Header Painting by Agapi Hatzi

Δευτέρα, Απριλίου 07, 2008

Ρεαλιστικές απαντήσεις σε σουρρεάλ ερωτήσεις

Γιατί κλαις;
('Σύ δεν ήσουν που γέλαγες χτες;…)
Γιατί μερικές φορές δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Γιατί μερικές φορές νοιώθω θλίψη. Πόνο. Αδιέξοδο. Πένθος.

Γιατί δεν κλαις;
Για να μην με λυπούνται και πρωτίστως για να μη νομίζουν πως θέλω να με λυπηθούν.

Πού είναι ο βάλτος;
Εκεί που δεν τρέχει το νερό αβίαστα.

Ποιος και πού είναι ο δεσμοφύλακας;
Το βόλεμα. Στο βόλεμα.

Πού συναντάς μία εντελώς δική σου άβυσσο;
Mε γοητεύει η άβυσσος… Στον έρωτα και στο θάνατο.

Περιφρονείς κάτι;
Περιφρονώ; Δεν ξέρω… Σίγουρα πάντως τσαντίζομαι.

Θα ερωτευόσουν για πάντα;
Όταν ερωτεύομαι, είναι για πάντα. Εκτός κι αν εννοούμε κάτι άλλο…

Γιατί πωλούνται τα "έργα τέχνης";
Υπάρχουν λάτρεις, μανιακοί, έμποροι, ξιπασμένοι κι άξεστοι, που πάνε να πιαστούν από άλλου χάρισμα κι από άλλου δόξα.

Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά από την προηγούμενη ερώτηση;
Ναι. Η τέχνη είναι το αντίπαλον δέος της φύσης. Μια χαρά όρος είναι, ακόμα και για τις παπάρες.

Do you remember revolution?
Προσπαθώ να μην ξεχνώ την έννοια τουλάχιστον…

Θα ανέβαινες ένα βουνό αν το επέβαλε το ωροσκόπιό σου;
Δεν φημίζομαι για την πίστη μου σε τίποτα… Μερικές φορές όμως σκέπτομαι, μακάρι να το ανέβαινα το βουνό, ακόμα και με ηλίθια κίνητρα.

Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ' τον πάγο;
Προς στιγμήν σκέπτομαι να κόψω το τσιγάρο, μιας και το ψυγείο μου λειτουργεί κανονικά.

Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι;
Όχι, δυστυχώς… Μπορώ όμως να πλακωθώ μαζί της. Ή να της κάνω τα γλυκά μάτια… μπας και τη ρίξω…

Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί αν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε απ' το νόμο;
Όχι. Με τίποτα. Ένα μπερντάκι ξύλο όμως πιθανώς να έπεφτε.

Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε τα μεσάνυχτα απ' την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών, αν γνωρίζατε ότι ποτέ δεν πρόκειται να σας συλλάβουν;
Γιατί να με συλλάβουν, καλέ; Και τι το ιδιαίτερο έχει η Αχαρνών;

Θα σκότωνες τον Μπους αν σου χάριζαν 10 λαχταριστά εκλέρ;
Ε, όχι και να πάθω ζάχαρο για έναν μαλάκα… Έτσι κι αλλιώς βιτρίνα είναι…

Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια αν έβλεπες μέσα τους τα αστέρια;
Προσπαθώ να μην έχω σάπια δόντια, γιατί πονάνε… Τα σφραγίσματά μου πάντως θα στα έδειχνα και για πλάκα.

Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένη;
Κάτσε να βγω και τα λέμε!


(Ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση τής 3 parties a day και αναμένω απαντήσεις από τον Μάριο, τη Σίντυ και τον Άγγελο)

8 σχόλια:

  1. Μιά χαρά σε βρίσκω! Πέρνα κι από το κοινό μας μαγαζί δια έτερον παίγνιον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Ποιος και πού είναι ο δεσμοφύλακας;
    Το βόλεμα. Στο βόλεμα."

    Σοφή κουβέντα είπες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Kι εγώ νόμιζα πως τώρα το παιχνίδι αυτό ξεκινάει και σε όποιο blog μπαίνω,το βλέπω μπροστά μου.
    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απ' ό,τι βλέπω όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο δεσμοφύλακας... Εκεί που κολώνουμε είναι στο να του δώσουμε μια να πάει στο διάολο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. an-lu, χμμμ... Θα με βάλεις να φωτογραφίζω και παπούτσια τώρα;;

    τέρας της αμάθειας, σιγά τη σοφία μωρέ... Όλοι ξέρουμε τι τρέχει...

    όλα θα πάνε καλά, ε, δεν πειράζει... Αν κάποιος θέλει να πει κάτι, βρίσκει μέσα απ' αυτά τα μπλογκοπαίχνιδα μια ευκαιρία.

    3 pad, δεν αντιδρούν όλοι το ίδιο πάντως... Άλλος δεν κάνει τίποτα, άλλος προσπαθεί, άλλος επαναστατεί, άλλος θυσιάζει τα πάντα στο όνομα της ελευθερίας -ή στην αποφυγή της δέσμευσης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένα παιχνίδι ίσως είναι αφορμή να με βγάλει από το τέλμα μου...
    Θα απαντήσω!

    Φιλιά πολλά! Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Το έκανα επιτέλους. Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή