Header Painting by Agapi Hatzi

Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006

Τη Δευτέρα κάτι έχω…

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Δευτέρα γαρ, δεν μπορώ παρά να σας διηγηθώ μία θλιβερή μεν, περασμένη δε, ιστορία.

Πριν γνωρίσω τον άντρα μου έκανα… διάφορα. Μέσα σ’ όλα λοιπόν κόλλησα τον ιό HPV. Αυτός ο ιός είναι πολύ διαδεδομένος: το 75% των σεξουαλικά ενεργών ανδρών και γυναικών κολλάει κάποια στιγμή της ζωής του HPV. Ένα στέλεχος του ιού μπορεί να προκαλέσει κονδυλώματα. Ένα άλλο στέλεχος όμως δημιουργεί δυσπλασία του τραχήλου της μήτρας, που οδηγεί 1 στις 1000 γυναίκες σε καρκίνο του τραχήλου. Μία απ’ αυτές τις 1/1000 ήμουν κι εγώ.

Όταν κάποια στιγμή αποφάσισα, πως θέλω να γίνω μαμά, είπα να κάνω προγεννητικό έλεγχο, ο οποίος περιλαμβάνει και ΠΑΠ Τεστ. Εκεί διαγνώστηκε δυσπλασία 3ου βαθμού (τελευταίου δηλ.). Κακό-κάκιστο αυτό, αλλά εντάξει, τι να κάνουμε; «Να κάνουμε κολποσκόπηση για τυχόν αλλοιωμένα κύτταρα». Να κάνουμε κι απ’ αυτό. Εκεί σκάει η βόμβα «Ξέρετε, έχετε καρκίνο». Όπα, εδώ είμαστε. Και τι γίνεται τώρα; «Υπάρχουν διάφορες θεραπείες, αυτές κι αυτές, αλλά εξαρτάται απ’ το στάδιο του καρκίνου, το οποίο μπορούμε να το διαπιστώσουμε μόνο με βιοψία».

Αρχίζουν τα τηλεφωνήματα, ποιος είναι ο καλύτερος γιατρός γι’ αυτήν τη δουλειά κλπ. κλπ. Τον βρίσκουμε το γιατρό. Με συνοδεύει -με το ζόρι- μία εξ αγχιστείας συγγενής, γιατρός, η οποία και καλά έκλεισε το ραντεβού -λες και ήταν τίποτα δύσκολο. Τέλος πάντων, τέρας κρυοκολίασης ο γιατρός μου λέει πάρα πολύ απλά, ότι θα κόψουμε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του τραχήλου, πολύ πιθανώς όμως να χρειαστεί και υστερεκτομή. Υστερεκτομή είναι, σου βγάζουν τη μήτρα. Τέρμα η περίοδος, τέρμα τα όνειρα για οικογένεια, ξεκίνημα το γήρας απ’ τα 32. Βουρκώνω και πάω στην τουαλέτα να κλάψω μονάχη μου.

Ε και τι έγινε μόλις φύγαμε με τη συγγενή γιατρό «Πού μ’ έκανες ρεζίλι, που σου μιλούσε ο άνθρωπος κι εσύ σηκώθηκες κι έφυγες» και τέτοια. Φασαρία μιλάμε. Δε γαμιόμαστε, λέω ‘γώ, που θα μου βάλεις και χέρι τέτοια ώρα...

Τέλος πάντων πάμε σπίτι και παίρνω την πεθερά μου να της τα πω, γιατί «ανησυχούσε». Και παίρνω την εξής απάντηση «Ας πρόσεχες, τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι». Αυτό, εκτός από μεγάλη κακοήθεια, είναι και μεγάλη μαλακία, διότι αυτό το πράγμα παίρνει σχεδόν 10 χρόνια για να επωαστεί και να εξελιχθεί σε καρκίνο. Πάλι τέλος πάντων.

Η φάση ήταν γενικά αποκαλυπτική για τους ανθρώπους γύρω μου. Η μάνα μου με ρώταγε 100 φορές την ημέρα, ποιος φταίει. Μέχρι, που δεν το σήκωνα πια. Διάφοροι κοντινοί συγγενείς και φίλοι με έπαιρναν κάθε μέρα τηλέφωνο και με επισκέπτονταν μ’ ένα βλέμμα οίκτου και με ηλίθια σχόλια, λες και θα πέθαινα την επόμενη ημέρα. Ο άντρας μου ήταν μες στα νεύρα και φώναζε με το παραμικρό, ωραία συμπαράσταση, μεγάλε, δεν πας καμιά βόλτα καλύτερα; Ο κόσμος γενικά δεν ξέρει να χειρίζεται δύσκολες καταστάσεις, πανικοβάλλεται και φέρεται χαζά.

Εγώ πάλι ήμουν ήρεμη, βαθιά μέσα μου ήξερα, πως όλα θα πάνε καλά. Και πήγαν όλα καλά. Δύσκολες ήταν οι 2 εβδομάδες μέχρι να βγει το αποτέλεσμα της βιοψίας. Ναι, εκείνο το πρωινό, που χτύπησε το τηλέφωνο στις 8.00 το πρωί, ήξερα γιατί χτυπούσε και το σήκωσα τρέμοντας. Ήταν σε πάρα πολύ αρχικό στάδιο, λέει, δεν χρειαζόταν να κάνουμε τίποτα άλλο, μόνο να περιμένoυμε (όλοι μαζί θα περιμέναμε) 5 χρονάκια, για να βεβαιωθούμε, πως καθάρισα.

Πέρασαν τα 5 χρόνια. Όλα καλά. Αυτό που μού ‘μεινε από την όλη ιστορία, είναι μια νέα αγάπη για τη ζωή και η απόφαση να μην ξανααρρωστήσω ποτέ. Δεν λέει. Δεν θα το ξανακάνω!

Αυτό όμως, που θέλω να πω σε όλες τις γυναίκες, είναι να κάνουν συχνά ΠΑΠ Τεστ. Πραγματικά σώζει ζωές, όπως το λένε στην τηλεόραση.

Ήταν μία κοινωνική προσφορά του SynasBlog. Και πάλι καλημέρα σας.

23 σχόλια:

  1. Μπράβο κορίτσι μου!!! Θάρρος και τόλμη να τα πεις όλα αυτά, μα κυρίως να τα πολεμήσεις.
    Μείνε δυνατή και βάζε όλους τους άλλους στη θέση τους όταν το αξίζουν.
    ΄Ασχετο τώρα. Είδα, αν θυμάμαι καλά στην Παράγραφο να λες πως είσαι άντρας. Γράφετε και οι δυο σας, με τον σύντροφο? Γιατί μας μπερδεύετε έτσι. Για ξεκαθάρισέ το μας, απλά για να μην κάνουμε λάθη στο γένος. Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου, gravoura!
    Γυναίκα είμαι. Πλάκα της έκανα της Παραγράφου. Αλλα κι εκείνη μπερδεύτηκε μ' αυτό το σχόλιο -ενώ της το είχα πει, πως είμαι γυναίκα- και με ξαναρώτησε.
    Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ψυχρολουσία το σημερινό σου, και τι να σού πρωτογράψω, που δεν μού πάνε και τα πολλά...
    Εκφράζω τον θαυμασμό μου για τη γενναιότητά σου και εύχομαι ΠΟΤΕ ξανά αρρώστεια.
    Όσο για τους γύρω, συνήθως έτσι γίνεται: τους είναι τόσο δυσβάταχτο να στηρίξουν τον δικό τους όταν έχει ανάγκη, που αναζητούν τον...φταίχτη για να ξορκίσουν το κακό - ενώ θα αρκούσε ίσως ένα σφιχτό αγκάλιασμα, έτσι, για να δείξουν ότι παραμένουν κοντά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω ότι μας έβαλες γυαλιά. Εγώ δεν θα τολμούσα ποτέ να πώ κάτι τέτοιο. Φαίνεται πως υπάρχει θάρρος και θάρρος. Μ΄ άρεσε όμως και το ύφος σου. Πλακατζίδικο ακόμα και στα δύσκολα. Αλλά οι άλλοι... αυτό θα πει συμπαράσταση... Τελικά, έχεις δίκιο: αλίμονό μας αν αρρωστήσουμε με τέτοιο κόσμο δίπλα μας... Ο αντρούλης σου όμως είναι καλό παιδί: κάποτε ο εκνευρισμός των αντρών είναι η εκδήλωση της αγωνίας τους. Δεν ξέρουν να κλαίνε, ούτε και να εξωτερικεύουν τις φοβίες τους.

    Συγχαρητήρια!

    Σ΄ αγαπώ

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κι εγώ σ' αγαπώ, Παράγραφε.
    Ναι, ο άντρας μου είναι μάλαμα. Ελπίζω να τον γνωρίσεις κάποτε. Πλάι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. dodos, αυτός το "Ποιος φταίει;" έχει γίνει πια σλόγκαν.
    Ξέρεις, Τριανταφυλλόπουλοι-Ευαγγελάτοι κ.α.:
    ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ; Ε; ΠΟΙΟΣ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συγχαρητήρια για το θάρρος και την ψυχραιμία σου.Ακόμη και αν είναι περασμένες αυτές οι δύσκολες καταστάσεις,προσωπικά δύσκολα θα τις αποδραματοποιούσα και θα τις έβλεπα με χιούμορ.Αυτός είναι κι ο καλύτερος τρόπος για να ξεπερνάς τα όποια προβλήματα:με....Χαμόγελο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι, kyriaz, αυτός είναι ο τρόπος. Χαίρομαι πολύ να τ' ακούω από εσένα... Σου στέλνω πλατύ χαμόγελο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γεια σου, Synas.
    Να σου πω μόνο επειδή έχω αρκετή εμπειρία σχετικά, ότι μπορεί για μεγάλο διάστημα να μην ήταν ανιχνευσιμο, και εξαρτάται βέβαια και απο τον γιατρό που σε παρακολουθεί και απο τον κυτταρολόγο. Αυτά βέβαια η γιατροί δεν τα λένε. Σε κάνουν μόνο να αισθάνεσαι ένοχη που αμέλησες να τους επισκέπτεσαι.
    Ούτε ο πρότερος βίος μπορεί να έπαιξε ρόλο την στιγμή που μιλάμε για την πιο διαδεδομένη μόλυνση. Αλλά ούτε αυτά τα λένε οι γιατροί γιατί για ευνόητους λόγους θα χώριζαν ζευγάρια.

    Μια ευχή μόνο. Προσπάθησε να μην αγχώνεσαι και να μην στεναχωριέσαι για τίποτα στην ζωή σου και θα δεις ότι οι αρρώστιες θα σε προσπερνάνε.

    Α!! ναι!! Απέφευγε να συζητάς τέτοια θέματα με συγγενείς!! Οτι χειρότερο μπορεί να υποστεί η ψυχολογία σου είναι αυτό.

    Το email μου είναι διαθέσιμο σε περίπτωση που θες να επικοινωνήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλώς ήλθες, debby!
    Ναι, έτσι είναι. Κι εγώ είχα ξανακάνει μέσα σ' αυτά τα χρόνια ΠΑΠ και δεν είχαν βρει τίποτα. Γι' αυτό συνέστησα στις φίλες μας να κάνουν συχνά ΠΑΠ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Syna μου πόσο χαίρομαι που είσαι καλά και βγήκες δυνατή απο μια τέτοια περιπέτεια,είχε κοπει η ανάσα μου μεχρι να φτάσω στο τέλος.Είναι περίεργο αλλά δεν σε ξέρω και μπορεί να γίνομαι λίγο μελό αλλα θα κοιμήθω και θα σκέφτομαι αυτά που περιγράφεις.
    Εισαι τοσο γεναία!
    Σου στέλνω την αγάπη μου και θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου για το τεστ.Σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπράβο, pixie μου, που ακούς τους μεγαλύτερους! Καλό κορίτσι! Σ' ευχαριστώ κι εγώ, για την αγάπη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τρομάζω πάντα με το ότι κοιμάσαι με τον σύντροφό σου και σχεδιάζεις να κανεις παιδιά και παιδιά και μετά μερικά ακόμη, χωρίς να ξέρεις πότε, ποιός, πού έκανε τη ζημιά...

    Ως γνωστόν, πηδιούνται δύο στο κρεβάτι κι άλλοι 50 παράλληλα, οι παλιές τους σχέσεις, και οι σχέσεις αυτών των σχέσεων κτλ κτλ κτλ, φτερνίζεται ένας, κολλάνε 18 και πάει λέγοντας...

    Κι αν σου τύχει, μόνον η στάση η δική σου κάνει τη διαφορά. Και γι'αυτό συγχαρητήρια!!!

    Αλλά ποιός τρέχει τώρα για το τεστ-παπ... να ήταν ο τράχηλος στο κούτελο, θα το σκεφτόμασταν όλη την ώρα. Ετσι όμως που είναι η ανατομία μας, όλο λέμε άστο κι άστο και βαριέμαι και πού να τρέχω...

    Σου εύχομαι πάντα υγεία, ΥΓΕΙΑ, μ'άκούς?

    Πωπωωώ, πρέπει να πάρω κι εγω τηλ, τον γυναικολόγο μου, πλησιάζουν οι μέρες του τσεκ απ, αλλα τώρα σκιάχτηκα!

    Να σ'έχει ο Θεός καλά!!!

    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @aphrodite
    Ένας φίλος έλεγε, πως αν κοιτάξεις την Αθήνα από ψηλά, θα δεις ένα τεράστιο κρεβάτι. Κι οι άλλες πόλεις δηλ... Στην επαρχία μπορεί να είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό το φαινόμενο.

    Εδώ κολλάει το κλασσικό:
    Τα "φτιάχνει" ένας με μία και του λένε οι φίλοι του:
    - Ρε 'σύ, αυτήν την έχει πάρει όλη η Πάτρα.
    Κι αυτός:
    - Ε, εντάξει μωρέ, σιγά τη μεγαλούπολη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Να είσαι πάντα καλά!
    Έχω περάσει κι εγώ πολύ μεγάλη δυσκολία υγείας και ξέρω το ζόρι. Ξέρω επίσης πόσο απογοητευτικοί μπορεί να γίνουν οι γύρω. Όπως και να χει όμως, ένα μεγάλο πρόβλημα υγείας είναι καθαρά προσωπική υπόθεση κι εσύ τα πήγες περίφημα!

    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλησπέρα! Υγιαίνετε... (Η πολλή καθημερινότης βλάπτει, αλλά οδηγεί στην μακροημέρευση.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φιλιά, Τιτίκα!
    Τ’ όνομά σου μού θυμίζει τους «Άθλιους».
    Τι παιδική λατρεία αυτό το βιβλίο…
    Welcome!

    Kapsokalyvas, say it again?
    Λες να το πάμε Δευτέρα-Πέμπτη-Σάββατο καλύτερα;
    Κάπου διάβασα: Ήταν 17 ετών και μία άνοιξη…
    Έτσι. Θα ζούμε ελλειπτικά…
    Δευτέρα-Πέμπτη-Σάββατο και πέντε καλοκαίρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δευτέρα - Πέµπτη - Σάββατο και πέντε καλοκαίρια. Τρεις ανατολές και δυο ηλιοβασιλέματα. Τέσσερις πανσέληνοι. Δυο αμπώτιδες και μια παλίρροια. Τέσσερις φρονιμίτες. Μιάμιση ζωή... Πάμε πάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τι να πω; Χαρά στο κουράγιο σου. Είχες το πρόβλημα σου είχες και τους άλλους δίπλα σου να ....... μην εκφραστώ. Πάντως τέλος καλό όλα καλά. Η ζωή ως γνωστό μπροστά τραβά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. YES!! Iiiiiit's Show Time!
    YES!! Iiiiiit's Life Time!

    Κοίτα να δεις, που το show βγαίνει μακρύτερο απ' το life, ενώ έχουν ακριβώς τα ίδια γράμματα. (Αλήθεια, θυμάσαι το All That Jazz;)

    Γεια σου, Ισίδωρε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εάν το «Αλήθεια, θυμάσαι το All That Jazz;» απευθύνεται σε μένα, ΦΥΣΙΚΑ και το θυμάμαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Βρε κορίτσι μου, πόσο ψύχραιμη, πόσο ώριμη...
    Χαίρομαι που είστε καλά με τον άντρα σου, αυτό είναι το ΠΙΟ σημαντικό, ο σύντροφος, κι όχι τα παιδιά (κι ας τα έχω λαχταρήσει κι εγώ όσο κι εσύ, θα κατάλαβες οτι απο ένα σχετικό σου σχόλιο ήρθα εδώ...)
    Σε φιλώ.

    (επίσης και εγώ θυμάμαι το all that jazz, όχι οτι έχει σημασία, αλλά χαίρομαι που το μοιραζόμαστε!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. lemon, πραγματικά ο σύντροφος είναι μεγάλη υπόθεση. Έχω ακούσει ιστορίιιιες… κι ιστορίες. Εγώ είμαι τυχερή, σ’ αυτόν τον τομέα τουλάχιστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή