Header Painting by Agapi Hatzi

Πέμπτη, Οκτωβρίου 14, 2010

Μια άσκοπη ανάλυση

Εμείς οι άνθρωποι, τα ανθρωπάκια, προσπαθούμε πάντα να δικαιολογήσουμε
αυτό που κάνουμε, αυτό που λέμε, αυτό που νιώθουμε -ακόμα κι αυτό που είμαστε.
Να βρούμε εκ των υστέρων την αιτία. Ή να προβάλουμε μια δήθεν αιτία.
Είναι περιττό.

Οι πράξεις είναι άμεσες, άμεσος και ο αντίκτυπός τους· δεν χρειάζεται να μιλάς γι’ αυτές.
Το ίδιο και τα λόγια. Ό,τι ειπώθηκε, έχει ήδη ειπωθεί και δεν επιστρέφει στον «κάτοχό» του ποτέ πια.

Κι αυτά που νιώθουμε… τα νιώθουμε. Τελείωσε. Δεν έχουν να κάνουν τα συναισθήματά μας με τον άλλον.
Έχουν να κάνουν αποκλειστικά με εμάς τους ίδιους. Το να κατηγορείς τον απέναντι
γι’ αυτά που εσύ νιώθεις, είναι σα να βρίζεις τον σεφ επειδή μαγείρεψε ψάρι, ενώ εσύ δεν το τρως.
Ο σεφ δεν μαγειρεύει για σένα… κι εσύ δεν είσαι υποχρεωμένος να φας αυτά που μαγείρεψε.

Το να κατηγορείς, δε, τον εαυτό σου γι’ αυτά που νιώθεις, μας παραπέμπει στο επόμενο: αυτό που είμαστε.
Αυτό που είμαστε ούτε χωράει, ούτε χρειάζεται δικαιολόγηση. Ούτε καν είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό που είμαστε.
Υπεύθυνοι είμαστε μονάχα για το πώς διαχειριζόμαστε αυτό που είμαστε εξωτερικά και εσωτερικά.
Εξωτερικά είμαστε οι πράξεις και τα λόγια μας. Όχι η a posteriori ανάλυσή τους.
Εσωτερικά είμαστε η πάλη με τις αντιφάσεις μας. Και εντέλει,

είμαστε αυτό που υπήρξαμε κι αυτό που θέλουμε να γίνουμε· απλά. Η εξέλιξη αρκεί.
Και αφορά μόνον εμάς τους ίδιους.

7 σχόλια:

  1. Συμφωνώ απολύτως μα απολύτως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξωτερικά είμαστε οι πράξεις και τα λόγια μας.

    Αυτό και μόνο δημιουργεί Υποσχέσεις Συναισθηματικών Συνδέσμων, που όταν αθετηθούν είναι σαν να σε κάλεσε ο Σεφ σε δείπνο με την υποσχεση να σου μαγειρεψει κοτοπουλο με σως σαμπανιας που λατρευεις και να σου εχει τελικά Σολωμο, που απαιχθανεσαι..

    Δεν είναι όλα τόσο αθωα και απλά όπως τα παρουσιάζεις..

    Φιλια...
    αν θες..
    το συζηταμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. faraona, :)

    kakia, take it or leave it... όλοι ξέρουμε πως οι άνθρωποι ενδέχεται να λένε ψέματα... ή να αλλάξουν γνώμη στην πορεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αρα?...

    Ο σεφ αποδειχθηκε διπλωματης..
    Εγω δε θα έκλεινα τραπεζι σ'αυτοτο εστιατόριο..
    Ειναικαι κάποιοι, ελαχιστοι,μα υπαρχουν που τιμούν τη Δέσμευση και ειναι Ειλικρινείς όταν τελειώσουν οι πρωτες υλες για την παρασκευή του Δειπνου που σε ξετρελαινει!...

    Μολις σου το ανακοινωσουν, στην ουσία σε αποδεσμευουν και αυτή η Αποκαλυπτική Αληθεια είναι η Ουσία των Σχεσεων...

    Σε φιλω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα συναισθήματα δεν γεννιούνται μόνο από μας, για μας, με μας. Όσο σημαντικός είναι ο ρόλος μας στη γέννηση και συντήρησή τους τόσο είναι και ο ρόλος του άλλου και πάντα οι ευθύνες για την όποια τροπή ισομοιράζονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ...Τι είναι όμως ο εαυτός?
    Είναι η επιτομή όλων όσων θυμόμαστε, γι' αυτό και το τρομακτικό με τον θάνατο δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος, αλλά του παρελθόντος..
    ΑΠΟ ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. kakia, ναι... πρέπει να λες "Μας τελείωσε"...

    γουΐκα, ναι... όμως δε νιώθουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο απέναντι στην ίδια συμπεριφορά, έτσι δεν είναι; Έχει να κάνει με τα δικά τους...

    jo, το τρομακτικό με τον θάνατο των άλλων... ναι... Γιατί με τον δικό μας δεν τρέχει τίποτα ούτε με το παρελθόν, ούτε με το μέλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή