμουρητά!... και την επόμενη φορά να το βλέπεις με κάποιον να σου κρατάει το χέρι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πέρασα κι εγώ από την εκπομπή,εννοώ πως είδα λίγο,και κάθησα γιατί με τράβηξαν τα τραγούδια που τόσο είχα αγαπήσει τη δεκαετία του 90.Και οι μνήμες...."Σα δεσμός με σκορπιό λογαριάζονται οι πόνοι..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κι εγω τα αγαπω πολυ πολυ αυτα τα τραγουδια..οσο για αυτα που εχουν μεινει πισω,αυτα που δεν δωσαμε και δεν πηραμε..επιλογη ηταν..
    δε μπορουμε να τα εχουμε Ολα..
    επιλογη..πιστεψε με

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ειδα και εγω την εκπομπη χθες το βραδυ και μοιραστηκα πολλα απο τα δικα σου αισθηματα synas μου...
    ενα παραπονο μεγαλο...

    ετσι πηρα τα κομματακια μου και βγηκα με γυναικοπαρεα και ειπαμε βλακειες..για εκεινη την στιγμη κατι ητανε και αυτο...:)))

    σε φιλω γλυκα!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. gerasimos, να ξεχνάμε καλύτερα, λες; Να τ' αφήνουμε όλα πίσω... κι ό,τι προκύψει...

    adaeus, όταν τα σταματάω πριν τα χασμουρητά, πονάνε...

    όλα θα πάνε καλά, Νικολακοπούλου... ποιήτρια είναι αυτή... και μεγάλη... Κι αυτός ο Ελευθερίου μου φάνηκε τόσο γλύκας...

    φεγγαραγκαλιές, οι επιλογές είναι το μεγαλύτερο δράμα της ζωής μας.

    raffinata, γμτ... Καλώς ήλθες.

    tzotza, αυτήν την γλυκιά ήττα της γυναικοπαρέας δεν την έχω γευτεί... αν και θα ήθελα, νομίζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ολα χρειαζονται.Και το γαμωτο και το χασμουριτο και το παραπονο.Στο κατω κατω δικα μας ειναι κι οτι θελουμε θα τα κανουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θυμήθηκα διαβάζοντας το ποστ σου που κάποτε νόμιζες πως θα έμοιαζα εμφανισιακά με τον Μαχαιρίτσα:)
    Κι εγώ την έβλεπα χτες την εκπομπή.Και πέρναγα καλά-είχα ξεχαστεί για λίγο...Μέχρι που έπεσα πάνω στο πρόσωπο του Καζούλη...Δεν μπόρεσα να μην θυμηθώ που τον είχα δει τις τελευταίες μέρες να έρχεται επίσκεψη στο νοσοκομείο για την Πηγή.
    Κι έτσι...ξαναβυθίστηκα στα ίδια...

    (Είσαι υπέροχα εξομολογητική-γι' αυτό με κάνεις κι εμένα να λέω διάφορα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σάββατο χθές και η νύχτα ήταν μακριά.Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ήμουν μέσα στη μουσική, δεν μπορώ να πω οτι ήταν και άσχημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ αληθινό, φιλενάδα, τουλάχιστον για μερικούς από μας. Ενέπνευσες εν μέρει και το δικό μου ποστ...

    *Καλά, όλοι μέσα κάτσατε Σαββατιάτικα; :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ναι, faraona... ό,τι γουστάρουμε κάνουμε. Λογαριασμό δε δίνουμε σε κανέναν... εκτός κι αν μας τον ζητήσουν! :-)

    kyriaz, αυτό με με τη μνημορραγία... ήθελα να στο κλέψω... Όμως ξέρεις κάτι; Κάπου μ' αρέσει κιόλας... να κλαίω για τα χαμένα, να κλαίω για τα ανέφικτα... Να κλαίω γι' αυτά που αγαπώ κι ας ξέρω...

    Σταύρο, είδες οι δημιουργικοί άνθρωποι; Μην πω οι νέοι άνθρωποι και παρεξηγηθείς...

    3 pad, μην πω και σ' εσένα... πότε άλλοτε κάτσαμε μέσα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ποιος γκαμωτι μου ,ποιος κιαρατας να μας το ζητησει?Να τον στειλεις πισω,με delete, αυθωρει και παρα χρημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κι όταν τελείωσε(η εκπομή)πνιγόμουν.Κι είπα να γράψω να μοιραστώ.Σκέψεις πολλές στριμώχνονταν.Λέξη δεν έβγαινε.
    'Εριξα έναν "αφορισμό" να φύγει το κακό.Και ξάπλωσα.
    "Δεν έκλαψα με αναφιλητά, αυτά είναι πια σπάνια
    και φυλαγμένα για τις ώρες εκείνες που δίχως αυτά, γίνονται επικίνδυνες.
    Ήταν το κλάμα το βουβό, το παράπονο, το γαμώτο."
    Σήμερα ξαναπροσπάθησα να καταγράψω τις σκέψεις μου.Παγωμένες στο μυαλό δεν έβγαιναν.Πήρα λέξεις
    "δανεικές" τότε,από μεγάλους ποιητές.Τις έδεσα με κάποιες αγαπημένες μου εικόνες.Ηρέμισα.
    'Ηρθα εδώ,καιείδα τις σκέψεις μου γραμμένες από "syna".
    Σ'ευχαριστώ που μ'έκανες παρέα εχθές "στο κλάμα το βουβό,το παράπονο,το γαμότο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλά, καλά... (Στον τάφο σου θα το πάρεις αυτό!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. faraona, καλός μωρέ είναι ο καημένος... Τον λογαριασμό τον ζητάει, γιατί αυτή είναι η δουλειά του.........................

    ανάσα, με συγκίνησες. Είδες; Μοιρασμένες αισθήσεις από μακριά...

    3 pad, ωραία! Εκτός από τα βαριά και ένοχα μυστικά μου... θα πάρω και μια μαλακία στον τάφο μου!!! ΛΟΛ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. 3pad said: 'Καλά, όλοι μέσα κάτσατε Σαββατιάτικα'

    Eγώ δε βγαίνω ΠΟΤΕ Σάββατα. (Όχι ότι πολυβγαίνω τις υπόλοιπες μέρες.) :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. σε καλω να ερθεις παρεουλα οποτε θες dear!!!!
    αν και μεταξι μας, νομιζω πως αρκετες φορες προτιμω την ανδροπαρεα γιατι ειναι ολα so much more simpler αλλα χρειαζεται και αυτο που και που!!!
    παντως youre welcomed to join us dear!!!
    :))))))

    σε φιλω γλυκα!!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Προηγουμένως η ΝΕΤ, είχε τον Χριστιανόπουλο (δεν μπορούσα να ..χάσω κουβέντα του , λέξη..) και μετά καπάκι την εκπομπή που είδες...ΤΕΛΕΙΑ!
    Υπέροχα. ήταν .και χάρηκα που έμεινα μέσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Eilikrina poly mou aresei poly ayto...panw katw perasan oi idies skepseis apo to myalo mou.."Που τίποτα δεν μπορεί να είναι αρκετό,
    που τίποτα δεν κάνει τον κύκλο του χωρίς να σε πληγώσει
    –και να το πληγώσεις-"
    eixa poly kairo na akousw ellhnikh mousiki kai to fxaristh8hka..
    mes sthn kardia mou se exw..se eyxaristw gia ta anoigmata sou..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "γλυκιά ήττα της γυναικοπαρέας".
    Πολλές φορές είναι ότι πρέπει αυτή η συντροφιά. Έχω κάτι φίλες που βγαίνουμε συστηματικά και πάμε στο θέατρο και μετά για φαγητό και κουβέντα. Η μία είναι παντρεμένη και έχει 2 παιδιά, δικηγόρος, ή άλλη παντρεμένη δίχως παιδιά, ψυχολόγος, και εγώ η χωρισμένη με το ένα παιδί ( η δική μου εργασία είναι στις δημόσιες σχέσεις βιομηχανικού ομίλου). Δε σου λέω πόσο διασκεδαστικές, ειλικρινής κουβέντες κάνουμε και πόσο καλά περνάμε. Την ήττα δεν την βλέπω.
    Εκτός αν το ήττα κολλάει σε όσους βγαίνουν με γυναικοπαρέα ελλείψει ανδρών. Που κι αυτό πραγματικότης είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. gerasimos, άσε... μας τά 'χουν πει ήδη! ΛΟΛ!

    tzotza, μέσα... Την επόμενη, πες μου.

    σπίθα, είδες; Καμιά φορά παίζει και τίποτα καλούτσικο στην Τιβί...

    e3arthsh, νά 'σαι καλά.

    pussy, έτσι το είπα... Σκέφτηκα τις φίλες της μάνας μου, που όλο μόνες τους έβγαιναν γιατί ο ένας δεν ήθελε, ο άλλος είχε φύγει, ο τρίτος είχε πεθάνει... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. όσα κι αν είναι τα γαμώτο, γράφεις με έναν ρυθμό που με ξεκουράζει και με πάει πιο βαθυά και πιο ταπεινά στην ζωή μου, syna

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. desapoin3ison4, καλώς ήλθες! (Ξέρω από πού ήρθες... από το παρελθόν μιας κοινής φίλης...) Χίλια ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή