Θέλω να καταγράψω κάποιες σκέψεις για τις εκλογές αυτές
-όχι πως ενδιαφέρουν κανέναν,
αλλά είναι σημαδιακές και θέλω να έχω μιαν αναφορά, για μένα
κυρίως…
τύπου ημερολόγιο (weB-Log).
Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε
είναι στην ουσία της παγκόσμιο -πανανθρώπινο- πρόβλημα.
Εμάς μας έσκασε νωρίτερα από τον υπόλοιπο «ανεπτυγμένο» κόσμο,
1. επειδή πάντα ήμασταν με το ένα πόδι εδώ και το άλλο
εκεί,
και μ’ αυτό, ναι, εννοώ Ανατολή και Δύση,
όχι με οικονομικούς όρους όμως, αλλά με φιλοσοφικούς.
2. επειδή κατά συνέπεια δεν έχουμε ξεκάθαρους στόχους,
οπότε παλινδρομούμε μεταξύ διαφόρων επιλογών χωρίς ουσιαστικό
αποτέλεσμα και
3. επειδή οι πιο ανεπτυγμένοι από εμάς μας κάνουνε
πλάκα·
φάρσες… δεν μας χωνεύουν, ρε παιδί μου… bullying.
Προσωπικώς μου φαίνονται όλα πολύ γελοία,
θεωρώ πως η σκέψη του ανθρώπου δεν τον καθιστά ανώτερο ον,
αλλά ον ελαττωματικό,
πως ενώ όλα τα άλλα όντα ζουν ευτυχή μες στην υπέροχη,
πλούσια φύση,
οι άνθρωποι ωσάν κύτταρα καρκινικά
-δυνατά πολύ, αλλά τρελαμένα-
επιτίθενται σε οτιδήποτε τα περιτριγυρίζει,
καταστρέφουν τη φύση,
ενώ παράλληλα τη μιμούνται·
ζουν αποσπασματικά κι αποσπασμένα.
Τι σχέση έχουν όλ’ αυτά με τις εκλογές;
Τα πάντα:
δεν έχει σημασία να διαλέξουμε τίποτα από τις προτεινόμενες βλακείες,
δεν έχει καν νόημα να αποδώσουμε ευθύνες σε μεμονωμένα ανθρωπάκια,
-μόνο ίσως προς παραδειγματισμό: ξέρετε, όπως κάνουν στα
παιδάκια.
Σημασία έχει να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο
του ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ,
και να νιώσουμε στ’ αλήθεια όπως είπε ο μαλακοΠάγκαλος
πως ΟΛΟΙ ΦΤΑΙΜΕ:
όχι οι Έλληνες, οι άνθρωποι.
Αν το κατανοήσουμε αυτό, το νιώσουμε,
τότε θα είμαστε αντάξιοι των όποιων προγόνων μας
και θα ανάψουμε πάλι το φως στην ανθρωπότητα.
Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για όλα.
