tag:blogger.com,1999:blog-293358322024-02-03T20:04:47.325+02:00SynαισθήσειςΣκέψεις· όλα παίζουν κι όλα βρίσκονται εν εξελίξειΑλεξία Ηλιάδου (synas)http://www.blogger.com/profile/04703141410198097265noreply@blogger.comBlogger822125tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-70655911789134941182021-01-15T13:13:00.006+02:002021-01-15T13:14:48.946+02:00ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΑΜΕ!<h2 style="text-align: left;"><br /><div style="text-align: center;"> Η συνέχεια στο <a href="https://alexiasinspirations.com" target="_blank">Alexia's Inspirations</a></div><div style="text-align: center;"><br /></div></h2><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://alexiasinspirations.com/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" target="_blank"><img alt="Alexia's Inspirations" border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-ltzHDtA6x9U/YAF4G0JGMKI/AAAAAAAAFtA/rWZySS6lf0guZ7GShipkVaJ2bqIT0VBxACLcBGAsYHQ/w640-h640/It%25E2%2580%2599s%2Bnever%2Btoo%2Blate.png" width="640" /></a></div><p></p><p><br /></p><p style="text-align: center;">ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ στο κανάλι μου στο <a href="https://www.youtube.com/channel/UC2ionkKvIR1NcLOZQ4QT7hA" target="_blank">YouTube</a></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-49912356051620843262020-04-26T18:36:00.000+03:002023-06-13T10:01:07.339+03:00Τιμή στις διαφορές μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-MliPPDMtzB0/U1vRQC2Ru9I/AAAAAAAAEAA/PO8gjqdDj_c/s1600/the-power-of-the-cosmos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-MliPPDMtzB0/U1vRQC2Ru9I/AAAAAAAAEAA/PO8gjqdDj_c/s1600/the-power-of-the-cosmos.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Είναι κάτι που νομίζω πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν, </div>
<div class="MsoNormal">
παρά την ευφυΐα ή την μόρφωσή τους: </div>
<div class="MsoNormal">
πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι, </div>
<div class="MsoNormal">
δεν σκεπτόμαστε
όλοι με τον ίδιο τρόπο </div>
<div class="MsoNormal">
και δεν διακατεχόμαστε όλοι από τα ίδια συναισθήματα. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όταν κάποιος θυσιάζεται π.χ. για το κοινό καλό ή για την πατρίδα, </div>
<div class="MsoNormal">
δεν σημαίνει οπωσδήποτε πως είναι «ήρωας»· </div>
<div class="MsoNormal">
μπορεί επίσης να σημαίνει πως δεν
ενδιαφέρεται για τη ζωή του </div>
<div class="MsoNormal">
ή πως πιστεύει ότι ο θάνατος είναι το πέρασμα σε
μιαν άλλη μορφή ύπαρξης, </div>
<div class="MsoNormal">
ενδεχομένως πιο ευτυχή. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όταν κάποιος κάνει κάτι για τα μάτια των πολλών </div>
<div class="MsoNormal">
εξαιρετικά ανιδιοτελές
ή «μεγαλειώδες», </div>
<div class="MsoNormal">
μπορεί για εκείνον να είναι κάτι το αυτονόητο</div>
<div class="MsoNormal">
ή κάτι που του προσφέρει
τεράστια ικανοποίηση. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όταν κάποιος δημιουργεί αριστουργήματα, </div>
<div class="MsoNormal">
μπορεί να το κάνει
με την ευκολία που κάποιος άλλος πηγαίνει το σκύλο του βόλτα. </div>
<div class="MsoNormal">
Ή ακόμα και να το
κάνει ψυχαναγκαστικά, </div>
<div class="MsoNormal">
σαν κάποιος να του υπαγορεύει την κάθε του κίνηση.<br />
<br />
Όπως εξάλλου και κάθε ποταπή ενέργεια αντιστρόφως<br />
μπορεί να οφείλεται σε αγνή, παρθένα βλακεία,<br />
σε κάποια διαστρεβλωμένη θέαση των πραγμάτων,<br />
κι ουχί στην κακή πρόθεση που συχνά τους αποδίδουμε.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ένας παλιός φίλος έλεγε χαρακτηριστικά πως </div>
<div class="MsoNormal">
«Ο ένας είναι ανάπηρος
κι ο άλλος παγκόσμιος πρωταθλητής». </div>
<div class="MsoNormal">
Τέτοιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους </div>
<div class="MsoNormal">
σε όλα τα επίπεδα και αναφορικά με όλες τις ιδιότητες. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Είναι ανόητο να κρίνουμε τους άλλους βάσει των προσωπικών μας
βιωμάτων και δυνατοτήτων. </div>
<div class="MsoNormal">
Συχνά δεν είμαστε καν σε θέση να φανταστούμε τον
εσωτερικό κόσμο του άλλου, </div>
<div class="MsoNormal">
όπως δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς μοιάζει κάποιος
πλανήτης σε έναν μακρινό μας γαλαξία.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ναι, όλοι είμαστε ένα, όλοι αποτελούμαστε από τα ίδια κοσμικά
υλικά, </div>
<div class="MsoNormal">
κι όμως ταυτόχρονα τόσο διαφορετικοί… </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μόνο αν αποδεχθούμε το γεγονός της αδιανόητης
διαφορετικότητάς μας, </div>
<div class="MsoNormal">
μόνο αν πάψουμε να προβάλλουμε στο σύμπαν την εικόνα μας, </div>
<div class="MsoNormal">
-όπως την αντιλαμβάνεται ο λειψός μας εγκέφαλος-, </div>
<div class="MsoNormal">
μόνο τότε θα μπορέσουμε να βιώσουμε
και την κοινότητα, </div>
<div class="MsoNormal">
μόνο τότε θα νιώσουμε αληθινά την έννοια της ενότητας·</div>
<div class="MsoNormal">
μέσα
απ’ το διάφορο.<br />
<br />
<br /></div>
</div>
Αλεξία Ηλιάδου (synas)http://www.blogger.com/profile/04703141410198097265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-34478879574735313332020-03-30T02:19:00.003+03:002020-03-30T02:37:57.263+03:00Συγχώρεση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
Θεέ,<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
που είσαι μέσα μου <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
και είμαι μέσα σου<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
κι αυτή η προσευχή μπορεί να ειπωθεί <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
η ίδια ακριβώς <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
απ’ όλα τα πλάσματα του κόσμου,<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
συγχώρα με:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
βρες χώρο για μένα<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
και την μωρία μου<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
διαρκώς να αμφισβητώ την ποικιλία<br />
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
που έπλασες<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
με τόση φαντασία,<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
τόση αγάπη<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
για όλα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι εγώ που θέλησα να συμπυκνώσω</div>
<div class="MsoNormal">
σε κάτι τόσο λιγότερο </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ό,τι εσύ επινόησες<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
διεύρυνες<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
διαφοροποίησες<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
σε εκατομμύρια μορφές </div>
<div class="MsoNormal">
κι απόψεις.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ξέρω πως απ' τη φύση σου<br />
με συγχωρείς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μα πάντα ζητώ<br />
να νιώσω</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Συγχώρεση.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<br /></div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-24786253377201490192019-10-08T17:56:00.000+03:002019-10-08T17:56:34.255+03:00Loulou<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-pmOZo5wRvMM/XZyjNL1dZYI/AAAAAAAAEvY/7OL02dsbDxoc3dphWI6pTEmkbyAjeTqOACLcBGAsYHQ/s1600/loulou-cacharel-00141.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="526" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-pmOZo5wRvMM/XZyjNL1dZYI/AAAAAAAAEvY/7OL02dsbDxoc3dphWI6pTEmkbyAjeTqOACLcBGAsYHQ/s320/loulou-cacharel-00141.jpg" width="210" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όταν ήμουν μικρή ήταν κάτι κορίτσια που τα έλεγα «<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Loulou</span>» από μία διαφήμιση
αρώματος της <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Cacharel</span>.
Αυτά τα κορίτσια ήταν, είναι και θα είναι πλάσματα όμορφα, μυστηριώδη κι
αισθησιακά. Γοητεύουν άντρες και γυναίκες εξίσου, συχνά έχουν σχέσεις και με τα
δύο φύλα –μαζί ή χωριστά. Η ερωτική επαφή δεν αποτελεί ταμπού γι’ αυτά τα
κορίτσια, ούτε η γύμνια. Είναι σε πλήρη αρμονία με τον κόσμο των αισθήσεων,
είναι γεννημένα να παίρνουν και να χαρίζουν έρωτα… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τα ζήλευα αυτά τα κορίτσια -τα θαύμαζα και τα ζήλευα
ταυτοχρόνως-, γιατί δεν ήμουν τέτοιο. Βαυκαλιζόμουν πως ήταν απλές οπτασίες,
ενσαρκωμένες φαντασιώσεις, πως πίσω από τον αέρα μυστηρίου και αισθησιασμού που
ανέδιδαν στο πέρασμά τους κρυβόταν το μηδέν, το απόλυτο τίποτα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το απόλυτο τίποτα κρυβόταν όμως μόνο στις σκέψεις μου: στις κρίσεις
και στις συγκρίσεις μου…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-36267911914925497912019-03-28T23:25:00.000+02:002023-06-13T10:00:02.327+03:00Γιατί το θέλησα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-ukFIw5duWrY/VRcZobe9VmI/AAAAAAAABXU/2RYaXJQQXvY/s1600/jungle-animals-tigers-white-tiger-1920x1080-hd-wallpaper2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://3.bp.blogspot.com/-ukFIw5duWrY/VRcZobe9VmI/AAAAAAAABXU/2RYaXJQQXvY/s1600/jungle-animals-tigers-white-tiger-1920x1080-hd-wallpaper2.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Είδα μια νύχτα μέσα στο σώμα μου <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
να κάνουν έρωτα φίδια, λιοντάρια, αετοί… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Είδα μια μέρα μέσα μου την γένεση,<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
την απαρχή του κόσμου τούτου· <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
του κόσμου των τόσο πλανερών,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
τόσο μεθυστικών αισθήσεων.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Κι ήμουν εκεί από πιο πριν. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Ανέκαθεν παρούσα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Όμως το θέλησα να τον γευτώ,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
θέλησα να υπάρξω.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-38214015148651428312019-02-05T20:24:00.002+02:002019-02-05T20:24:35.113+02:00Joy=Ζωή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-z9nVgurxsqM/XFnUSmkz3TI/AAAAAAAAEWM/oy6RLxZpS-AmoFsEq0dDWtX2_DqtAQUewCLcBGAs/s1600/Keep-In-Flight-%25C2%25ACPhotography-of-John-H.-White__008-1024x730.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="730" data-original-width="1024" height="228" src="https://1.bp.blogspot.com/-z9nVgurxsqM/XFnUSmkz3TI/AAAAAAAAEWM/oy6RLxZpS-AmoFsEq0dDWtX2_DqtAQUewCLcBGAs/s320/Keep-In-Flight-%25C2%25ACPhotography-of-John-H.-White__008-1024x730.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br />
And if upon the questions </div>
<div style="text-align: center;">
"Did you find Joy? </div>
<div style="text-align: center;">
Did you bring Joy?"</div>
<div style="text-align: center;">
your heart is brimming with Joy, </div>
<div style="text-align: center;">
this is called Ζωή.<br />
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
</div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-10279775666430132482019-02-03T11:30:00.000+02:002019-02-03T11:39:22.323+02:00Μα γιατί να διαβάζω;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-ToyTq_LP2YI/XFa0kLTH8DI/AAAAAAAAEVk/NI1Iaa2B15ET5pYGaZp7yiPFM0BzGwspQCLcBGAs/s1600/download%2B%252810%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="259" height="299" src="https://4.bp.blogspot.com/-ToyTq_LP2YI/XFa0kLTH8DI/AAAAAAAAEVk/NI1Iaa2B15ET5pYGaZp7yiPFM0BzGwspQCLcBGAs/s400/download%2B%252810%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο σύγχρονος "επιτυχημένος" δυτικός άνθρωπος θεωρεί
το διάβασμα χαμένο χρόνο. Δεν είναι πλάκα αυτό, είναι αλήθεια. Να διαβάζεις,
σου λέει, ό,τι χρειάζεται να διαβάσεις, για να φέρεις εις πέρας μια αποστολή.
Το να διαβάζεις γενικώς και αορίστως λογοτεχνία, φιλοσοφία ή... χαχα... ποίηση,
είναι άχρηστο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν του περνά καν από το μυαλό η αξία της πολύπλευρης
καλλιέργειας, ή μάλλον του περνάει αντεστραμμένη: θεωρεί πως σε καθιστά
χασομέρη, αναποτελεσματικό και αντιπαραγωγικό. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και πιθανώς αυτό να είναι αλήθεια· αρχίζεις κι αναρωτιέσαι
"Γιατί πρέπει σώνει και καλά να γίνουμε τα καλογυαλισμένα γρανάζια μιας
μηχανής, που κατατρώει τη σύντομη ζωή μας;" <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και γράφοντας αυτό, θυμήθηκα τις ταινίες του Τσάρλυ Τσάπλιν,
θυμήθηκα και τον Κάφκα, θυμήθηκα όλα αυτά που κάποτε ακούγονταν επαναστατικά
και τώρα ακούγονται ως η δικαιολογία του loser...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-35346460630106857162019-02-01T14:42:00.000+02:002019-02-01T15:01:08.402+02:00Σχέσεις επιχειρηματία-υπαλλήλων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-A7st8woov8Q/XFQ9_uVq2fI/AAAAAAAAEVY/3He2lTkuE4MZKYTklMNAKJrJPkSxtOF1wCLcBGAs/s1600/happy-employees.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1540" src="https://4.bp.blogspot.com/-A7st8woov8Q/XFQ9_uVq2fI/AAAAAAAAEVY/3He2lTkuE4MZKYTklMNAKJrJPkSxtOF1wCLcBGAs/s1600/happy-employees.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Λένε πολλοί, πως αν δεν βγάζεις πολύ περισσότερα χρήματα απ' ό,τι οι υπάλληλοί σου, δεν έχεις κίνητρο να γίνεις επιχειρηματίας, γίνεσαι κι εσύ υπάλληλος και τελειώνεις.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κατά τη γνώμη μου, επιχειρηματίας πρέπει να γίνεσαι επειδή αγαπάς το αντικείμενο της δουλειάς σου, επειδή σου αρέσει να καινοτομείς και να παίρνεις ρίσκα, επειδή θέλεις να είσαι ανεξάρτητος κι επειδή έχεις μεγαλύτερη προοπτική ανάπτυξης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όλα αυτά όμως οφείλεις να τα κάνεις μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, νομικό και ηθικό.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κάθε επιχείρηση στην αρχή της δεν βγάζει τόσα, ώστε ο επιχειρηματίας να μπορεί να παίρνει περισσότερα χρήματα από τους υπάλλήλους του -συχνότατα είναι υποχρεωμένος να παίρνει πολύ λιγότερα ή να βάζει και από την τσέπη του και να δουλεύει πολύ περισσότερο. Έτσι αρχίζουν παγκοσμίως οι επιχειρήσεις: με δάνεια, με απίστευτο κόπο, με τρελό άγχος και με ελάχιστες απολαβές για τον επιχειρηματία.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι άνθρωποι όμως που ζουν και πορεύονται απολύτως εγωιστικά, θεωρούν πως μπορούν να πλουτίζουν στις πλάτες των υπαλλήλων τους, γιατί αυτοί είναι οι μάγκες που παίρνουν τα ρίσκα του επιχειρηματία και οι υπάλληλοι είναι τα πειθήνια εκτελεστικά τους όργανα, που πρέπει να δουλεύουν για ψίχουλα και σαν σκλάβοι για να πάει καλά η δική τους επιχείριση.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Συχνά, δε, τους μπουστάρουν με συνθήματα όπως "Είμαστε ομάδα", "Η επιχείρηση είναι και δική σας και πρέπει να την πονάτε", "Αν πάει καλά η επιχείρηση, θα πάτε κι εσείς καλά" και άλλα τέτοια ωραία, που θα ήταν πράγματι ωραία, όταν και αν υπήρχε όντως μια δίκαιη κατανομή των κερδών στην πορεία της επιχείρησης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Όσο πιο μεγάλη και πιο κερδοφόρα γίνεται η επιχείρηση, τόσο περισσότερο ξεζουμίζουν τους υπαλλήλους, για να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους. Και πάλι έχουν τη δικαιολογία τους: "Τώρα αναπτυσσόμαστε και έχουμε τεράστια έξοδα". Οι υπάλληλοι καλούνται δηλαδή και πάλι να πληρώσουν αυτοί τα "τεράστια έξοδα" με την κακοπληρωμένη εργασία τους.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο μεταξύ, οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν με την πεποίθηση πως "Έτσι γίνονται τα λεφτά" ή "Μόνο οι τσιγκούνηδες κάνουν λεφτά· αυτοί που μετράνε και τη δεκάρα".<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Προσωπικώς πιστεύω, πως ο επιχειρηματίας οφείλει να είναι έντιμος και δίκαιος. Και πως μπορεί άνετα ένας έντιμος και δίκαιος επιχειρηματίας να πάει μπροστά, απλά με αργότερο ρυθμό, με καθαρότερη συνείδηση και κυρίως με καλύτερες σχέσεις με τους ανθρώπους που ουσιαστικά περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του: τους υπαλλήλους του.<o:p></o:p></div>
<br /></div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-53274396445153571352018-11-26T13:28:00.000+02:002018-11-26T13:28:51.500+02:00Ευγενική απόσυρση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Σε πολλές δυτικές κοινωνίες, η κατάληξη ενός ηλικιωμένου σε οίκο ευγηρίας είναι προγραμματισμένη: οι ίδιοι οι πολίτες θεωρούν σωστό να μην επιβαρύνουν την οικογένειά τους με τα αναπόφευκτα προβλήματα των γηρατειών. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτό βέβαια συνεπάγεται απομάκρυνση, τόσο φυσική όσο και συναισθηματική: παύουν να συμμετέχουν στη ζωή των παιδιών και των εγγονιών τους. Η οικογένεια γίνεται αυτομάτως μικρότερη και φτωχότερη. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σε παλαιότερου τύπου κοινωνίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η ελληνική, θεωρούμε τα ηλικιωμένα μέλη της οικόγενειας εξίσου σημαντικά όσο και τα ελπιδοφόρα νιάτα -πολύ συχνά κάνουν και κουμάντο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτό συχνά συνεπάγεται ανακατωσούρα, άγχη και τρεξίματα, αλλά και τη χαρά της πολυμελούς οικογένειας, τις οικογενειακές γιορτές, την αίσθηση πως η ζωή δεν συρρικνώνεται σταδιακά και πεθαίνει, αλλά φουσκώνει, ωριμάζει και εναλλάσσεται.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ξέρω ποιο είναι το πιο σωστό -το "σωστό" γενικώς είναι μία έννοια που συνήθως περιγράφει το πιο βολικό γι' αυτόν που εκφέρει τη γνώμη. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Πάντως η δική μου γνώμη συμπίπτει με αυτήν του Paul Valery: "Η ευγένεια είναι οργανωμένη αδιαφορία". Προτιμώ μια οικογένεια γεμάτη προβλήματα, αλλά ζωντανή, παρά την "ευγένεια" της -έστω και οικειοθελούς- απόσυρσης...<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br />
</span> <span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br />
</span></div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-88979247501531514122018-09-14T10:36:00.000+03:002023-06-13T09:59:03.062+03:00Η ιστορία του πατέρα μου, που ήρθε από την Σμύρνη το '22<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<blockquote class="tr_bq">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-ZmB41UYv0RQ/VfZy-r32saI/AAAAAAAABlM/s9yoX-itkHo/s1600/SMYRNH-MEGALOKONOMOS-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="564" src="http://3.bp.blogspot.com/-ZmB41UYv0RQ/VfZy-r32saI/AAAAAAAABlM/s9yoX-itkHo/s640/SMYRNH-MEGALOKONOMOS-02.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Φωτό:
Μανώλης Μεγαλοκονόμος, ο σημαντικότερος ίσως φωτογράφος της σύγχρονης ελληνικής
ιστορίας και φίλος της οικογένειας</span></td></tr>
</tbody></table>
</blockquote>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Μιας και λόγω των Σύρων όλοι θυμήθηκαν προσφάτως την καταστροφή της Σμύρνης
-το </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Lifo</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"> κάνει εκτενές αφιέρωμα με προσωπικές ιστορίες
προσφύγων από τη Σμύρνη-, ας παραθέσω κι εγώ την ιστορία του μπαμπά μου,
όπως τουλάχιστον την έχω ακούσει και την ξέρω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Ο πατέρας μου λοιπόν γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1915 -την ίδια χρονιά με τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Frank Sinatra</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">, είχε να το λέει! Ο αδελφός του το
‘17, δυο αδέλφια ήταν. Ο πατέρας τους Ηλίας ήταν γέννημα-θρέμμα Σμυρνιός
κι η μάνα τους Σαπφώ ήταν από τη Λέσβο, πολλοί γάμοι συνάπτονταν τότε
μεταξύ αυτών των πληθυσμών, μιας και τα ελληνικά νησιά είναι μία πετριά από
τις ακτές της πάλαι ποτέ Ιωνίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Ο παππούς τους Όθων είχε έρθει από το Αϊβαλί στη Σμύρνη -αν οι πληροφορίες
είναι σωστές- </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">και για ένα φεγγάρι ήταν διπλωματικός απεσταλμένος της Σμύρνης στην
Τεργέστη </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">-αυτό το έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια, ψαχουλεύοντας για ώρες τα αρχεία
της «Εστίας» Νέας Σμύρνης, </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">όταν κάποτε ενδιαφερόμουν ακόμα για το γενεαλογικό μου δέντρο. </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Παντρεμένος με την επίσης Λέσβια Αλεξία από την οποία πήρα και τ’ όνομά
μου. </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Κάποια στιγμή θέλησε να ανοίξει στην Σμύρνη τράπεζα και για οικονομικά συμφέροντα τον σκότωσαν κάπου στα τέλη του 19<sup>ου</sup> αιώνα</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 13.5pt;"> </span></span><span style="font-size: 13.5pt;">- </span>αρχές '20<sup><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;">ου</span></sup><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Το 1922 λοιπόν η οικογένεια του πατέρα μου ζούσε κι ευημερούσε στη Σμύρνη
με σπίτι και μαγαζί «Εδώδιμων-Αποικιακών» πάνω στον γνωστό μεγάλο παραλιακό
δρόμο της Σμύρνης. Το 1922, όταν ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά κι άρχισε ο διωγμός
των Ελλήνων από τη Σμύρνη, η γιαγιά μου πήρε τα δυο της παιδιά με σκοπό να
περάσει με βάρκα απέναντι, στη γενέτειρά της Μυτιλήνη. Για 3 μέρες κρύβονταν σε
τάφους να μην τους βρουν και τους σκοτώσουν. Ο παππούς έμεινε πίσω και δεν
γύρισε ποτέ. Μέχρι που πέθανε η γιαγιά μου το 1973, έβαζε συνεχώς
ανακοίνωση στις Αναζητήσεις Αγνοουμένων του Ερυθρού Σταυρού, που τις ακούγαμε
κι απ΄ το ραδιόφωνο –αυτό το θυμάμαι προσωπικώς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Από τη Μυτιλήνη σύντομα κατέφθασαν στην Αθήνα. Η γιαγιά είχε ράψει τα
κοσμήματά της στη φόδρα κάποιων φορεμάτων και πουλώντας τα πέρασαν τον πρώτο
καιρό στην Αθήνα. Για μερικά χρόνια έμεναν μαζί με πολλούς άλλους
πρόσφυγες και κοιμόντουσαν στα πατώματα ενός αρχοντικού που είχε παραχωρήσει ο
Κανελλόπουλος –δεν ξέρω ποιος ακριβώς Κανελλόπουλος- γι’ αυτόν τον σκοπό στου
Ψυρρή. Ο πατέρας μου μέχρι που πέθανε έλεγε «Εγώ στου Ψυρρή μεγάλωσα», για να
δηλώσει πως ήταν «περπατημένος». Μόλις ήρθε στην Ελλάδα άρχισε να καπνίζει και
το έκοψε στα 10!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Μερικά χρόνια αργότερα το ελληνικό κράτος αποφάσισε να μοιράσει ομοιόμορφα
κτήματα 400 περίπου μέτρων στους πρόσφυγες της Σμύρνης με ένα συμβολικό
αντίτιμο, πάνω από την Συγγρού, στο ύψος της Καλλιθέας. Το 1928 λοιπόν η γιαγιά
μου αγόρασε το κτήμα αυτό στην περιοχή που προς τιμήν των προσφύγων από τη
Σμύρνη ονομάστηκε Νέα Σμύρνη και στο οποίο ακόμα μένω -δόθηκε για αντιπαροχή
λίγο πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Η γιαγιά μου άρχισε αμέσως να δουλεύει για να μεγαλώσει τα δυο της παιδιά
-μία γυναίκα μόνη με ελάχιστους μακρινούς συγγενείς στην Αθήνα. Της άρεσε να
κεντάει, αλλά έμαθε και ραπτομηχανή κι έπιασε δουλειά ως ράφτρα στην τότε
επιχείρηση της </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Singer </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">στην Ελλάδα. Ο πατέρας
μου ως ο μεγαλύτερος από τα δύο παιδιά βγήκε από πολύ μικρός στη βιοπάλη, κάνοντας
δουλειές του ποδαριού για να βοηθάει την οικογένειά του και για να σπουδάσει ο
μικρός σε στρατιωτική σχολή αρχικά και στη συνέχεια αρχιτέκτονας. Κι ο ίδιος
όμως, παρ’ όλο που δούλευε και ήταν αθλητής σφύρας στον Πανιώνιο,
ταυτόχρονα παρακολουθούσε τη νυχτερινή Εμπορική Σχολή και με τα χρόνια
κατάφερε να ανοίξει τυπογραφείο, το οποίο μετέτρεψε εν συνεχεία σε ένα
μικρό εργοστάσιο επεξεργασίας χαρτιού. Το πρώτο του τυπογραφείο ήταν πάνω στην
Κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης, στον ισόγειο χώρο που αργότερα έγινε ο
γνωστός «Άδωνις».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Και τα δύο παιδιά πολέμησαν για την Ελλάδα το ’40 -ο θείος μου ως
αξιωματικός του στρατού τότε είχε πάει με την κυβέρνηση στην Αίγυπτο για ένα
διάστημα.<b> «Οι πρόσφυγες είναι πιο Έλληνες κι από τους Έλληνες»</b>, συνήθιζαν να
λένε κι οι δυο με περηφάνεια. Κι ήταν αλήθεια…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Ο θείος μου πήγε κάπου το ‘70 στη Σμύρνη να ψάξει τι απέγινε ο πατέρας
τους. Βρήκε το σπίτι, βρήκε και το μαγαζί τους -άθικτα ακόμα και σε τουρκικά
χέρια. Βρήκε κι έναν ομαδικό τάφο, όπου είχαν πετάξει τον πατέρα τους μαζί με
πολλούς άλλους Έλληνες…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br /></div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-32729138309276303782018-09-09T13:38:00.000+03:002018-09-09T14:39:03.331+03:00Ένας "τέλειος" κόσμος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-SCiSUwHMnlY/W5T21EqK2EI/AAAAAAAADt0/Br7aSOn2Ojkgy68E-SZUm9R8xE1hT7mLQCEwYBhgL/s1600/com.frameapps.heavenphotosframes.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="1024" src="https://3.bp.blogspot.com/-SCiSUwHMnlY/W5T21EqK2EI/AAAAAAAADt0/Br7aSOn2Ojkgy68E-SZUm9R8xE1hT7mLQCEwYBhgL/s1600/com.frameapps.heavenphotosframes.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Φαντάζομαι όλοι συμφωνούμε πως η φύση είναι ωραία· </div>
<div class="MsoNormal">
είτε
πιστεύουμε πως την δημιούργησε κάποιος θεός, είτε πως είναι προϊόν εξέλιξης. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η ομορφιά της φύσης έγκειται στη συνύπαρξη αταίριαστων
πραγμάτων. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πώς θα ήταν η φύση αν υπήρχαν μόνο τα "αγαθά" και
τα "ωφέλιμα" -σύμφωνα πάντα με την ανθρώπινη κρίση; </div>
<div class="MsoNormal">
Χωρίς τα άγρια ζώα και
τα δηλητηριώδη φυτά; </div>
<div class="MsoNormal">
Πώς θα ήταν η ζούγκλα αν της έβαζες τάξη; </div>
<div class="MsoNormal">
Πώς θα
συνεχιζόταν η ζωή χωρίς τους "αιμοβόρους" καρχαρίες, τις
"ενοχλητικές" μέλισσες και τα "γλοιώδη" ερπετά; <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Έκανε ο "παντοδύναμος" λάθος επιλογές ή μήπως ο
πλανήτης μας έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις; </div>
<div class="MsoNormal">
Θα αμφισβητήσουν οι θρήσκοι τη
σοφία του θεού ή οι επιστήμονες την εξελικτική διαδιακασία;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η ανθρώπινη κοινωνία αποτελείται από ανθρώπους-δημιουργήματα
της φύσης και δε μπορεί παρά να ομοιάζει στη φύση. </div>
<div class="MsoNormal">
Φαντάζεστε έναν κόσμο γεμάτο
ανθρώπους που θα μιλούσαν μόνο για την αγάπη και την αρμονία; </div>
<div class="MsoNormal">
Όπου όλοι θα ήταν
ευγενικοί, μετρημένοι και ήπιοι και θα θυσίαζαν τα ένστικτά τους στο βωμό της
"τέλειας" ψυχής; <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν θα ήταν παρά ένας κόσμος μισερός, υποκριτικός,
υποταγμένος στη θέληση των "καλών". </div>
<div class="MsoNormal">
Θα ζούσαμε απλά μιαν ακόμα
δικτατορία· </div>
<div class="MsoNormal">
κι όλοι οι φθονεροί, οι λαίμαργοι και οι άπληστοι θα γίνονταν οι
αγαπημένοι ήρωες της αντίστασης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ίσως σοφά ο παράδεισος δεν είναι παρά μια απραγματοποίητη
ελπίδα, μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-48383956111471125272018-08-10T17:57:00.001+03:002018-08-10T18:16:47.058+03:00Ο λαβύρινθος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
Απ’ το λαβύρινθο </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
για νά ‘βγεις, </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
μην ψάχνεις το Μινώταυρο·</div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
μήτε το μίτο να πιαστείς</div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
την έξοδο για νά ‘βρεις.</div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
<br /></div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
Κούρνιασε ατάραχος</div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
σε μία σκοτεινή</div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
απ’ της ζωής σου τις πολλές,</div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
τις δαιδαλώδεις τις στροφές, </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
και ονειρέψου </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
<br /></div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
-με μάτια ορθάνοιχτα-</div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
<br /></div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
πως ο λαβύρινθος </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
στ’ αλήθεια δεν υπάρχει, </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
πως κάποτε σαν τώρα </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
όλα τα ονειρεύτηκες, </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
<br /></div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
χωρίς όμως να ξέρεις</div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
πως στ’ όνειρό <br />
τ’ αλλοτινό</div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
βαθιά θε’ να πιστέψεις </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
και μοναχός με </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
φυλακή </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
κι εχθρό </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
και ημίθεη σωτήρα<br />
το αγνό μυαλό σου<br />
θα πλανέψεις... </div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
<br /></div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
<br /></div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
<br /></div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
<br /></div>
<div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: #454545; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
<br /></div>
</div>
Αλεξία Ηλιάδου (synas)http://www.blogger.com/profile/04703141410198097265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-57825868178550641502018-07-25T14:16:00.001+03:002018-07-25T14:20:28.004+03:00Δίχως λόγια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τα πόδια αυτά που σέρνεις<br />
για τις προσωπικές σου θλίψεις,<br />
κάντα φτερούγες.<br />
Για να ζεστάνεις άλλους.<br />
Και με τα πούπουλά τους σκούπισε<br />
-ανεπαισθήτως-<br />
δάκρυα πιο πικρά<br />
απ’ τα δικά σου.<br />
<br /></div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-129082594057779112018-07-10T14:57:00.001+03:002018-07-10T16:07:48.612+03:00Υπάρχει και το ψυχολογικό bullying<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-DcN2swcodXs/W0SvkOSpOOI/AAAAAAAADqo/h-128v7s5MkpqDz1mXPWMpHeNO7eHmSygCLcBGAs/s1600/10400623_23127153501_3692_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="604" data-original-width="589" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-DcN2swcodXs/W0SvkOSpOOI/AAAAAAAADqo/h-128v7s5MkpqDz1mXPWMpHeNO7eHmSygCLcBGAs/s320/10400623_23127153501_3692_n.jpg" width="312" /></a></div>
Όταν ήμουν μικρή, περνούσα όλες τις καλοκαιρινές μου διακοπές στο εξοχικό μας, 3 μήνες εκεί. Είχα παρέα στο σπίτι στην Αθήνα, είχα παρέα στο σχολείο, είχα παρέα και στο εξοχικό.<br />
<br />
Όταν ήμουν λοιπόν γύρω στα 10, παίζαμε ένα απόγευμα κάποιο παιχνίδι τύπου κρυφτό. Ένα κορίτσι από την παρέα, λίγο μεγαλύτερο από μένα, μου έκανε κάτι σαν κεφαλοκλείδωμα από πίσω και με το χέρι της μου έκλεινε τη μύτη και το στόμα. Δε μπορούσα να αναπνεύσω. Χτυπιόμουν να ξεφύγω, αλλά δεν με άφηνε. Οπότε αναγκάστηκα να της δαγκώσω το χέρι.<br />
<br />
Δεν ξέρω πια μήπως ήταν καλύτερα να την αφήσω να με πνίξει… Σε συνεργασία με έναν ξάδελφό της, έπεισαν όλη σχεδόν την παρέα πως τη δάγκωσα στα καλά καθούμενα. Έγραψαν ένα ποιηματάκι και κάθε απόγευμα περνούσαν έξω από το σπίτι και φώναζαν όλοι μαζί:<br />
<br />
«Αλεξία, προδοσία,<br />
δεν σε θέλει ο λαός.<br />
Πάρ’ τα δόντια σου κι εμπρός!<br />
Είσαι σκύλος μανιακός!»<br />
<br />
Φυσικά και θυμάμαι ακόμα το ποιηματάκι απ’ έξω… Ήταν μάλλον η πρώτη απαίσια εμπειρία της ζωής μου. Ένιωθα μόνη, ξεκομμένη και πολύ-πολύ αδικημένη. Αυτό κράτησε αρκετόν καιρό, δε μπορώ πια να υπολογίσω πόσο, γιατί τα παιδιά έχουν διαφορετική αίσθηση του χρόνου.<br />
<br />
Όταν ξεθύμανε η ιστορία, ήμασταν πάλι όπως πριν: μέλι-γάλα. Τα παιδιά επιτίθενται βάναυσα, τα παιδιά ξεχνούν. Πιθανώς όλοι αυτοί να μην θυμούνται καν το όλο περιστατικό. Αλλά εμένα με σημάδεψε. Μ’ έκανε να πάψω να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, μ’ έκανε να φοβάμαι τα ψέματα, την χειριστικότητα, την ψυχολογία του όχλου.<br />
<br />
Είμαστε τα βιώματά μας και μετά θέλει πολλή δουλειά για να ξεγίνουμε ό,τι μας παιδεύει και μας παγιδεύει.<br />
<br />
<br /></div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-49059271663725280282018-06-25T13:57:00.000+03:002018-06-25T13:59:36.152+03:00Συστημικός/Αντισυστημικός και πράσσειν άλογα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-StGyWHehKsc/WzDJeSVROjI/AAAAAAAADoY/15HgflbdP5c_ie2LS3eSsHn1PKmgUCDTACLcBGAs/s1600/jenna%252Btower.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="425" data-original-width="1000" src="https://3.bp.blogspot.com/-StGyWHehKsc/WzDJeSVROjI/AAAAAAAADoY/15HgflbdP5c_ie2LS3eSsHn1PKmgUCDTACLcBGAs/s1600/jenna%252Btower.jpeg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα τελευταία ακούω συνεχώς μια λέξη, που παλιότερα δεν
πολυχρησιμοποιούνταν, αλλά τώρα έχει γίνει καραμέλα στο στόμα όλων. Είναι
η λέξη (αντι)συστημικός. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μια έρευνα στο διαδίκτυο και
σας την παρουσιάζω.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σύμφωνα με το λεξικό του Μπαμπινιώτη, πρόκειται περί
νεολογισμού που δημιουργήθηκε γύρω στο 1970, αποτελεί μεταφορά από την
ελληνογενή αγγλική λέξη systemic, και σημαίνει αυτόν που σχετίζεται με το
τρέχον σύστημα/κατεστημένο ή ανήκει σε αυτό.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αντισυστημικός από την άλλη ονομάζεται όποιος εναντιώνεται
σε ή αμφισβητεί κάποιο υφιστάμενο σύστημα και τους θεσμούς του (πολιτικό,
κοινωνικό, οικονομικό, εμπορικό, θρησκευτικό, εκπαιδευτικό, καλλιτεχνικό κ.λπ.)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στην επιστήμη, συστημική ονομάζεται ένα διεπιστημονικό
γνωστικό πεδίο, που βασίζεται στη θεωρία συστημάτων. Ως σύστημα ορίζεται ένα
σύνολο στοιχείων σε αλληλεπίδραση, όπου μία αλλαγή σε ένα από αυτά προκαλεί
αλλαγή σε όλα τα άλλα. Η θεωρία των συστημάτων είναι μια σύγχρονη προσπάθεια
σύνθεσης των διαφόρων όψεων της πραγματικότητας, υιοθετώντας μια ολιστική και
«σχεσιακή» αντίληψη του κόσμου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η συστημική σκέψη αποτελεί λοιπόν μία μετα-επιστήμη, το
αντικείμενο της οποίας είναι όλα τα επιστημονικά πεδία και σύμφωνα με την οποία
«Τo Όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του», όπως είχε πει
και ο Αριστοτέλης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στην οικονομία, συστημικό ονομάζουμε ουσιαστικά κάτι που
είναι μεταδοτικό: αν π.χ. η Ελλάδα καταρρεύσει οικονομικά, λόγω του κοινού
νομίσματος και άλλων εξαρτήσεων με την υπόλοιπη Ε.Ε. μπορεί να καταρρεύσουν κι
άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ή αν καταρρεύσει μια «συστημική» τράπεζα,
τότε θα υπάρξουν συνέπειες και σε άλλες τράπεζες ή και στο κράτος κ.λπ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στην ψυχολογία, συστημική ονομάζεται η ψυχολογική
προσέγγιση όπου το άτομο αναλύεται στο πλαίσιο/περιβάλλον στο οποίο ανήκει
(οικογενειακό, εργασιακό, κοινωνικό, πολιτιστικό).<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στην κοινωνιολογία οι συστημικές θεωρίες είναι τόσες πολλές
και τόσο αντιφατικές, που δεν ξέρω αν μπορεί να τους αποδοθεί κάποιο ενιαίο
νόημα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα, το πώς χρησιμοποιούνται οι λέξεις
«συστημικός/αντισυστημικός» στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία είναι μια πονεμένη
ιστορία. Απλά ο καθένας -όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα που συζητάμε- λέει
ό,τι καταλαβαίνει, ό,τι τον συμφέρει, γενικώς ό,τι νά ‘ναι. Οι 2 λέξεις
αποκτούν θετική ή αρνητική χροιά, ανάλογα με το ποιος και για ποιο σκοπό τις
χρησιμοποιεί.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
(Ένα άλλο θέμα, είναι πως ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να είναι
«συστημικός» π.χ. ως προς το πολιτικό σύστημα, αλλά να αμφισβητεί την Εκκλησία,
που αποτελεί τον θεσμό των θεσμών στην Ελλάδα -ή αντιστρόφως. Τι είναι αυτός ο
άνθρωπος στην προκειμένη; Συστημικός ή αντισυστημικός;)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σε κάθε περίπτωση, οι όροι «συστημικός» και «αντισυστημικός»
δεν συνάδουν με τη συστημική θεωρία, μιας και δεν επιχειρούν τη σύνθεση, αλλά
τη διχοτόμηση της κοινωνίας σε «σύστημα» και «αντισύστημα», «συστημικούς»
και «αντισυστημικούς». Λες και δεν είμαστε όλοι αναπόσπαστα μέρη του συστήματος
στο οποίο ζούμε. Ως εκ τούτου, αποτελούν διχαστική και ανούσια
επιχειρηματολογία.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-33175224599666483242018-06-09T13:31:00.000+03:002018-06-09T13:31:41.645+03:00Όλα είναι φυσικά και ισότιμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-rNfYLZOafyo/WxuoxC33ImI/AAAAAAAADnI/WFEd2dB7U703SDO5RFRY-3q2YemZBqEgwCEwYBhgL/s1600/lions.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="460" src="https://4.bp.blogspot.com/-rNfYLZOafyo/WxuoxC33ImI/AAAAAAAADnI/WFEd2dB7U703SDO5RFRY-3q2YemZBqEgwCEwYBhgL/s640/lions.jpg" width="840" /></a><br />
<br />
<br />
Φτιάχνουμε μαζικές θεωρίες και τις πιστεύουμε. Θα μπορούσε να ονομάσει κανείς αυτές τις θεωρίες μαζική παράκρουση –μια ιδέα καρφώνεται στα κεφάλια των πολλών και λατρεύεται ως απόλυτη αλήθεια.<br />
<br />
Αναφερόμαστε στη Φύση όποτε θέλουμε να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ ή κατά κάποιας τέτοιας ανθρώπινης θεωρίας. Όμως στη Φύση απλά υπάρχουν τα πάντα. Αυτό που κάνουμε είναι να απομονώνουμε κάθε φορά συγκεκριμένα παραδείγματα και να τα φωτίζουμε.<br />
<br />
Λέμε πως η Φύση φτιάχνει τα πλάσματα όμορφα σε μικρή ηλικία για να ζευγαρώνουν και να τεκνοποιούν. Όμως τα ζώα δεν έχουν συναίσθηση της εμφάνισης, ούτε της δικής τους ούτε των άλλων. Τα αρσενικά πηδούν απλά όποιο θηλυκό βρίσκεται κοντά τους -αυτό εξάλλου το συμμερίζονται και οι αρσενικοί άνθρωποι. <br />
<br />
Αν η Φύση φτιάχνει τα μικρά γλυκούλικα, κι αν η Φύση έχει οποιονδήποτε σκοπό και δεν είναι όλα αυτά πάλι δικές μας θεωρίες, είναι για να δημιουργούν συναισθήματα συμπόνοιας, για να τα προστατεύσει όσο αυτά είναι αδύναμα -όχι για να είναι σέξυ.<br />
<br />
Λέμε πως η Φύση έχει φτιάξει τα πάντα με σκοπό τη διαιώνισή της. Μπορεί… Ίσως όμως υπάρχει απλά για να υπάρχει. Σε κάθε περίπτωση η Φύση διαθέτει τόσους πολλούς τρόπους διαιώνισης, που σίγουρα δεν δίνει δεκάρα για το τι κάνει κάθε μεμονωμένο μέρος της. <br />
<br />
Λέμε πως η ομοφυλοφιλία είναι ανθρώπινη ανωμαλία. Στη Φύση όμως υπάρχουν όντα ερμαφρόδιτα, που αναπαράγονται μόνα τους, υπάρχουν αρσενικά που γεννούν, υπάρχει ό,τι βάζει και δε βάζει ο ανθρώπινος νους. Και ο άνθρωπος είναι έτσι κι αλλιώς μέρος της Φύσης, άρα η Φύση έχει φτιάξει και τους έτσι και τους αλλιώς και τους αλλιώτικους. Όλα είναι φυσικά. <br />
<br />
Μόνο τα μάτια μας μεταφράζουν το κάθε τι -ανάλογα με τις μαζικές θεωρίες της κάθε εποχής- σε όμορφο ή άσχημο, καλό ή κακό, ηθικό ή ανήθικο. Στη Φύση συνυπάρχουν όλα ισότιμα. <br />
<br />
Στη Φύση, στη Ζωή, τα πάντα είναι φυσικά και ισότιμα.-<br />
<br />
<br />
<br />
</div>Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-29765860585828609052018-05-18T14:21:00.000+03:002023-06-13T09:56:37.486+03:00ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">του <a href="https://markmanson.net/future-of-self">Mark Manson</a><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-wgM6fr1YGr0/XN_mDLQsXdI/AAAAAAAAEj4/WorbzW01Kl4iatlqjhnBAt8Gtz7vYU87QCLcBGAs/s1600/virtual-reality-future-of-self-cover.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-wgM6fr1YGr0/XN_mDLQsXdI/AAAAAAAAEj4/WorbzW01Kl4iatlqjhnBAt8Gtz7vYU87QCLcBGAs/s640/virtual-reality-future-of-self-cover.jpg" width="860" /></a></div><br />
Φαντάσου πως υπάρχει ένα μηχάνημα που μπορεί να «κατεβάσει» το περιεχόμενο του εγκεφάλου σου σε έναν υπολογιστή και να το αποθηκεύσει σε ένα αρχείο. Πως όλες οι ελπίδες, τα όνειρα, οι φιλοδοξίες, οι αναμνήσεις, τα βρώμικα μυστικά και οι kinky φαντασιώσεις σου βρίσκονται μέσα σε αυτό το αρχείο και μπορούν να φορτωθούν σε ένα πρόγραμμα που θα μετατρέψει τον υπολογιστή σε μια τέλεια, αν και προσωρινή, τεχνητή αναπαραγωγή «σου».<br />
<br />
Ο υπολογιστής θα ήταν τότε σε θέση να κάνει στη θέση σου κάποιες δουλειές που βρίσκεις βαρετές, ακριβώς όπως θα τις έκανες κι εσύ ο ίδιος, με την ίδια αισθητική και τις ίδιες προτιμήσεις. Θα μπορούσε π.χ. να βρει και να παραγγείλει ένα καινούριο χαλί για το σαλόνι σου, να κάνει έρευνα για κάποιο project που έχεις αναλάβει, να κάνει τη φορολογική σου δήλωση, να υπολογίσει τις οικονομίες που απαιτούνται για το πανεπιστήμιο των παιδιών σου, κι όλα αυτά ενώ εσύ κοιμάσαι ή κάθεσαι στον καναπέ και μασουλάς.<br />
<br />
Κατά μία έννοια, θα ήταν «εσύ», κι όμως θα βρισκόταν εντελώς έξω από το σώμα σου και τη συνειδητότητά σου.<br />
<br />
Τώρα φαντάσου πως αυτό το πρόγραμμα σού επιτρέπει να αλλάξεις «εσύ» ο ίδιος. Πως μπορείς να διαγράψεις μερικές τραυματικές αναμνήσεις, να ανεβάσεις λίγο την αυτοεκτίμησή σου, να αφαιρέσεις μία κακή και να εγκαταστήσεις μερικές νέες καλές συνήθειες. Και πως στη συνέχεια μπορείς να συνδέσεις τον υπολογιστή στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου και να κατεβάσεις το νέο σου "εσύ" μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ακριβώς όπως ο Neo στο Matrix, που έμαθε ξαφνικά kung fu.<br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/6vMO3XmNXe4" width="860"></iframe><br />
<br />
Ή ας πούμε πως τρελαίνεσαι και αποφασίζεις να διαγράψεις όλες τις αναμνήσεις σου και να τις αντικαταστήσεις με ψεύτικες, τεχνητές αναμνήσεις. Είσαι τότε ακόμα «εσύ»; Κι αν σβήσεις και αντικαταστήσεις ολόκληρη την προσωπικότητά σου; Τι γίνεται τότε;<br />
<br />
Ή ας το κάνουμε πραγματικά παράξενο. Ας υποθέσουμε ότι εσύ κι ένας φίλος σου προκειμένου να διασκεδάσετε, φορτώνετε το μυαλό σας στον υπολογιστή και κατεβάζετε στα κεφάλια σας ο ένας τη συνείδηση του άλλου. Έτσι, τώρα είσαι «εσύ» στο σώμα του φίλου σου, και «αυτός» στο δικό σου σώμα. Τώρα φαντάσου ότι μένεις στο σώμα του άλλου για χρόνια, στο σημείο που οι προσωπικότητές σας, οι αναμνήσεις και οι αντιλήψεις σας συγχωνεύονται σε υβριδικές προσωπικότητες, που είναι λίγο «εσύ» και λίγο ο φίλος σου. Είσαι τότε ακόμα «εσύ»; Είναι ο φίλος σου ακόμα ο φίλος σου; Ή μήπως είστε και οι δύο μαζί μία περίεργη νέα οντότητα;<br />
<br />
Περίμενε όμως, ας το κάνουμε ακόμα πιο περίεργο.<br />
<br />
Ας υποθέσουμε πως σε αυτό το προηγμένο υποθετικό μέλλον, έχουμε αποικίσει τον Άρη. Και ο Γαλαξιακός Αυτοκράτορας Elon Musk έχει βγάλει διάταγμα να μπορούν οι «Minions» υπήκοοί του να ταξιδεύουν γρήγορα και οικονομικά μέχρι τον Άρη. Για το σκοπό αυτό λοιπόν ο αυτοκράτορας Musk ιδρύει μια εταιρία με σκοπό να εφεύρει μια συσκευή τηλεμεταφοράς. Ονομάζει την εταιρεία "Fuck you, είμαι ο Elon Musk και κάνω ό,τι γουστάρω". Και μέσα σε τρία χρόνια η χρηματιστηριακή της κεφαλαιοποίηση είναι 8 τρισεκατομμύρια δολάρια.<br />
<br />
Και ασφαλώς, ο Musk καταφέρνει να δημιουργήσει τη συσκευή τηλεμεταφοράς και είμαστε όλοι έτοιμοι να πάμε στον Άρη με την ίδια ευκολία που πιθανότατα πήγαμε μέχρι το γραμματοκιβώτιό μας σήμερα το πρωί.<br />
<br />
Ο τρόπος λειτουργίας αυτής της συσκευής τηλεμεταφοράς είναι απλός: παίρνει το ανθρώπινο σώμα και το διαλύει στα τρισεκατομμύρια των συστατικών του ατόμων. Στη συνέχεια κωδικοποιεί αυτά τα άτομα ως ψηφιακά δεδομένα και τα διακτινίζει με την ταχύτητα του φωτός σε μια παρόμοια συσκευή στον Άρη. Η συσκευή στον Άρη λαμβάνει τα δεδομένα και ανασυνθέτει τα τρισεκατομμύρια άτομα με την ίδια ακριβώς διάταξη που είχαν στη Γη πριν διαλυθούν, δηλ. εσένα, και τσουπ! Είσαι πλέον στον Άρη.<br />
<br />
Ή μήπως όχι;<br />
<br />
Κοίτα: εσύ διαλύθηκες στη Γη. Κάθε άτομό σου αποσυντέθηκε και διαχωρίστηκε. Και το "εσύ" που ανασυντέθηκε στον Άρη -αν και διαθέτει το ίδιο σώμα, εγκέφαλο, σκέψεις και αναμνήσεις- είναι μια εντελώς νεοσύστατη οντότητα.<br />
<br />
Με μια πολύ αληθινή έννοια, η συσκευή τηλεμεταφοράς λειτουργεί ως εξής: σε δολοφονεί βιαίως στη Γη και στη συνέχεια σε κλωνοποιεί αστραπιαία σε μια άλλη τοποθεσία, όπως ήσουν τη στιγμή ακριβώς πριν πεθάνεις.<br />
<br />
Είσαι λοιπόν ακόμα εσύ στον Άρη; Ή πρόκειται απλά για ένα τέλειο αντίγραφό σου που στην πραγματικότητα είναι κάποιος άλλος;<br />
<br />
<b>ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ "ΒΡΕΙΣ" ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ.</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-yrbbEI_QX8Y/XN_mCqRFgJI/AAAAAAAAEj8/B1d7CpsOyLM9ocJ62V13hcvyy0jpO2E9ACEwYBhgL/s1600/robotic-ai-woman-780x578.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="577" data-original-width="780" src="https://2.bp.blogspot.com/-yrbbEI_QX8Y/XN_mCqRFgJI/AAAAAAAAEj8/B1d7CpsOyLM9ocJ62V13hcvyy0jpO2E9ACEwYBhgL/s640/robotic-ai-woman-780x578.jpg" width="860" /></a></div><br />
<br />
Αυτές οι ερωτήσεις μπορεί να φαίνονται τρελές και μη ρεαλιστικές, αλλά αν δεν το έχεις ακούσει ακόμα, η τεχνολογία προχωρά με γεωμετρικό ρυθμό. Πολλές από αυτές τις τεχνολογίες πιθανότατα θα υλοποιηθούν ενόσω ακόμα ζούμε.<br />
<br />
Η αλήθεια είναι πως ήδη αντιμετωπίζουμε μερικά από αυτά τα ζητήματα ταυτότητας, αλλά σε πολύ μικρότερη, ανεπαίσθητη κλίμακα.<br />
<br />
Η μεταφόρτωση ολόκληρων προσωπικοτήτων σε ένα δίκτυο μπορεί να φαντάζει παλαβή, αλλά ήδη ανεβάζεις ένα μεγάλο ποσοστό της ζωής σου στα κοινωνικά μέσα, στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και στο cloud. Είναι αυτά τα ανεβασμένα δεδομένα μια ακριβής αντιπροσώπευσή «σου»; Είναι μέρος της ταυτότητάς σου; Αν όλα διαγραφούν και αντικατασταθούν από άλλες πληροφορίες, «εσύ» θα έχεις τότε αλλάξει;<br />
<br />
Ως άνθρωποι, είναι στη φύση μας να ετεροπροσδιοριζόμαστε, να ψάχνουμε την ταυτότητά μας σε εξωτερικά σημεία αναφοράς. Ο Γιάννης είναι ένας καλός ντράμερ. Του Γρηγόρη του αρέσουν τα anime. Ο Χρήστος είναι δικηγόρος.<br />
<br />
Αλλά αυτά τα εξωτερικά σημεία αναφοράς καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τις υλικές συνθήκες. Δεν μπορείς να είσαι καλός δικηγόρος εάν δεν υπάρχει γραπτός νομικός κώδικας και δικαστικό σύστημα. Δεν μπορείς να είσαι anime nerd αν δεν υπάρχει τηλεόραση, όπως δεν μπορείς να είσαι καλός ντράμερ αν κανένας δεν έχει εφεύρει ακόμα τα ντραμς.<br />
<br />
Όλα αυτά είναι απλοϊκά παραδείγματα. Όμως το θέμα παραμένει: όλα όσα αντιλαμβανόμαστε ως «εαυτό», ως ταυτότητά μας -σε τι είμαστε καλοί, πώς είναι η εξωτερική μας εμφάνιση, τι πιστεύουμε, τι εκτιμούμε- καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις τεχνολογικές και οικονομικές συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε. Εάν βρεθείς σε ένα νησί με μια φυλή όπου κανένας δεν ξέρει να κολυμπάει, γρήγορα θα προσδιοριστείς ως "ο κολυμβητής". Ενώ αν ενταχθείς στην ομάδα κολύμβησης του σχολείου και βγαίνεις συνεχώς τελευταίος, θα είσαι «ο loser». Όταν όμως ολόκληρη η κολυμβητική ομάδα του σχολείου ηττηθεί σε δέκα χρόνια κατά κράτος από μία ομάδα αποτελούμενη αποκλειστικά από ανθρωποειδή ρομπότ, τότε η ταυτότητά σου θα είναι απλώς "ο άνθρωπος" (που είναι χάλια στην κολύμβηση).<br />
<br />
Ίδια δραστηριότητα, αλλά τελείως διαφορετικές «ταυτότητες» - δηλαδή εντελώς διαφορετικοί τρόποι περιγραφής και θέασης του εαυτού με βάση τις εξωτερικές συνθήκες και την εμπλεκόμενη τεχνολογία.<br />
<br />
Το γεγονός ότι διαβάζεις τώρα αυτό το άρθρο σημαίνει ότι έχεις δει την τεχνολογία να αλλάζει κατά τη διάρκεια της ζωής σου πολύ περισσότερο από ό,τι είχε αλλάξει μέσα στα 100 χρόνια πριν γεννηθείς. Σημαίνει ότι το διαβάζεις σε μια συσκευή στην οποία μπορείς να βρεις με μερικά κλικ περισσότερες πληροφορίες από όσες συσσωρεύτηκαν από ολόκληρους πολιτισμούς σε χιλιάδες χρόνια. Σημαίνει ότι μέσα σε μια μέρα εκτίθεσαι κατά πιθανότητα σε περισσότερες νέες ιδέες και εικόνες από ό,τι οι πρόγονοί σου σε μια ολόκληρη ζωή.<br />
<br />
Λόγω της τεράστιας ελεύθερης ροής των πληροφοριών κατά τις τελευταίες δεκαετίες, οι ταυτότητες μας γίνονται πιο ρευστές και πιο πολυσήμαντες, μιας και οι συνθήκες αλλάζουν τόσο γρήγορα. Με τη σημερινή τεχνολογία, οι άνθρωποι δεν επιλέγουν μόνο πώς παρουσιάζονται στους άλλους και πώς ορίζουν τον εαυτό τους· μπορούν στην πορεία να επεξεργάζονται, να τροποποιούν και να τονίζουν αυτές τις περσόνες.<br />
<br />
Ακόμη και στον κόσμο εκτός σύνδεσης, η πλαστική χειρουργική και γενικώς οι αλλαγές στην εμφάνιση γίνονται όλο και πιο εύκολες και φθηνότερες από ποτέ. Τα φαρμακευτικά σκευάσματα και συμπληρώματα αφθονούν, αλλοιώνοντας ελαφρώς τη χημεία του εγκεφάλου μας προκειμένου να γίνουμε αυτοί που νομίζουμε ότι πρέπει να είμαστε. Με την απομάκρυνση, δε, από τους περιορισμούς της υλικής πραγματικότητας, ο online κόσμος παρέχει ένα περιβάλλον χαμηλού κινδύνου για να «δοκιμάσουμε» νέες περσόνες και να δούμε πώς μας ταιριάζουν. Και καθώς οικειοποιούμαστε τα ηλεκτρονικά μας avatar, επηρεάζεται και η εκτός σύνδεσης ζωή μας (και αντιστρόφως).<br />
<br />
Τα όρια γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα με κάθε πρόοδο της πληροφορικής. Τα υπάρχοντά μας από-υλοποιούνται -μουσική, φωτογραφίες, βίντεο, μηνύματα και γραπτός λόγος, δεδομένα και πληροφορίες, ακόμη και τα χρήματά μας ψηφιοποιούνται. Η παραγωγή περιεχομένου από το χρήστη θολώνει τη γραμμή μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών. Τα smartphones και η συνεχής πρόσβαση στο Internet μπερδεύουν με ταχείς ρυθμούς τα όρια μεταξύ offline και online. Οι αναμνήσεις μας αποθηκεύονται ως ψηφιακές φωτογραφίες, ενημερώσεις κατάστασης, σχόλια και "likes" στα οποία μπορούν όλοι να έχουν πρόσβαση σε δευτερόλεπτα. Η διάκριση μεταξύ της βιολογικής και της τεχνολογικής μας ζωής ξεθωριάζει -κοχλιακά εμφυτεύματα, τεχνητές αρθρώσεις/μέλη, εμφυτεύματα στήθους, βηματοδότες, ρομποτικά άκρα που συνδέονται με το νευρικό σύστημα, μηχανοκίνητα εξωσκλημάτια - όλες αυτές και πολλές άλλες προσμίξεις βιολογίας και τεχνολογίας είναι είτε ήδη κοινός τόπος και αποδεκτές ή είναι έτοιμες να γίνουν αποδεκτές στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Πολλοί από εμάς εξακολουθούν να βλέπουν μια αρκετά σαφή διαχωριστική γραμμή μεταξύ του ψηφιακού και του "πραγματικού" κόσμου, ακόμη όμως κι αυτά τα διανοητικά όρια σταδιακά διαλύονται.<br />
<br />
<br />
<b>ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-cpcFuVv4vxY/XN_mrXA8DAI/AAAAAAAAEkM/lW4QgGil7oMeH6w0pG3WQxa57WK2Hnw7ACEwYBhgL/s1600/teen-with-machine-body-780x520.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="519" data-original-width="780" src="https://3.bp.blogspot.com/-cpcFuVv4vxY/XN_mrXA8DAI/AAAAAAAAEkM/lW4QgGil7oMeH6w0pG3WQxa57WK2Hnw7ACEwYBhgL/s1600/teen-with-machine-body-780x520.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
Οι άνθρωποι των σπηλαίων δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Ή θα κυνηγούσες ή θα μάζευες μούρα ή θα έκανες μωρά. Και στο ενδιάμεσο συνέβαιναν ελάχιστα πράγματα. Ως εκ τούτου, η αίσθηση της ταυτότητάς τους ήταν λίγο-πολύ ανύπαρκτη. Δεν θα ρωτούσατε ποτέ τον Ουγκ Ουγκ αν θεωρούσε τον εαυτό του φιλελεύθερο ή ποιο ήταν το αγαπημένο κρουστό όργανο. Δεν υπήρχε τίποτα. Οι ταυτότητες βασίζονταν στην ομάδα, επειδή όλοι βασίζονταν στην ομάδα για να επιβιώσουν.<br />
<br />
Στην αρχαιότητα, άρχισε να υπάρχει καταμερισμός της εργασίας και ανάπτυξη των πόλεων και μικρών κρατών. Σύντομα, ο αγρότης είχε μια ξεκάθαρη και διακριτή διαφορά από τον στρατιώτη, ο οποίος ήταν μια ξεχωριστή ύπαρξη από τον καλλιτέχνη ή τον μοναχό ή οποιονδήποτε άλλον.<br />
<br />
Όμως, μόλις στο Διαφωτισμό αναπτύχθηκε η ιδέα ότι οι άνθρωποι είχαν τη δική τους διακριτή ατομική ψυχή και νου. Η ιδέα των δικαιωμάτων και της ισότητας άνθισε και η ανθρωπιστική πεποίθηση της "επιδίωξης της ευτυχίας" εδραιώθηκε. Πολλά από αυτά είναι πιθανόν να οφείλονται στη μεγαλύτερη ίσως τεχνολογική εξέλιξη των αιώνων: την τυπογραφία. Τα φθηνά διαθέσιμα βιβλία επέτρεψαν στους ανθρώπους να διαβάζουν και για πρώτη φορά να μπαίνουν στο «μυαλό» των άλλων, να συμμερίζονται τις ιδέες και τους αγώνες των άλλων. Ξαφνικά, οι άνθρωποι δεν καθορίζονταν μόνο από το επάγγελμα ή την κοινωνική τους τάξη, αλλά και από τα συναισθήματά τους, τις ιδέες τους και τις φιλοδοξίες τους.<br />
<br />
Κι έτσι φτάνουμε στον 20ο αιώνα και η εκβιομηχάνιση έκανε την παραγωγή τόσο φθηνή και εύκολη, ώστε οι άνθρωποι άρχισαν να αγοράζουν πράγματα μόνο και μόνο για την πλάκα τους, όχι επειδή τα χρειάζονταν. Ως αποτέλεσμα, για μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα, η ταυτότητα καθοριζόταν σε μεγάλο βαθμό από το πώς κατανάλωνε κάποιος, πώς δαπανούσε τα χρήματά του. Αγόραζε σπίτι δίπλα στη λίμνη ή στην πόλη; Ήταν άνθρωπος της φύσης ή του άρεσαν τα ωραία εστιατόρια; Φορτηγό ή sedan; Budweiser ή Μίλερ; Rolling Stones ή Beatles;<br />
<br />
Κοιτώντας πίσω την ανθρώπινη ιστορία, βλέπουμε δύο παράλληλες τάσεις:<br />
<br />
Καθώς προοδεύει η τεχνολογία, κάθε άτομο έχει μεγαλύτερη ευελιξία και περισσότερες ευκαιρίες να εκφράσει τον εαυτό του και να βελτιώσει τη ζωή του. Λόγω αυτής της ευελιξίας, η ταυτότητά μας -ή αλλιώς το πώς επιλέγουμε να βλέπουμε και να ορίζουμε τον εαυτό μας- γίνεται χαλαρότερη και πιο αφηρημένη.<br />
<br />
Οι άνθρωποι των σπηλαίων έπρεπε να βασίζονται 100% στην κοινωνική συνοχή για να επιβιώσουν. Ως εκ τούτου, η ταυτότητά τους εξαρτιόταν από την ομάδα. Οι άνθρωποι στον αρχαίο κόσμο είχαν πολύ συγκεκριμένους ρόλους μέσα σε ένα φεουδαρχικό ή σε ένα σύστημα με κάστες και, ως εκ τούτου, η ταυτότητά τους ήταν περιορισμένη σε αυτούς τους ρόλους. Στη σύγχρονη εποχή, οι άνθρωποι άρχισαν να αυτοπροσδιορίζονται με βάση τις ατομικές τους σκέψεις και συναισθήματα, και αργότερα με βάση τις αγορές τους και τις αποφάσεις για τον τρόπο ζωής τους. Σήμερα βλέπουμε ακόμα πιο αφηρημένους προσδιορισμούς της ταυτότητας κάποιου· ακόμη και οι θεμελιώδεις προσδιορισμοί, όπως το φύλο, η σεξουαλικότητα, η φυλή και η σωματική εμφάνιση αμφισβητούνται και σχετικοποιούνται. Αν ήθελα, θα μπορούσα αύριο να ορίσω τον εαυτό μου ως Σκοτσέζο τρανσέξουαλ ποδηλάτη που ονομάζεται Epiphany. Και δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσατε να κάνετε για να με σταματήσετε.<br />
<br />
Αυτό είναι καλό. Από την άλλη όμως κάνει την κατανόηση και τον προσδιορισμό του εαυτού πολύ πιο δύσκολη δουλειά από ό, τι ήταν πριν από μερικές γενιές.<br />
<br />
Και, θα γίνει ακόμα πιο περίπλοκο. Οι baby boomers αστειεύονταν για την «κρίση της μέσης ηλικίας» - μια κρίση της ταυτότητας και της αξίας των επιδιώξεων που έπληττε τους ανθρώπους γύρω στα 40 ή στα 50 τους. Τελευταίως, γίνεται λόγος για «κρίσεις τριμήνου», όπου, λόγω του τεράστιου πεδίου ευκαιριών που έχουν οι νέοι σήμερα, αδυνατούν να επιλέξουν και να καταλήξουν σε οτιδήποτε.<br />
<br />
Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται όλο και ταχύτερα, δεν θα με εξέπληττε αν οι άνθρωποι υπέφεραν από μία διαρκή κρίση ταυτότητας, διότι, για να πούμε την αλήθεια, τα πράγματα θα γίνουν πολύ περίεργα.<br />
<br />
Εδώ είναι μόνο τρεις σημαντικοί τομείς της τεχνολογικής ανάπτυξης που θα μπορούσαν να μας αποσυντονίσουν εντελώς σχετικά με το ποιοι είμαστε και ποιοι θεωρούμε ότι είμαστε.<br />
<br />
<b>1. Γενετική μηχανική και νανοτεχνολογία</b><br />
<br />
Αυτές οι δύο τεχνολογίες πιθανώς να κάνουν το σώμα μας ένα πολυσυλλεκτικό δοχείο - να το προσαρμόζουμε και να του αλλάζουμε εξαρτήματα όπως στο αυτοκίνητο. Η γονιδιακή θεραπεία θα μας επιτρέψει να επιλέγουμε τα γονίδιά μας και τα γονίδια των παιδιών μας. Οι κληρονομικές ασθένειες και παθήσεις ενδεχομένως θα εξαλειφθούν από το οικογενειακό μας δέντρο και τα λιγότερο επιθυμητά φυσικά χαρακτηριστικά θα αντικατασταθούν με πιο επιθυμητά.<br />
<br />
Νανοτεχνολογία σημαίνει ότι θα μπορούμε να ξεκινήσουμε την εμφύτευση μικροσκοπικών υπολογιστών σε διάφορα μέρη του σώματός μας και σε ορισμένες περιπτώσεις να αντικαταστήσουμε τα κύτταρά μας με πιο αποδοτικές εκδόσεις κυττάρων. Θέλεις να κρατάς την αναπνοή σου για 15 λεπτά κάτω από το νερό; Τα νανορομπότ που αντικαθιστούν ή υποβοηθούν τα ερυθρά αιμοσφαίρια ενδεχομένως να στο επιτρέψουν. Θα μπορούσαμε να τρέχουμε χιλιόμετρα χωρίς στάση και να αποκτήσουμε ανοσία στις βασικές ασθένειες και παθήσεις.<br />
<br />
Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι πράγματα όπως η πλαστική χειρουργική και οι άλλες τροποποιήσεις της εξωτερικής μας εμφάνισης δεν θα γίνουν ακόμα πιο συνήθεις και οικονομικές. Ήδη σήμερα πραγματοποιούνται πάνω από 15 εκατομμύρια επεμβάσεις κάθε χρόνο στις ΗΠΑ και ο αριθμός αυτός όλο και αυξάνεται (ειδικά από τους άνδρες). Σε μια-δυο δεκαετίες, τα φυσικά μας χαρακτηριστικά και δυνατότητες μπορεί να γίνουν τόσο μη καθοριστικά της ταυτότητάς μας όσο το τι φάγαμε για πρωινό ή ποιο είναι το αγαπημένο μας τηλεοπτικό σόου.<br />
<br />
<b>2. Ρομποτική και Τεχνητή Νοημοσύνη</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-NfElsUupF_o/XN_m3ZESh3I/AAAAAAAAEkQ/gWz7mZgoMzQQEhqI4BINtOIRA6ygntREACEwYBhgL/s1600/android-woman-holding-face-780x520.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="520" data-original-width="779" src="https://3.bp.blogspot.com/-NfElsUupF_o/XN_m3ZESh3I/AAAAAAAAEkQ/gWz7mZgoMzQQEhqI4BINtOIRA6ygntREACEwYBhgL/s1600/android-woman-holding-face-780x520.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>Στο βιβλίο τους Race Against the Machine, οι καθηγητές του MIT, Erik Brynjolfsson και Andrew McAfee, σημειώνουν ότι η γεωμετρική αύξηση της υπολογιστικής ισχύος σε συνδυασμό με την γεωμετρική μείωση του κόστους αυτής της υπολογιστικής ισχύος σημαίνει ότι αναπόφευκτα πολλές ανθρώπινες εργασίες θα πραγματοποιούνται πλέον με επιτυχία από μηχανές που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη. Οι γιατροί, οι λογιστές, οι τραπεζίτες, ακόμη και η κυβερνητική γραφειοκρατία κατά πάσα πιθανότητα θα αυτοματοποιηθούν κάποια στιγμή μέσω κάποιας μορφής αλγορίθμου ή κάποιας smart-learning μηχανής.<br />
<br />
Το αποτέλεσμα θα είναι να μείνει η πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού άνεργη. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα έχουν να κάνουν τίποτα παραγωγικό για τον απλούστατο λόγο ότι οι δεξιότητές τους θα είναι υποδεέστερες των υπολογιστών.<br />
<br />
Εκτός από τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές κρίσεις, το γεγονός αυτό θα προκαλέσει και μια παγκόσμια κρίση ταυτότητας. Μεγάλο μέρος της ταυτότητάς μας καθορίζεται από το αν νιώθουμε πως κάνουμε κάτι πολύτιμο. Αν η τεχνολογία κάνει έτσι τα πράγματα, ώστε να μην θεωρείται τίποτα απ’ αυτά που κάνουμε ιδιαίτερης κοινωνικής αξίας, τότε μπορεί να καταλήξουμε με εκατομμύρια ανθρώπους να αναρωτιούνται ποιο το νόημα της ζωής μας.<br />
<br />
<b>3. Εικονική πραγματικότητα</b><br />
<br />
Τα πιο δημοφιλή βιντεοπαιχνίδια των τελευταίων δέκα ετών ήταν ως επί το πλείστον παιχνίδια ρόλων - παιχνίδια όπου παίρνεις την ταυτότητα ενός ανώνυμου ήρωα και κατοικείς στο σώμα του, χρησιμοποιείς τις ικανότητές του και παίρνεις αποφάσεις για εκατοντάδες (ή χιλιάδες) ώρες παιχνιδιού. Αυτά τα "avatar" δίνουν στους παίκτες την ευκαιρία να "δοκιμάσουν" ταυτότητες στις οποίες δεν θα είχαν αλλιώς πρόσβαση.<br />
<br />
Με την επερχόμενη άνοδο της εικονικής πραγματικότητας, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι αυτό δεν θα συνεχίσει να γίνεται όλο και πιο σύνηθες. Η εικονική πραγματικότητα μας δίνει τη δυνατότητα να αλλάζουμε την προσωπικότητά μας σε έναν εικονικό κόσμο και να δοκιμάζουμε τα όρια που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας σε ένα ασφαλές, χωρίς συνέπειες περιβάλλον. Ο αμφιλεγόμενος φουτουριστής και εφευρέτης Ray Kurzweil πιστεύει ότι η εικονική πραγματικότητα θα γίνει τόσο ευχάριστη και προσαρμόσιμη, ώστε ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού θα παρατήσει κάποτε εντελώς "τον πραγματικό κόσμο". Κι ότι αυτό δεν είναι καν αναγκαστικά κακό. Στο κάτω-κάτω, γιατί να ασχολείσαι με χαοτικά συναισθήματα, πάρε-δώσε και απογοητεύσεις, όταν μπορείς να κατοικείς σε έναν εικονικό κόσμο που διαμορφώνεται σύμφωνα με τις επιθυμίες σου; Αν μπορούσες να συνδέσεις τον εαυτό σου σε ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εικονικής πραγματικότητας που σου επιτρέπει να γίνεις κυριολεκτικά θεός, να βιώνεις το χρόνο πιο χαλαρά από το ρυθμό που επικρατεί στον πραγματικό κόσμο, ένα πρόγραμμα όπου δεν ισχύουν πλέον τα όρια της πραγματικής σου αντίληψης και το οποίο σου επιτρέπει να υλοποιείς κάθε φαντασίωση ή επιθυμία που θα μπορούσες ποτέ να έχεις;<br />
<br />
Σε μια κλίμακα από το 1 έως το 10, πόσο θα μπέρδευε όλο αυτό την αίσθηση του εαυτού σου; Πώς θα μπορούσες ακόμα και να μιλήσεις με έναν άλλον πραγματικό άνθρωπο μετά από αυτό;<br />
<br />
<br />
<b>Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΤΕΧΝΟ-ΒΟΥΔΙΣΜΟΥ</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-rZISYYBB69E/XN_ni_84pBI/AAAAAAAAEkU/uzgAi1kknMMtnN6OieoZAsN3_XXFxltwQCLcBGAs/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="196" data-original-width="257" height="488" src="https://2.bp.blogspot.com/-rZISYYBB69E/XN_ni_84pBI/AAAAAAAAEkU/uzgAi1kknMMtnN6OieoZAsN3_XXFxltwQCLcBGAs/s640/download.jpg" width="860" /></a></div>Στο μέλλον, πιθανόν να φθάσουμε στο σημείο όπου τα φυσικά μας σώματα θα μπορούν να μετατρέπονται και να αναβαθμίζονται κατά βούληση, όπου θα μπορούμε να «ανεβάζουμε» τη συνείδησή μας στο cloud, να την τροποποιούμε κι εν συνεχεία να την ξαναφορτώνουμε στον εγκέφαλό μας ή να την ανταλλάσσουμε με τη συνείδηση κάποιου άλλου, όπου τα μηχανήματα και η τεχνητή νοημοσύνη θα φέρουν εις πέρας τα περισσότερα σημαντικά καθήκοντα παγκοσμίως, αφήνοντάς μας απεριόριστο ελεύθερο χρόνο και όπου η φυσική μας θέση στο χώρο θα παίζει ελάχιστο ρόλο λόγω της τεράστιας καθολικής διαδικτυακής σύνδεσης.<br />
<br />
Με λίγα λόγια, όλα εκείνα τα κλασσικά αναγνωριστικά για το ποιος είσαι εσύ και ποιος είμαι εγώ - εμφάνιση, τοποθεσία, αξίες, πεποιθήσεις, εμπειρίες - θα εξανεμιστούν και θα γίνουν εναλλάξιμα και επιλέξιμα και η όλη ιδέα της μιας και μοναδικής ατομικής ταυτότητας θα μείνει ως κατάλοιπο ενός από καιρό ξεχασμένου παρελθόντος, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που βλέπουμε σήμερα την ιδέα μιας απομονωμένης φυλής ή ενός βασιλείου.<br />
<br />
Όπως πριν από οκτώ δισεκατομμύρια χρόνια ή κάτι τέτοιο, εκείνος ο τύπος που λεγόταν Βούδας έκανε πάταγο υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει πραγματικά τέτοιο πράγμα όπως ο "εαυτός", ότι όλα είναι ψευδαισθήσεις και αυθαίρετα και ότι κάνουμε μεγάλη φασαρία για το τίποτα. Που είπε ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως "εγώ" είναι απλώς η προσκόλληση μας σε μια χούφτα προσωρινών αντικειμένων και εμπειριών και για τα οποία ο νους μάς παραπλανεί πως υπάρχουν.<br />
<br />
Με έναν παράξενο και τρελό τρόπο, η τεχνολογία πάει να αποδείξει την αλήθεια αυτής της ιδέας. Η ιδέα ότι υπάρχει ένας κυρίαρχος εαυτός -δηλαδή ένα σχετικά σταθερό "εγώ" και ένα αμετάβλητο "εσύ"- διαλύεται μπροστά στα μάτια μας. Ωστόσο, η ψευδαίσθηση του εαυτού είναι τόσο δυνατή που δεν συνειδητοποιούμε πόσο εύκολο είναι να αλλάξουμε το "ποιοι" είμαστε.<br />
<br />
Κατά μία έννοια, όλες μας οι ταυτότητες είναι εικονικές ταυτότητες. Ίσως να νομίζεις ότι αυτός που είσαι στο φυσικό κόσμο είναι ο «πραγματικός σου εαυτός», όμως αυτό μάλλον συμβαίνει επειδή φοβάσαι να εγκαταλείψεις την ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου. Έχεις φτιάξει μια ταυτότητα με την οποία αισθάνεσαι άνετα, σου δημιουργεί μια αίσθηση σταθερότητας και προβλεψιμότητας στον κόσμο και στην οποία βασίζεσαι για να ξυπνήσεις το πρωί και να κάνεις κάποια πράγματα. Όλοι αυτό κάνουμε.<br />
<br />
Στην πραγματικότητα όμως, ο offline εαυτός σου δεν αποτελεί ακριβέστερη απεικόνιση του ποιος είσαι από τον online εαυτό σου -ή τον εργασιακό σου εαυτό, ή τον οικογενειακό εαυτό, ή τον εαυτό των διακοπών ή οτιδήποτε άλλο- επειδή όλες σου οι ταυτότητες είναι καθαρά σημασιολογικές, φτιαγμένες από πληροφορίες και τίποτα άλλο.<br />
<br />
Και όσο περισσότερο η τεχνολογία μας επιτρέπει να χειριζόμαστε και να διαμορφώνουμε τις πληροφορίες, τόσο περισσότερο θα μπορούμε να χειριζόμαστε και να διαμορφώνουμε τους εαυτούς μας, μέχρις ότου αυτή η ίδια η αντίληψη του εαυτού θα πάψει να υπάρχει.<br />
<br />
<br />
<b>Μετάφραση: </b>Αλεξία Ηλιάδου<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-10615791672072221132017-12-07T13:07:00.003+02:002017-12-07T13:24:46.736+02:00Έγκλημα στο Κολωνάκι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<img border="0" height="450" src="https://2.bp.blogspot.com/-vDGcqhyqF8U/Wike9RoxF4I/AAAAAAAADSo/NjqDepKjzqc2V6A2JrAVoo_hR1lsmyBKQCLcBGAs/s640/251988557d5c94b78df4b22084486289.jpg" width="880" />
<br />
<br />
<br />
Δεν παρακολουθώ τα «γεγονότα», τα νέα, τις ειδήσεις· έχω
πάρει αυτήν την απόφαση χρόνια τώρα, θεωρώ πως μου κάνει κακό –μιας και τα
γεγονότα είναι ως επί το πλείστον κακά- και η ενημέρωση περί τούτων δεν μου προσφέρει τίποτα ουσιαστικό.<br />
<o:p></o:p><br />
Νομίζω πως οι περισσότεροι άνθρωποι παρακολουθούν τις ειδήσεις
όχι από επιθυμία συμμετοχής στα κοινά, αλλά από αδράνεια και μια νοσηρή περιέργεια
– «Δεν είμαι κουτσομπόλης, απλά επιδεικνύω κοινωνικό ενδιαφέρον».<br />
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Όταν λοιπόν περιπίπτω κι εγώ κάποιες στιγμές σε αδράνεια –κυρίως
νοητική- αρχίζω και «ενημερώνομαι». Να, σήμερα ας πούμε αποφάσισα να μάθω τα
πάντα για το Νίκο Ρωμανό και παρεμπιπτόντως έμαθα τα πάντα για το Θανάση Νάσιουτζικ
και το «Έγκλημα στο Κολωνάκι».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-qnPARiW1T1o/WikegKRAh-I/AAAAAAAADSk/QXgsonmlwkAPpjXHAZj1FUbgRDwBrpogACLcBGAs/s1600/ImageHandler.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="178" src="https://3.bp.blogspot.com/-qnPARiW1T1o/WikegKRAh-I/AAAAAAAADSk/QXgsonmlwkAPpjXHAZj1FUbgRDwBrpogACLcBGAs/s320/ImageHandler.jpg" width="320" /></a></div>
Μόνο και μόνο ο τίτλος φτάνει για να σε παραπέμψει σε μυθιστόρημα
του Γιάννη Μαρή. Ο παππούς του Νιάσουτζικ καπνέμπορος, «συνάδελφος» του παππού
Καραμανλή στις Σέρρες, ο μπαμπάς του ιδιοκτήτης της τοπικής εταιρίας
ηλεκτροδότησης -πουλήθηκε έναντι μεγάλου ποσού στη ΔΕΗ-, ο ίδιος αριστερός που
βασανίστηκε από τους ομοϊδεάτες του επειδή επιστρατεύθηκε από τον Εθνικό Στρατό.
Αργότερα έγινε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και φέρεται να σκότωσε
έναν άλλο λογοτέχνη, που διέμενε στο Κολωνάκι, ίσως για χρέη, ίσως, λέει, από ζήλια…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Τον έναν λογοτέχνη τον υπερασπίστηκε ο μεγαλοδικηγόρος Αλέξανδρος
Λυκουρέζος, σύζυγος της σταρ του ελληνικού κινηματογράφου Ζωής Λάσκαρη, τον
άλλον ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, μετέπειτα πρόεδρος του Συνασπισμού και πατέρας της
Ζωής Κωνσταντοπούλου.<br />
<br />
<br />
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-dW3W2nQVJ6M/Wikef6Pi4UI/AAAAAAAADSg/gjfigoMXrNsF7V-kGoWGOCdhukA1nY0ZQCLcBGAs/s1600/nasioutzik.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="300" src="https://4.bp.blogspot.com/-dW3W2nQVJ6M/Wikef6Pi4UI/AAAAAAAADSg/gjfigoMXrNsF7V-kGoWGOCdhukA1nY0ZQCLcBGAs/s1600/nasioutzik.jpg" /></a></div>
Η κόρη του Νάσιουτζικ, επίσης λογοτέχνης και διδάκτωρ Φιλοσοφίας, έπαθε κατάθλιψη και την κούραρε ο
Γιώργος Χειμωνάς. Και γέννησε το Νίκο Ρωμανό, κολλητό του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τη
Σχολή Μωραΐτη, που επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή σκοτώθηκε από αστυνομικό –τον οποίο
υπερασπίστηκε ο Αλέξης Κούγιας. Τη δολοφονία του ακολούθησαν τα γεγονότα του 2008.
Ο ίδιος ο Ρωμανός μετά απ’ όλ’ αυτά μπήκε στον αντιεξουσιαστικό αγώνα, έκανε
ληστείες, καταδικάστηκε, και στη φυλακή έκανε απεργία πείνας γιατί δεν τον άφηναν
να πάρει φοιτητική άδεια.<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Όχι, όχι… ο Γιάννης Μαρής δεν θα τολμούσε να εμπλέξει τόσους
«επιφανείς» και τόσα γεγονότα σε ένα και μοναδικό μυθιστόρημα. Αλλά η ζωή είναι
απ’ ό,τι φαίνεται πιο παλαβή κι από τα παλαβότερα μυθιστορήματα…<o:p></o:p><br />
<br />
<br />
<br /></div>
</div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-68745376563306027212017-10-06T15:27:00.000+03:002017-10-06T16:09:59.582+03:00Για το καλό σου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-YeYbt5uvFDQ/Wdd2HpFV63I/AAAAAAAADKs/g7qxgP4Bl3wLGdKxPn8UfpMmDH9iXaHzACLcBGAs/s1600/wildcode1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="281" data-original-width="594" height="151" src="https://4.bp.blogspot.com/-YeYbt5uvFDQ/Wdd2HpFV63I/AAAAAAAADKs/g7qxgP4Bl3wLGdKxPn8UfpMmDH9iXaHzACLcBGAs/s320/wildcode1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Τα εξελιγμένα αρπακτικά δεν κυνηγούν·<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">σε νανουρίζουν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Γλυκά στ' αυτί σου ψιθυρίζουν <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">πως είν' τιμή που σε καταβροχθίζουν.</span><o:p></o:p></div>
</div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-33575341720569768992017-05-28T15:09:00.000+03:002017-05-28T15:52:29.358+03:00Περί "θετικής σκέψης" <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Nl9O7IXFF8A/WSq4vjaSCfI/AAAAAAAAC8A/In60Ya3wEFcuk5CV_KILLeaQjy51eKL2QCLcB/s1600/The-Happy-Road-425x255.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="255" data-original-width="425" height="384" src="https://1.bp.blogspot.com/-Nl9O7IXFF8A/WSq4vjaSCfI/AAAAAAAAC8A/In60Ya3wEFcuk5CV_KILLeaQjy51eKL2QCLcB/s640/The-Happy-Road-425x255.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Διαβάζω διάφορα άρθρα και αναλύσεις πώς η σύγχρονη προπαγάνδα
της θετικής σκέψης και της προσωπικής ενδυνάμωσης, στην πραγματικότητα αποσαθρώνει
τον κοινωνικό ιστό και μας υπνωτίζει, ώστε να δεχόμαστε αμαχητί την επιβολή των
πολιτικών και οικονομικών συνθηκών που συμφέρουν τις κυβερνήσεις και τις πολυεθνικές.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτές οι σκέψεις έχουν μια βάση, διότι ανέκαθεν όλα τα ρεύματα
τα οικειοπούνταν οι κυρίαρχοι και τα διαστρέβλωναν προς όφελός τους. Το ίδιο συμβαίνει
και τώρα. Εστιάζουν στις l<span lang="EN-US">ifestyle</span>
παραμέτρους αυτής της τάσης, και ποντάρουν στην έτσι κι αλλιώς υπνωτισμένη από τις
διαφημίσεις κοινωνία. Και πετυχαίνουν. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως οι εν λόγω θεωρίες και πρακτικές είχαν εξ αρχής αυτόν τον σκοπό ή ότι επιφέρουν αυτό το αποτέλεσμα.<br />
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο άνθρωποι που ασχολούνται ουσιαστικά με όλα αυτά και όχι με
το φαίνεσθαι της ιστορίας, κάθε άλλο παρά «ιδιώτες» είναι. Αντιθέτως, είναι
πολύ ευαισθητοποιημένοι και κινητοποιημένοι σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής
ζωής και του περιβάλλοντος. Είναι άνθρωποι που δρουν εθελοντικά σε όλους τους τομείς,
δημιουργούν μικρές νησίδες ανθρωπισμού και αλληλεγγύης, κοινότητες γεμάτες πολυποίκιλα
ενδιαφέροντα και χρήσιμες δραστηριότητες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το να ασχολείσαι με το να βελτιώσεις τον εαυτό σου δεν σε
οδηγεί στην αποξένωση και στην κοινωνική αναισθησία. Σε «ξυπνά» προς τα μέσα
και προς τα έξω ταυτοχρόνως.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
</div>
<ul style="text-align: left;">
<li>Αυτό που σε υπνωτίζει και σε οδηγεί σε μια εφιαλτική
πραγματικότητα είναι η διαρκής ενασχόληση με πρόσκαιρες ειδήσεις που προάγουν
το φόβο και την κατάρρευση της εμπιστοσύνης προς τον άνθρωπο εν γένει.</li>
<li>Αυτό που σε υπνωτίζει είναι η διαρκής επίρριψη ευθυνών στους άλλους,
στις συνθήκες, στην κοινωνία, στις διεθνείς συνωμοσίες.</li>
<li>Αυτό που σε υπνωτίζει είναι η αίσθηση της παντελούς έλλειψης
ελέγχου πάνω στην ίδια σου τη ζωή.</li>
</ul>
Ακόμα κι αν δεν έχει ο άνθρωπος τον απόλυτο έλεγχο, όταν πιστεύει
πως μπορεί να διαχειριστεί αν μη τι άλλο την προσωπική του ζωή, τον κάνει να
προσπαθεί, να παλεύει, ενώ το αντίθετο τον κάνει να νιώθει άχρηστος, ανήμπορος,
να καταθέτει τα όπλα, βγάζοντας μόνο χολή και μεμψιμοιρώντας.<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br />
Παίρνοντας στα χέρια τη ζωή μας, προσπαθώντας να βελτιώσουμε
τον εαυτό μας και το κοντινό μας περιβάλλον, μας καθιστά μέρα με τη μέρα
δυνατότερους, μας οπλίζει με αυτοπεποίθηση και έτσι μπορούμε να αγωνιζόμαστε και
για το κοινωνικό σύνολο.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι αν δεν με πιστεύετε, απλά ρωτήστε ειλικρινά τον εαυτό σας:
ποιους ανθρώπους θαυμάζετε, σε ποιους θα θέλατε να μοιάζετε, ποιους ζηλεύετε λιγάκι; Αυτούς που σας χαρίζουν ένα από καρδιάς «περιττό» χαμόγελο στο δρόμο πηγαίνοντας
στην -όποια- δουλειά τους ή αυτούς που αναλύουν διαρκώς σκυφτοί την «κακία του
κόσμου» από τον καναπέ τους και βρίζοντας για την -όποια- δουλειά τους;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και ποιοι, λέτε, θα τα πάνε εντέλει καλύτερα; <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Και με ποιους ολόκληρη η κοινωνία θα πάει καλύτερα;<o:p></o:p><br />
<br />
<br /></div>
</div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-48790968383724329452017-04-28T12:28:00.001+03:002017-04-28T12:28:44.117+03:00Η λύση ενός κόμπου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-3GZjFzAv6Y0/WQMKnMNgvgI/AAAAAAAAC4w/IBt3NIeUx_EitVOzqCW1ny9RVIJ86mU5gCEw/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-3GZjFzAv6Y0/WQMKnMNgvgI/AAAAAAAAC4w/IBt3NIeUx_EitVOzqCW1ny9RVIJ86mU5gCEw/s1600/maxresdefault.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όλοι έχουμε θέματα, εσωτερικά προβλήματα, που δεν
αντιλαμβανόμαστε παρά μόνον εκ του αποτελέσματος: κάτι δεν πάει καλά στη ζωή
μας, στην υγεία μας, στις σχέσεις μας -αυτό είναι ο δείκτης. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο δείκτης λοιπόν μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε πως κάπου υπάρχει κάποιος
κόμπος που πρέπει να λυθεί -αυτό λέγεται και είναι η "λύση" κάθε
προβλήματος. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πώς κάνουμε λοιπόν με έναν πραγματικό κόμπο, ακόμα και μ'
ένα κουβάρι που φαντάζει σχεδόν αδύνατον να λυθεί; <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
1. Στην αρχή το παρατηρούμε, το περιεργαζόμαστε: το κοιτάμε
από 'δώ, το κοιτάμε από 'κεί, προσπαθούμε να καταλάβουμε λίγο τι γίνεται... <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
2. Μετά κάνουμε μια γενική κίνηση για να το χαλαρώσουμε
κάπως, του δίνουμε χώρο... Είναι αδύνατον να λύσεις έναν σφιχτό κόμπο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
3. Κι ύστερα με συγκέντρωση και υπομονή αρχίζουμε να κάνουμε
πιο συγκεκριμένες κινήσεις.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος για να λύσουμε όλους τους
κόμπους.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-68866521838029716722017-04-01T19:15:00.000+03:002017-04-02T10:17:50.581+03:00Νους υγιής εν σώματι υγιεί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-MjY2paoPAMY/WN_RPxOPcWI/AAAAAAAAC2w/wKyB_8ACtxUnruv7l8BIAK_iHu6hJbxawCLcB/s1600/04f7323d16b6aaa7c8932edd8188aff2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-MjY2paoPAMY/WN_RPxOPcWI/AAAAAAAAC2w/wKyB_8ACtxUnruv7l8BIAK_iHu6hJbxawCLcB/s1600/04f7323d16b6aaa7c8932edd8188aff2.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στον κόσμο της
<span lang="EN-US">yoga </span>λένε <span lang="EN-US">«Do your practice and all is coming». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
Έτσι αναρωτήθηκα προχθές γιατί τόσες/-οι κάνουν <span lang="EN-US">practice</span> κάθε μέρα και παρ’
όλ’ αυτά διακρίνονται πρωτίστως για το ναρκισσισμό τους και το ανταγωνιστικό τους
πνεύμα -σημάδια όχι και τόσο μεγάλης αφύπνισης. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κατ’ αρχήν να πω πως <span lang="EN-US">practice</span><span lang="EN-US"> </span>στη <span lang="EN-US">yoga</span> δε νοείται μόνο το σωματικό <span lang="EN-US">practice</span>, αλλά και ο
διαλογισμός, όπου διαλογισμός δεν είναι μόνο η ώρα του κλασσικού διαλογισμού,
αλλά η διαρκής παρατήρηση του εαυτού μας. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μού ‘πε χθες ο άνθρωπος που θαυμάζω περισσότερο απ’ όλους
στον κόσμο, σχετικά με ένα παρ’ ολίγον ατύχημα στο δρόμο: «Ντράπηκα… Όχι που τον
έβρισα, αλλά επειδή σκέφτηκα να πάει στο διάολο, εγώ να μη μπω σε μπελάδες…»
Αυτό είναι διαλογισμός: να παρατηρείς τις σκέψεις σου. Και να τις
ανακατευθύνεις.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι άνθρωποι λοιπόν που ασχολούνται πολύ με το σωματικό <span lang="EN-US">practice</span>, θεωρούν -και σωστά-
πως είμαστε μία ολότητα και εξελίσσοντας το σώμα, εξελίσσουμε και το νου μας. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όμως ο νους είναι πιο δύσκολο μαραφέτι από το σώμα. Είναι ο
κυρίαρχος του παιχνιδιού. Το να προσπαθείς να τον δαμάσεις μέσω του σώματος,
είναι ακριβώς ό,τι κάνει και η σύγχρονη ιατρική, τα φάρμακα και το <span lang="EN-US">life</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">coaching</span>: παλεύουν να εξαλείψουν
τα συμπτώματα, θεωρώντας πως έτσι θα εξαλείψουν και το αίτιό τους. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ως ένα σημείο αυτό λειτουργεί και είναι θεμιτό, ειδικά όταν
τα συμπτώματα σε μπλοκάρουν τόσο πολύ που δε μπορείς να λειτουργήσεις. Σου
ανοίγουν ένα παράθυρο να ανασάνεις και να μπορέσεις να δουλέψεις πάνω στα
αίτια. Αλλά μέχρι εκεί.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το σώμα είναι το όχημα και αποτελεί προϋπόθεση μιας καλής
ζωής, όμως ο νους είναι ο καπετάνιος. Όσο και να «φτιάξεις» το όχημα, δεν θα βελτιωθεί
η οδήγησή σου· αντιθέτως, θα στουκάρεις με μεγαλύτερη ταχύτητα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αν πάλι είσαι άριστος οδηγός με σαράβαλο… προσεύχεσαι να φτάσεις.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
«Νους υγιής εν σώματι
υγιεί», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Ταυτόχρονα, ισοδύναμα, μαζί.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-65434668039400909372017-03-27T12:03:00.000+03:002017-03-27T12:06:10.794+03:00Homo sapiens<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-rz5PTTsyL_g/WNjUhMn1mII/AAAAAAAAC1s/RQHYsssW2E0mmo5n_B6YVphJ0VlLnQWKACLcB/s1600/Da_Vinci_Vitruve%2B%25CE%25BF%25CE%25BA.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://4.bp.blogspot.com/-rz5PTTsyL_g/WNjUhMn1mII/AAAAAAAAC1s/RQHYsssW2E0mmo5n_B6YVphJ0VlLnQWKACLcB/s400/Da_Vinci_Vitruve%2B%25CE%25BF%25CE%25BA.jpg" width="291" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;">Ο σοφός δεν μαθαίνει από τα λάθη των άλλων, όπως είχε πει ο <span style="font-size: 11pt; line-height: 107%;">Otto von Bismarck</span>, Γερμανός καγκελάριος, και επαναλαμβάνουμε
με στόμφο από τότε. </span>Οι Γερμανοί (καγκελάριοι) δεν μαθαίνουν ούτε καν από
τα δικά τους, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν μπορείς να μάθεις τίποτα μιμούμενος. Πρέπει να
διαγράψεις ολόκληρη την πορεία για να μάθεις κάτι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κάθε άνθρωπος είναι η ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ένας
άνθρωπος που δεν ανακαλύπτει τον τροχό, δεν ξέρει τι είναι ο τροχός, ούτε πού χρησιμεύει.
Απλά τον χρησιμοποιεί κατά το δοκούν.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η αλήθεια είναι η μη λήθη, είναι η μνήμη, και η μνήμη
προϋποθέτει το βίωμα. Ο παπαγάλος δεν σημαίνει πως κατανοεί, επειδή μπορεί να παπαγαλίσει
αποφθέγματα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η ανθρωπότητα ως σώμα όλων των ανθρώπων που έχουν ζήσει,
εμπεριέχει τη μνήμη όλης της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά η εμπέδωση της α-λήθειας
απαιτεί η πλειοψηφία (τουλάχιστον) των ζώντων όντων να θυμάται. Είναι εν γένει «δημοκρατική»
η ζωή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και επειδή δεν θυμόμαστε, κάθε άνθρωπος
ξεχωριστά οφείλει να «θυμηθεί», και για να θυμηθεί πρέπει να βιώσει ο ίδιος,
και ο χρόνος μας είναι περιορισμένος και όλο τρέχουμε να τον προλάβουμε, αλλά
τρέχουμε για να αποδείξουμε πως ο κάθε ένας από εμάς είναι καλύτερος από τον
κάθε άλλο, όχι για να προάγουμε την ανθρωπότητα
ως σύνολο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι αυτός είναι ο φαύλος κύκλος μας…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί, αν ο «σοφός άνθρωπος», ο homo sapiens, μάθαινε από τα
λάθη «των άλλων», θα θυμόταν πως «οι άλλοι» είναι ο ίδιος του ο εαυτός και δεν
θα επαναλάμβανε διαρκώς το ίδιο μοτίβο, αυτό της αλληλο(αυτο)εξόντωσης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-80457682912444884932017-03-02T12:53:00.000+02:002017-03-02T13:31:21.202+02:00Η τέλεια Φύση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-2-N9q33-4nI/WLf4qDDyTQI/AAAAAAAAC0M/cUUVIEZm58s2SyKks0aeMvWThkoN3xGgQCLcB/s1600/igro2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-2-N9q33-4nI/WLf4qDDyTQI/AAAAAAAAC0M/cUUVIEZm58s2SyKks0aeMvWThkoN3xGgQCLcB/s1600/igro2.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Λένε πως αν δεν έκανε ό,τι έκανε ο άνθρωπος στην πορεία της ιστορίας
του ως γένος, δεν θα εξελισσόταν, πως θα ‘μασταν ακόμα μαϊμούδες πάνω στα
δέντρα. Αυτό όμως θα συνέβαινε μόνο αν η Φύση μας είχε προορίσει να μείνουμε μαϊμούδες.
Οι μαϊμούδες έμειναν όντως μαϊμούδες, γιατί έτσι είναι φτιαγμένες. Εμείς «εξελιχθήκαμε»,
γιατί είμαστε αλλιώς. Όχι καλύτεροι, όχι χειρότεροι: αλλιώς.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Θα μου πείτε: «Χρησιμοποιήσαμε όμως τις δυνατότητες που μας χάρισε
η Φύση για να εξελιχθούμε». Τις χρησιμοποιήσαμε με έναν τρόπο, ίσως υπάρχουν κι
άλλοι τρόποι. Αντί να βιώσουμε την ήδη τέλεια φύση μας, εμείς μπήκαμε εξ
αρχής στο τριπάκι να την ανταγωνιστούμε. Να κάνουμε ό,τι ήδη υπήρχε με τον «δικό»
μας τρόπο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι αυτό το κάναμε μιμούμενοι κι εκμεταλλευόμενοι την Φύση: «κλέβοντας»
τις «ιδέες» της, χρησιμοποιώντας τα «υλικά» της, αντικαθιστώντας τα τέλεια δικά
της με τις ατελείς απομιμήσεις μας και σταδιακά καταστρέφοντάς την -δεν είμαστε
σε θέση να την καταστρέψουμε, αν «ήθελε» θα μας αποτίναζε ανά πάσα στιγμή.-,
αλλά κάνουμε ό,τι μπορούμε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και θα μου πείτε πάλι: «Η Φύση δεν έχει αεροπλάνα, θα
ήμασταν καρφωμένοι στον τόπο που γεννηθήκαμε. Η Φύση δεν έχει Ίντερνετ, δεν θα
μαθαίναμε ποτέ τι σκέπτεται ένας άλλος άνθρωπος στην άλλη άκρη της γης. Η Φύση
δεν έχει τηλεσκόπια, ούτε μικροσκόπια να μελετήσουμε όσα οι αισθήσεις μας αδυνατούν
να αντιληφθούν». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ναι, η Φύση έχει άλλους τρόπους να τα κάνει αυτά, μόνο που
εμείς δεν προσπαθήσαμε επαρκώς να τους αναζητήσουμε, γιατί –όπως προείπον- θέλαμε
να την ανταγωνιστούμε, όχι να ολοκληρωθούμε μέσα σε και από αυτήν. Αν εμβαθύναμε
π.χ. στην εσώτερη φύση των πουλιών και όχι στη μηχανική των φτερών τους, ίσως
μαθαίναμε να πετάμε οι ίδιοι. Ίσως καταφέρναμε όπως αυτά ή όπως τα ψάρια να
επικοινωνούμε τηλεπαθητικά -άγνωστο ακόμα πώς. Ίσως μαθαίναμε από τα φυτά να
στρεφόμαστε πάντα προς τον ήλιο για ενέργεια, προς τη γη για τροφή -ξέρετε, η
Φύση δημιουργούσε ανέκαθεν τη ζούγκλα χωρίς τη φροντίδα μας, χωρίς λιπάσματα
και ποτιστικά συστήματα.<br />
<br />
Ίσως πάλι αρκούμασταν σ' αυτό που είμαστε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Άνθρωπος αρνήθηκε την τέλεια Φύση (του) για να φτιάξει μια
ατελή δική του πραγματικότητα και νιώθει πως αν δεν το είχε κάνει, θα ήταν ένα «Τίποτα»,
ένα ακόμα «ηλίθιο» ζώο. Ίσως όμως τα ζώα απλά να μη νιώθουν την ανάγκη να
αλλάξουν κάτι, ίσως εκεί έγκειται η ουσιαστική διαφορά μας. Εμείς γεννηθήκαμε
με αυτήν την ανάγκη, γεννηθήκαμε με την ανάγκη να γίνουμε θεοί, μόνο που μπερδευτήκαμε
λίγο: θελήσαμε να γίνουμε θεοί στη θέση του Θεού –Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη-,
θελήσαμε να γίνουμε κακέκτυπα του Θεού, ενώ από τη Φύση μας είμαστε ο Θεός, η
Φύση –η ορατή και η αόρατη- είναι ο Θεός κι εμείς ήμασταν ανέκαθεν «μέτοχοι».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αλλά κι αυτό το χαρακτηριστικό μας είναι δοσμένο από τη
Φύση: αυτή η αντίστασή μας, αυτή η ανταγωνιστικότητά μας, ίσως είναι ένα τέχνασμα
της Φύσης για να «παίξει», για να «βιώσει» μέσα από εμάς την αίσθηση του να μην
είναι τέλεια…</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ίσως πάλι για εμάς, να είναι ένα στάδιο πριν την
ολοκλήρωσή μας· μέχρι να μάθουμε να απολαμβάνουμε την τέλεια αυθεντική μας φύση.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-58602295307995611962017-02-20T12:53:00.000+02:002017-02-20T12:55:11.023+02:00Ασκόπως...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-PHn20nZhkeM/WKrJcTvXmYI/AAAAAAAACzc/ZV9lELYeezUwy81ZFkMNnBo53Y_B2pHfgCLcB/s1600/asuntos-sociales.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="440" src="https://4.bp.blogspot.com/-PHn20nZhkeM/WKrJcTvXmYI/AAAAAAAACzc/ZV9lELYeezUwy81ZFkMNnBo53Y_B2pHfgCLcB/s640/asuntos-sociales.jpg" width="880" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι άνθρωποι κάνουμε συνέχεια κάτι για να πετύχουμε κάτι
άλλο. </div>
<div class="MsoNormal">
Σπανίως κάνουμε κάτι γι’ αυτό το ίδιο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σπουδάζουμε για να πάρουμε πτυχίο ή/και να βρούμε δουλειά, </div>
<div class="MsoNormal">
εργαζόμαστε
για να βγάλουμε λεφτά, </div>
<div class="MsoNormal">
βγαίνουμε ή ξεκουραζόμαστε για να «γεμίσουμε τις
μπαταρίες». </div>
<div class="MsoNormal">
Ακόμα και μπάνιο στη θάλασσα, κάνουμε επειδή «μας κάνει καλό», όχι
επειδή γουστάρουμε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από τα πάντα προσδοκούμε κάποιο μεταγενέστερο «όφελος».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από αυτήν την μετατόπιση της ζωής ξεκινά η δυστυχία του
ανθρώπου. </div>
<div class="MsoNormal">
Και συνεχίζεται με την προσκόλλησή του στα κεκτημένα «οφέλη».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η χαρά των παιδιών πάλι κρύβεται ακριβώς στο ότι δεν κάνουν
τίποτα προσδοκώντας κάτι άλλο.<br />
Όλα τα κάνουν γιατί τους αρέσει να τα κάνουν. </div>
<div class="MsoNormal">
Παίζουν για να παίξουν.<br />
Και παίζουν με οτιδήποτε βρίσκεται μπροστά τους. </div>
<div class="MsoNormal">
Ένα
κλαδί το κάνουν σπαθί και τόξο, </div>
<div class="MsoNormal">
πετάνε πέτρες με δεξιοτεχνία στο νερό να κάνουν
«ψαράκια», </div>
<div class="MsoNormal">
χοροπηδάνε και κάνουν
τούμπες, </div>
<div class="MsoNormal">
χτίζουν κάστρα στην άμμο…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι όλα αυτά τα κάνουν με τη μεγαλύτερη προσήλωση του κόσμου…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ασκόπως, μα δίνοντας όλο τους το είναι, τον καλύτερό τους
εαυτό, </div>
<div class="MsoNormal">
βάζοντας στο παιχνίδι όλες τους τις γνώσεις, τη φαντασία, όλες τους τις δυνάμεις…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτό είναι η λεγόμενη «ευτυχία της στιγμής» </div>
<div class="MsoNormal">
κι ακόμα κι αν
δεχθούμε πως «Η ευτυχία είναι στιγμές» και όχι απόφαση, </div>
<div class="MsoNormal">
πάλι στον ίδιο
παρονομαστή καταλήγουμε...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Alexia Iliadouhttp://www.blogger.com/profile/01958181049785133271noreply@blogger.com0