Δίχως λόγια

Τα πόδια αυτά που σέρνεις
για τις προσωπικές σου θλίψεις,
κάντα φτερούγες.
Για να ζεστάνεις άλλους.
Και με τα πούπουλά τους σκούπισε
-ανεπαισθήτως-
δάκρυα πιο πικρά
απ’ τα δικά σου.