Header Painting by Agapi Hatzi

Παρασκευή, Αυγούστου 31, 2007

Άννα Καρένινα


Πώς να ξεγελάσεις μια καρδιά, όταν αγαπάει;
Πώς να την αποτραβήξεις από το χλωμό της όνειρο;
Δεν υπακούει, δεν υπακούει.

Όλα πια ξένα γι’ αυτήν.
Ο κόσμος στριμωγμένος σε δυο μάτια, σε μια αγκαλιά.
Και τα οικεία, μακρινά κι αδιάφορα…

Μα η καρδιά δε νοιώθει καθήκον, αδικεί και ψεύδεται.
Ξεδιάντροπη καρδιά… ξέρει μονάχα το δικό της δρόμο.

Σαν εκκρεμές όλο το είναι,
ντινγκ-ντονγκ, ντινγκ-ντονγκ.
Δαίμονες κι άγγελοι σ’ ένα ιλιγγιώδες πηγαινέλα.

Θα σπάσει! Η καρδιά θα σπάσει!
Το αίμα θα τρέξει!

Αγάπη ένοχη, αγάπη βασανιστική.
Αγάπη μοιραία…
...

6 σχόλια:

  1. Ερωτας, ίσως ο μόνος δεσμός του μοιραίου, του αναπόφευκτου με την ζωή.
    Η μόνη αντανάκλασή του. Η ώθηση, η έλξη που δεν σ' αφήνει να αλλάξεις δρόμο. Αν υπάρχεις εκείνες τις στιγμές. Η εξάρτηση που λέγαμε, ίσως και τα απωθημένα μαζί.

    Το άλλο είναι ο θάνατος αλλά συνήθως αιφνιδιάζει οπότε που καιρός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτός που ξέρει ν' αγαπά
    και να ελπίζει ξέρει,
    μέσα στη νύχτα πολεμά
    ξημέρωμα να φέρει.


    (η μαντινάδα ανήκει σε φίλο)

    Κωστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. έρως ο λυσιμελής. αιχμαλωτίζει τα σώματα και δεσμεύει τη λογική...
    δε βρίσκεις λύση, ούτε άκρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. reactor69, εμένα αυτά τα δύο τελευταίως μου έρχονται σε πακέτο!!

    giasafox, στο βόρειο πόλο μένουμε, ρε π...στη μου;; Δε λέει να ξημερώσει!

    dawk, κάπου στην άκρη παραμονεύει η ανία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Synas,

    Τουλάχιστον έτσι εκτιμάς αφάνταστα το πρώτο...
    Εχω περάσει μια μαύρη περίοδο μόνο με το δεύτερο και σκοτώνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. reactor69, όλα τα εκτιμάς, όταν αντικρύζεις το θάνατο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή