tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post3446012242293135259..comments2023-10-31T14:52:40.395+02:00Comments on Synαισθήσεις: ΦοβάμαιΑλεξία Ηλιάδου (synas)http://www.blogger.com/profile/04703141410198097265noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-41044019143887659262007-12-20T16:14:00.000+02:002007-12-20T16:14:00.000+02:00kyriaz μου, kyriaz μου... Μες στην απορία είμαστε....<B>kyriaz μου, kyriaz μου</B>... Μες στην απορία είμαστε... Πότε θα μεγαλώσουμε επιτέλους να τα ξέρουμε όλα;;<BR/><BR/><B>πρεζα tv</B>, δίνω την αίσθηση πως θέλω να αυτοκτονήσω; Αυτό εννοείς άραγε;<BR/><BR/><B>ωσηε</B>, "whatever happened to the heroes?"<BR/>Δεν ξέρω... τους ψιλοφοβάμαι ΚΑΙ αυτούς! Όταν πιστεύεις τόσο πολύ σε κάτι, που να σε ωθεί σε πράξεις μεγάλες, είσαι επικίνδυνος... <BR/><BR/>Μπράβο, ρε <B>dora</B>! Εξήγησέ το αυτό στην 3pad! "Τον κόσμο του αόριστου, του μη βιωμένου ή της πιθανότητας.................." <BR/><BR/><B>3 pad</B>, εσύ........ να περιμένεις............ θδμ.............<BR/><BR/><B>pussy</B>, ο πόνος μου δεν είναι οξύς, για να μαλακώσει. Είναι τόσο βαθύς, που συχνά ξεχνάω πως υπάρχει... και δεν "ρηχαίνει" με τίποτα... Έχω μάθει πάντως να τον διασκεδάζω. <BR/><BR/><B>ladybug</B>, το νοιώθω...<BR/><BR/><B>roadartist</B>, πολλοί δεν το σκέφτονται. Το απωθούν, δεν ξέρω τι το κάνουν, πάντως έχουν έναν τρόπο να την βγάζουν καθαρή.<BR/><BR/><B>chris</B>, ναι, έτσι είναι. Η μετάβαση είναι το ζόρι...Αλεξία Ηλιάδου (synas)https://www.blogger.com/profile/04703141410198097265noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-49891128399153703662007-12-20T14:30:00.000+02:002007-12-20T14:30:00.000+02:00«Όλα έχουν ένα τέλος και το λουκάνικο έχει δύο»[Τε...«Όλα έχουν ένα τέλος και το λουκάνικο έχει δύο»<BR/><BR/>[Τεράστια φράση αλλά δεν είναι δικιά μου. Του βόρειου γκρίνια είναι. :))))]<BR/><BR/>Μην ξεχνάς ότι κάθε τέλος σημαίνει μια καινούρια αρχή.bbchrishttps://www.blogger.com/profile/18365502326381805429noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-70547601293112384682007-12-20T12:31:00.000+02:002007-12-20T12:31:00.000+02:00ολοι μας φοβομαστε, αλλα λιγοι το παραδεχονται :0)...ολοι μας φοβομαστε, αλλα λιγοι το παραδεχονται :0) και εγω το φοβαμαι. :(Roadartisthttps://www.blogger.com/profile/09334925655127362813noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-88033907015587790322007-12-20T10:35:00.000+02:002007-12-20T10:35:00.000+02:00Συμπάσχω.Συμπάσχω.ladybughttps://www.blogger.com/profile/14112519012843830975noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-54604624297405416302007-12-20T10:29:00.000+02:002007-12-20T10:29:00.000+02:00Καλά που διάβασα και το τελευταίο σχόλιο της 3pad ...Καλά που διάβασα και το τελευταίο σχόλιο της 3pad και άνοιξε το χειλάκι μου γιατί ως αποχαιρετηστήριο blog να πέσω στην κρεμάλα κάπως μου κανε. <BR/><BR/>Μάλλον όμως θα συμφωνήσω με το σχόλιο της Δώρας. Η απώλεια αγαπημένων προσώπων πρέπει να ναι πολύ δύσκολο πράγμα. <BR/>Σύνας μου σου εύχομαι να μαλακώσει ο πόνος σου, ειλικρινά.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-88171004659520730812007-12-20T09:35:00.000+02:002007-12-20T09:35:00.000+02:00Κρίμα που μεγάλωσε ο Κλιντ Ίστγουντ. Αλλιώς θα τον...Κρίμα που μεγάλωσε ο Κλιντ Ίστγουντ. Αλλιώς θα τον έβαζα να παίξει στο έργο "Για μια χούφτα τελίτσες.........................."3 parties a dayhttps://www.blogger.com/profile/07835728638614975513noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-14564888758048144302007-12-20T08:04:00.000+02:002007-12-20T08:04:00.000+02:00Τα αποσιωπητικά κρατούν έναν κόσμο δικό τους. Τον ...Τα αποσιωπητικά κρατούν έναν κόσμο δικό τους. Τον κόσμο του αόριστου, του μη βιωμένου ή της πιθανότητας. Αυτή την εποχή μοιραζόμαστε αυτό τον φόβο του τέλους, ειδικά της ύπαρξης για μένα και πιστεύω ότι από το τραύμα υποφέρουν όλοι όσοι μυρίζουν το χνώτο του θανάτου, βιώνουν την απουσία αγαπημένων ανθρώπων.<BR/><BR/>Υγ. Να είσαι καλά, πάντα...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-16613518786879524182007-12-20T02:50:00.000+02:002007-12-20T02:50:00.000+02:00Μην είδατε τους φοβισμένους;Που είναι οι ήρωες;Είν...Μην είδατε τους φοβισμένους;<BR/>Που είναι οι ήρωες;<BR/><BR/>Είναι συγκάτοικοι... είπαμε... λεπτές οι γραμμές... αόρατες κάποτε... μα κάνουν τη διαφορά....<BR/>και το φρούδο ίχνος ελπίδας που λες... είναι αρκετό... ναι, είναι αρκετό... αρκεί κάποτε κι ένα γονίδιο ελπίδας... αρκεί κάποτε μόνον και μόνο να μπορεί να προφέρεις τη λέξη...<BR/><BR/>Κι εγώ φοβάμαι...<BR/>και ξέρω πως μπορεί να περιμένω άδικα τους ήρωες...<BR/>αλλά μόνο η πίστη ότι υπάρχουν...<BR/>είναι αρκετή για να στέκω στα πόδια μου...<BR/><BR/>...Και λατρεύω τ' αποσιωπητικά...<BR/>γιατί μιλούν με κόμπους...<BR/>...φανερώνοντας τους λυγμούς...<BR/>...και τη διακεκομμένη ανάσα...<BR/><BR/>Αφήνω μια νηφάλια κραυγή απόψε, θλιμμένη... αλλά όχι απέλπιδη... <BR/><BR/>Φιλώ σε κόρη μουΩΣΗΕhttps://www.blogger.com/profile/03632046499793363214noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-73959687899400772642007-12-20T00:41:00.000+02:002007-12-20T00:41:00.000+02:00Σκεψου καλυτερα ομως...Αξιζει;;;;Σκεψου καλυτερα ομως...Αξιζει;;;;ΠΡΕΖΑ TVhttps://www.blogger.com/profile/03449096964942308578noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29335832.post-92047157837092194302007-12-20T00:13:00.000+02:002007-12-20T00:13:00.000+02:00..."μ' ένα ερωτηματικόαποσιώπησα την τελεία μου""Δ......"μ' ένα ερωτηματικό<BR/>αποσιώπησα την τελεία μου"<BR/><BR/>"Δωσ' μου το χέρι σου<BR/>δωσ' μου το χέρι σου<BR/>να πνιγούμε<BR/>έστω<BR/>μαζί"...<BR/><BR/>(Χαμόγελο-παραμορφωμένο<BR/>από λαμπιόνια και γυαλιστερές μπάλες.)kyriazhttps://www.blogger.com/profile/05869404678430425403noreply@blogger.com